Έρχεσαι συνήθως τις Τρίτες. Φροντίζω να είμαι σπίτι το πρωί για να μη χάσω την επίσκεψη σου. Δεν θέλω να χάσω την επίσκεψη σου την οποία περιμένω μετρώντας τις μέρες. Μετρώ τις μέρες νοητά, αλλά είναι τόσο έντονο το μέτρημα που μοιάζει σαν να μετρώ με τα δάχτυλα. Αν τύχει κάποια στιγμή και χρειαστεί να λείψω, αν υπάρχει μια τόσο μεγάλη ανάγκη που θα με κάνει να βγω απ’ το σπίτι το πρωί της προκαθορισμένης μας συνάντησης, ξέρω ότι δεν υπάρχει πισωγύρισμα, ότι δεν πρόκειται να έρθεις ξανά πριν την επόμενη εβδομάδα. Η επόμενη εβδομάδα φαίνεται τότε τόσο μακριά όσο εσύ και το μέτρημα… Αχ, αυτό το μέτρημα.
Όταν φτάνει η ώρα του ερχομού σου, χτυπάς πρώτα το κουδούνι. Δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε χτύπημα το δικό σου. Είναι σαφές και κατηγορηματικό. Δηλώνει, χωρίς περιστροφές, ότι έφτασες. Καμιά φορά δηλώνει και ότι βιάζεσαι. Έχω ήδη φροντίσει να χτενιστώ, έχω αλλάξει ρούχα κι είμαι από πριν έτοιμη να σε υποδεχτώ γιατί ξέρω ότι δεν πρόκειται να κάτσεις πολύ. Τρέχω μέχρι την εξώπορτα, δε θέλω να σε κάνω να περιμένεις, μα σταμάτω ένα βήμα πριν ανοίξω και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Τότε ανοίγω την πόρτα αποφασιστικά και πάντα ελπίζω ο άνεμος να μου φυσήξει λίγο τα μαλλιά. Δεν συνηθίζω να σου χαμογελώ, ωστόσο, παρά τη χαρά. Ούτε κι εσύ άλλωστε. Φυσικά είμαι χαρούμενη που σε βλέπω, αλλά έχω πάντα λίγη αγωνία, λίγο κρυμμένο φόβο μη τυχόν και φέρεις άσχημα νέα. Δεν πιστεύω στα άσχημα νέα, τίποτα που έρχεται από σένα δεν μπορεί να είναι άσχημο, αλλά να που ανησυχώ λιγάκι. Κοιταζόμαστε στα μάτια χωρίς πολλές κουβέντες κι εσύ συνήθως μου τείνεις το χέρι. Το χέρι σου είναι τραχύ, μα φέρει το άρωμα σου. Μου τείνεις το χέρι κι η καρδιά μου τρέμει καθώς τα δάχτυλα μου αγγίζουν το χαρτί. Το χαρτί, κι αυτό φέρει το άρωμα σου, μαζί με τις λέξεις σου που ξεχύνονται στ’ αφτί μου πριν καλά καλά ανοίξω το φάκελο. Μου ζητάς να υπογράψω και τώρα είμαι εγώ αυτή που βιάζεται και κρατά αδέξια το στυλό. Υπογράφω και σε αποχαιρετώ αγάπη μου, το βλέμμα μου σε τυλίγει ζεστά καθώς γυρίζεις την πλάτη και φεύγεις για να ξανάρθεις πάλι την επόμενη Τρίτη. Γιατί, πρέπει να ξέρεις αγάπη μου, ότι είσαι εσύ εκεί στο κατώφλι, είσαι εσύ τα χιλιόμετρα που διανύεις μέχρι να φτάσεις σ’ εμένα, είσαι εσύ η απόσταση που καταλύεται, ο ταχυδρόμος αγάπη μου είσαι εσύ.
