Καρκίνος

[κάρτα ταρώ : Βασίλισσα των Ξίφων]


 

«Δόθηκε απόκριση στη μαγεία του κόσμου; Ανθρωπιά άνευ όρων – θάνατος. Δόθηκε απόκριση;  Άμα μου πεις πως δόθηκε στο χρόνο αυτού που είναι χωρίς τόπο, θα το πιστέψω, γλυκέ μου Καρκίνε. Το άνοιγμα των φύλλων σου μοιάζει με βλέφαρα ανοιχτά στην εκλογή του πάθους: Tο δεξί χέρι της Βασίλισσας των Ξιφών υψώνει κατακόρυφα το όπλο του με τη λαβή του ν΄ακουμπάει στο μπράτσο του βασιλικού θρόνου. Το αριστερό της χέρι είναι απλωμένο με την παλάμη υψωμένη προς τα πάνω. Η όψη της είναι αυστηρή αλλά σεμνή και δείχνει οικειότητα με κάποια θλίψη. Δε δείχνει οίκτο και παρόλο που κρατάει ξίφος, δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν σύμβολο δύναμης. Δεν την ενδιαφέρουν οι έρωτές μου σου του, μας σας των. Αυτή η οπλή αλόγου που σου λιώνει το πρόσωπο και φεύγει και χάνεται χωρίς να ΄ναι καν καβαλάρης του ο έρωτας, δεν την ενδιαφέρει. (Μία Ζωή τι την έχετε;) – Ο έρωτας στην ακραία μορφή φορά τη μπέρτα της κοκκινοσκουφίτσας αν και μυρίζει σαν τ΄αχαμνά του κακού λύκου. To θέμα βέβαια δεν είναι να μην περπατάς στο δάσος, αλλά να μην κρατάς καλάθι. Λιγόχορδος νόμος – κι αρμονία λιγόχορδη. Η μουσική αυτό το καλοκαίρι δεν πρέπει να σκεπάζει τη συνείδηση. (Το δάκρυ δεν ακούγεται.) (Γιατί αν ακουγότανε το δάκρυ) – Στο παρελθόν είχες βέβαια κρυφτεί κι εσύ πολλές φορές για να κάνεις έρωτα [κάρτα ταρώ: Εννέα των Ραβδών] κι ήταν τόση η ηδονή που με μιάς κατάλαβες ότι δεν είχε να κάνει με τον έρωτα, αλλά με την κρυψώνα. Με το κρυπτόν. Το στρουθοκαμηλικόν. Αυτή ήταν η πηγή της ηδονής: ο λάκκος του κεφαλιού σου. Και θα το ξανακάνεις. Θα ξανακρυφτείς.[κάρτα ταρώ: Πέντε Σπαθί / αντεστραμμένη]. Θα χώσεις το μακρύ λαιμό σου κάτω απ΄το σεντόνι.  Όχι όμως από έρωτα. Αλλά για να ξαναθυμηθείς πώς ήταν τότε, στα παιδικά πάρτυ, που μας έψαχναν οι γονείς για να φύγουμε κι εμείς κρυβόμασταν μες στις ντουλάπες κρατώντας την ανάσα μας. Προς τιμήν του ξανάμματος αυτού, θα το ξανακάνεις. (Έναν Θάνατο ακουστά τον έχετε;) – Eσύ είς΄ αυτός.  Κι αυτός είς΄ εσύ. Κι αυτό δίπλα σου, δεν είναι πτώμα εραστή, μα το μεγάλο χαλί του σαλονιού, συσκευασμένο γιατί καλοκαίριασε. Κι εκείνα κάτω, είναι ρινίσματα ερώτων. Πουτάνα ζωή , Πουτάνα ζωή,  Όμορφη ζωή. Φέρτε σκούπα και φαράσι αντί να με κοιτάτε. Μυς είναι η καρδιά η πιο σκληρή ∴

¤ Ο κωδικός μύησης για εσένα, Καρκίνε ¤

Η ερμηνεία του συγκεκριμένου ανοίγματος βασίστηκε σε θραύσματα γραφής:

Κατερίνας Χανδρινού [:Συμπαθές Αγρίμι]
Νίκου Παναγιωτόπουλου [:Σύσσημον],
Πάνου Κουτούλια [:Προϊστορία για Έναν]

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Μάριος Σοφοκλέους γεννήθηκε το 1973 στην Κύπρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως στυλίστας πνευμάτων.Το πραγματικό του όνειρο είναι να φοράει κόκκινο κοντομάνικο πουκάμισο, κόκκινο φουλάρι και μπότες μέχρι το γόνατο, και να είναι μέλος μιας μυστικής κινέζικης εταιρείας χωρίς σκοπό, στην Αυστραλία.