Παραπέρα
Δεν θα υπάρχουν ελπίδες
Ούτε μικρά γυάλινα απογεύματα
Πλαισιωμένα με κατά συνθήκη ψέματα

Παραπέρα
Τα δειλινά θα ‘ναι ατελή
Κι οι λεπτομέρειες θα ορθώνονται αγέρωχες
Μες την υπέρμετρή τους υπερηφάνεια

Παραπέρα
Το χάδι της γυναίκας θα ‘ναι λιπαρό
Οριοθετώντας τη λαιμαργία των πράξεων
Μέσα στη δύσπνοια της σκέψης

Παραπέρα
Θα χρειαστεί να σπρώξεις και να σπρωχθείς
Μπρος στο θέαμά σου
Όποιο και να ‘ναι αυτό

Παραπέρα
Δεν θα υπάρχεις ούτε καν εσύ
Κι η θύμησή σου ακόμη θα πάψει να σ’ αναζητεί.

 

φωτογραφία: Łukasz Breitenbach