Εγώ τη μέρα είμαι μηδαμινός, αλλά τη νύχτα είμαι εγώ.”
Φερνάντο Πεσσόα (μετάφρ.: Μ. Παπαδήμα)

 

Με το που κάθονταν στο μπαρ θυμόντουσαν τις παλιές ζωές τους.
Τα ταξίδια που έκαναν κι αυτά που δεν έκαναν.
Τους ανθρώπους που γνώρισαν,
αυτούς που έχασαν κι αυτούς που έμειναν.
Ξεφόρτωναν τις ιστορίες τους ο ένας στον άλλο.

Πώς ήταν η μέρα σου;
Καλά.

Η δική σου;
Καλά.

Περίμενα να σε δω.

Όσο περνούσε η ώρα, δεν χρειαζόταν να μιλάνε.

Οι νύχτες μας μεγαλειώδεις αστραπές
τροπικές καταιγίδες
ταραγμένοι στίχοι
κι εμείς να χορεύουμε ζαλισμένοι
στο ρυθμό ενός ταμπούρλου που χτυπά
ο ιθαγενής μάγος.

Οι μέρες μας ματωμένα κορμιά
κόκαλα στην άμμο
μηνύματα σβησμένα από τη θάλασσα
άδειες παραλίες το χειμώνα.

Οι μέρες μας οι σκελετοί
οι νύχτες μας τα κορμιά ολόκληρα.

Άσε με να σε δω και στο φως.

 

(Αυθόρμητοι στίχοι που γράφτηκαν υπό την επήρεια του παρακάτω τραγουδιού)

(Ακολουθούν οι στίχοι του κομματιού σε ερμηνεία της Kal Cahoone. Μετάφραση προχωρημένης νύχτας.)

 

Σκελετοί

Έχουν πια γράψει τις λέξεις στην άμμο
Αυτήν την ποίηση της συνάντησής μας
Που ματώνει και βγαίνει από τα κόκαλα
Οι δικοί μας σκελετοί αγάπης
Που μένουν στις πέτρες
Πάνω στην άμμο
την τόσο χρυσαφένια

Άσε με να σε δω και στο φως
Άσε με να σου δείξω την αγάπη μου
Κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού σου
Άσε με να σε δω και στο φως
Άσε με να σε γδύσω αγάπη μου
Κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού σου

Όνειρα με τον άνεμο
Επιτέλους ας μας αφήσει ήσυχους
Τα κόκαλά μας τόσο χαμένα
Άσε με να σε δω στο φως

Μακάρι..

 

H εικόνα του εξωφύλλου προέρχεται από το έργο του Jung Lee, No More, 2016

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Η Ναταλί Φύτρου γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά.Από μικρή της άρεσε να ακούει και να διηγειται ιστορίες. To 2016 μετέφρασε ένα διήγημα του Ρομπέρτο Μπολάνιο και το έστειλε στον καθηγητή Ισπανικών της. Διατηρεί το μπλογκ universo2666.blogspot.com