Η ταινία μοσχοβολάει φρεσκάδα. Ξεκίνησα ανάποδα το σημείωμα για την ταινία αυτή και ο λόγος που το κάνω είναι για να σας θέσω το πλαίσιο, να ρίξω φως στο δωμάτιο ή ακόμα καλύτερα να σας κάνω να οσφρανθείτε τι τρέχει.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το «Όντως φιλιούνται;» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Κορρέ. Ο Αχιλλέας (Όμηρος Πουλάκης) ο οποίος διακινεί φούντα, επισκέπτεται το σπίτι του Ντάνυ, κεντρικού ήρωα της ταινίας (Θανάσης Πετρόπουλος) και για να κάνουν την συνδιαλλαγή τους. Λίγη ώρα μετά βρίσκονται γύρω από ένα τραπεζάκι παρέα με την κοπέλα του Ντάνυ, την Στέλλα (Ηρώ Μπέζου), πίνουν μπάφους, μπίρες και ξεκινά μία από αυτές τις κλασικές συζητήσεις υπό την επήρεια ινδικής κάνναβης (aka μπαφοσυζήτηση) που σίγουρα έχετε ζήσει άσχετα εάν πίνετε ή όχι. Άλλωστε εδώ μπορείτε να ταυτιστείτε με την κοπέλα του Ντάνυ που πίνει μονάχα μπίρα – αλλά στην πραγματικότητα κατευθύνει την συζήτηση. Ενδιάμεσα της συζήτησης ο Κορρές μας παραθέτει διάφορα επεισόδια από την (ερωτική κυρίως) ζωή του Ντάνυ αλλά και μία μικρή ανασκόπηση της σχέσης του με την Στέλλα.

Οι τρεις ηθοποιοί στις σκηνές της συζήτησης δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ φυσικότητας, τόσο που θέλεις να πεταχτείς κι εσύ μέσα στο δωμάτιο να πεις την μπαρούφα σου. Ξάφνου εμφανίζεται σε μία από τις μικρές ιστορίες και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης που προφανέστατα είναι ο πιο κουλ ληστής της επικράτειας.

Με ένα τέτοιο timeline προσπαθεί να αποδώσει την καθημερινότητα ενός νέου ζευγαριού στην Αθήνα τού τώρα, τον αγώνα που χρειάζεται μια σχέση, τους λόγους που υπάρχει μία σχέση, την ένταση, το μάταιο, το αβέβαιο. Με την βοήθεια της νυχτερινής, της πρωινής και της απογευματινής πόλης και με τις μελαγχολικές νότες της Δεσποινίδος Τρίχρωμης και του The Boy βάζει κι εμάς μέσα σε αυτό. Η μελαγχολία γενικά σε πλημμυρίζει. Οι αστείες στιγμές τής ταινίας σου πετάνε ένα σωσίβιο να μην βυθιστείς αλλά μην λέμε ό,τι να’ ναι: μελαγχολική είναι η εποχή που ζούμε και μια χαρά την έχει αναπαραστήσει ο Κορρές.

Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (the boy) με ένα μικρό ρολάκι γεμίζει την ταινία εκεί που πρέπει

Διάβασα σε διάφορες κριτικές και αναφορές πως η ταινία μιλά για μία ολόκληρη γενιά, αλλά φυσικά δεν είναι έτσι. Μιλά για ένα πολύ μικρό κομμάτι μιας γενιάς. Δεν είναι έτσι ολόκληρη η γενιά αυτή. Είναι μια ταινία που μιλάει για σένα. Όταν λέω για σένα εννοώ για σένα μέσε αναγνώστη του ασσόδυου, γιατί κάπως έτσι σε έχω φανταστεί: 25 με 35, να διαβάζεις, να βλέπεις ταινίες, να βγάζεις δύσκολα τα χρήματα που αγοράζεις internet για το σπίτι, να αγαπάς τους φίλους σου και ο έρωτας να είναι σημαντικός για την ζωή σου.

Να πας να την δεις. Tην πρώτη σκηνή κάνε πως δεν την είδες, μοιάζει με ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο του ’90 που ανήκει στα ‘90s και ας τον αφήσουμε εκεί. Μην πτοηθείς. Μέχρι και στους “εξυπνακίστικους” διαλόγους θα βρεις τους φίλους σου και τον εαυτό σου. Όλοι μας είμαστε λίγο “εξυπνάκηδες”. 
Και όπως λέει και η Δ. Τρίχρωμη στο τραγούδι της “Τι όμορφο [θα’ ναι] αν όντως φιλιούνται”.
Εξυπνάκηδες φιληθείτε.

 

(η ταινία θα ξεκινήσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους στις 19/10)

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο γιώργος δομιανός γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Ποιήματα και κείμενα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες. Έχει εκδώσει τρία βιβλία.