Τι να ενόχλησε άραγε την εκκλησία και έριξε στα τάρταρα της λογοκρισίας την Συννεφούλα του Δ. Σαββόπουλου; Γιατί ένα (παλιό) τραγούδι που μιλά για την αγάπη άνευ όρων τρομάζει το τεράστιο οικοδόμημα της ορθοδοξίας; Μήπως γιατί η αγάπη άνευ όρων πρέπει να είναι αποκλειστικά ίδιον του χριστιανισμού; Μήπως η εκκλησία θα κινδυνέψει εάν η αγάπη νικήσει; Ένας φόβος που κρατάει αιώνες.
Την Πέμπτη, 8 Μαΐου του 1880 ο Γεώργιος Βιζυηνός σε ένα τετράδιο έγραψε πρόχειρα μερικά μικρά ποιήματα. Μετά από 69 χρόνια, τον Ιούνιο του 1949 στην “Νέα Εστία” δημοσιεύτηκαν μερικά από αυτά τα ανέκδοτα ποιήματα, ανθολογημένα από τον Πολύδωρο Παπαχριστοδούλου (1882-1967). Το “Άσμα VIII” περιγράφει ακριβώς αυτή τη μετάβαση στη νέα θρησκεία.
ΑΣΜΑ VIII Τι μωφελάει η φορεσιά κη καλογερωσύνη; Κη προσευχή στην εκκλησιά τι μωφελεί κ’ εκείνη; Εγώ τα στηθ’ έχω ναό, τον Έρωτα παπά μου και την Αγάπη μου Θεό βαθειά μες’ στην καρδιά μου. Μερονυχτής παρακαλώ μερονυχτής της ψέλνω και στόνομα της το καλό την προσευχή μου στέλνω. Βάνω μπροστά της θυμιατά τα χείλη πανασάνω για μοσχολίβανο σαυτά τους στεναγμούς μου βάνω. Και σαν αγιάσμα δροσερό, τον νάρθηκα που βρέχει, το δάκρυο μου καθαρό πα στην ποδιά της τρέχει. Και σαν ακοίμητο κερί που σιγοτελειώνει καίγετ’ εμπρός της θλιβερή η νειότη μου και λυώνει
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (8 Μαρτίου 1849 – 15 Απριλίου 1896), ήταν Έλληνας πεζογράφος, ποιητής και λόγιος. Σε μία μικρή παράγραφο δεν μπορεί να χωρέσει ούτε ένα δείγμα από την ιστορία του και την σημαντικότατη θέση του στην ελληνική λογοτεχνία. Ο Γεώργιος Βιζυηνός έχασε τα λογικά του λόγω του έρωτά του για την 14χρονη Μπετίνα Φραβασίλη. Κατέληξε έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο, όπου μετά από τέσσερα χρόνια πεθαίνει. Λίγο μετά τον θάνατό του και τέσσερις μέρες μετά τον γάμο της πεθαίνει ανεξήγητα και η Μπετίνα.
