Λέων
[κάρτα ταρώ : Ο Άσσος των ραβδών]
Το μυθολογικό περίβλημα πάνω στο βρύο μέσα στο δάσος [κάρτα ταρώ : O Άσσος Των Ραβδών] μοιάζει με μια τελευταία καταφυγή στον αναχρονισμό του μυθικού για να σωθεί ό,τι δεν σώζεται πια. Λέοντα τί κάνεις εδώ; Τί θέλεις; Μουσική; Μπορούμε να παίξουμε μουσική. Αλλά εσύ θέλεις περισσότερα. Θέλεις κάτι (ή κάποιον) καινούργιο. Δίκιο δεν έχω; Και βέβαια έχω. Ξέρω τι θέλεις. Θέλεις έκσταση. Επιθυμία και όνειρα. Πράγματα διαφορετικά απ΄ό,τι δείχνουν. Σ΄οδηγώ απ΄τη μια, σε τραβάνε απ΄την άλλη. Κοίτα όμως πώς φλέγεται [καρτα ταρώ: Ο Πύργος /αντεστραμμένος] το παλάτι της αντίληψης. Η μεγάλη ελπίδα, τάση, λαχτάρα να φτάσεις με τη μέθη σε κάτι καινούργιο και άθικτο μπορεί αυτό το καλοκαίρι να πραγματωθεί – όχι πια με την ψυχαναγκαστική αστάθεια αλλά με την εξαντλημένη, βυθισμένη στον εαυτό της, χαλαρωμένη, περιττή και νωθρή αλλαγή που παίρνει κατηφορικό δρόμο. Σ΄αυτό το κατρακύλισμα επιθυμείς να κουβαλάς μαζί σου φίλους μ΄ένα σκοτεινό χαμόγελο στα χείλη, πια είσαι μισός Εωσφόρος και μισός Ερμής, όχι πλέον το πνεύμα και ο άνθρωπος όπως την τελευταία φορά. Λιγότερο άνθρωπος, περισσότερο δαίμονας και πάθος σε τούτη τη μέθη. Ύστερα η μάταιη κενότητα, ο έφηβος [κάρτα ταρώ: ο Ιππότης των Κυπέλλων /αντεστραμμένος] γεννημένος μέσα στο τοκόγλυφο αγκάλιασμα, η τζαζμπάντ που σφυροκοπά το μυαλό, η χαμένη ισορροπία ενός κόσμου εξορισμένου, ο εβδομηντάχρονος τραγουδοποιός και η χαύνωσή του, και η κόρη να παντρεύεται τον βουλευτή. Κόσμος του χαμού στο καλλιμάρμαρο, κόσμος απογυμνωμένος από το τραγούδι, κόσμος που ψυχορραγεί στο κατώφλι της εξουσίας. Το φως αυτού του αστεριού σε τσάκισε, «αυτός ο έρως του θανάτου που είναι εντός τους» σε αποστομώνει. Και η πόλη καταστρέφεται, καθώς το κλάμα του φωνόγραφου τσακίζει τα κόκαλα, και η τζαζμπάντ, ο τελευταίος ερωτικός σπασμός μιας μεσοπολεμικής ουτοπίας, σφυροκοπά και σφυροκοπά ενώ τα τζιτζίκια συνεχίζουν αδιάκοπα. Λέοντα, επιτέλους ας μιλήσουμε περί της οσμώσεως των προσώπων και το κλάμα του φωνόγραφου που τρυπάει τα οστά τους. (Ας… Το κλάμα του φωνόγραφου…) – Το φως γεννιέται κι απ’ τα μάτια ∴
¤ Ο κωδικός μύησης για εσένα, Λέοντα ¤
Η ερμηνεία του συγκεκριμένου ανοίγματος βασίστηκε σε θραύσματα γραφής των:
Walter Benjamin, Έζρα Πάουντ, Στέφανου Ροζάνη
