1
Μια λεπτή σκόνη διαμαντιών περιβάλλει τα άστρα και εμείς θιγόμαστε για τη λέξη Μακεδονία. Ο πλανήτης Δίας κλονίζεται από αλλεπάλληλους κεραυνούς και εμείς εδώ πολεμούμε ακόμα για εθνικές ταυτότητες με τη μανία ενός βρικόλακα που εισβάλλει τη νύχτα στα μαιευτήρια και αφαιμάζει κάθε τι που αμφισβητεί την παντοκρατορία του έθνους.
2
Λες και για να υπάρξουμε πρέπει να ταυτιστούμε με κάποια μυθολογία γιατί είμαστε ανίκανοι να φτιάξουμε τη δική μας.
3
Οι χτύποι που βγαίνανε απ’ το σφυράκι του ρακοσυλλέκτη
όταν κονιορτοποιούσε τα κουτάκια της κόκα κόλα
σε έναν δρόμο του Πειραιά
μου ψιθύριζαν ρητά:
«Άρπαγες, βέβαια! Υπήρξαμε· και αφέντες του εαυτού μας μόνο, τα γράμματα της ελευθεροκοινωνίας μας κρατώντας».
4
Κάθε έθνος κρύβει μια ομερτά πνευματικής αδράνειας. Το θέμα είναι να μη χάνεται ο ύπνος. Γιατί αλλιώς καραδοκεί η παράξενη φιγούρα. Η όρθια φιγούρα, αυτή, που στέκει στο παράθυρο μέσα στη μαύρη νύχτα και που πάντα σε περιμένει υπομονετικά για να σου απευθύνει το κάλεσμα:
«Ερχόμαστε απ’ όλες τις άκρες της γης, μεγάλη ηλικία.
Αρχαία είναι η φυλή μας, η όψη μας όνομα δεν έχει.
Και ο χρόνος ξέρει πολλά για όλους τους ανθρώπους που υπήρξαμε.»
5
Ένα περιστρεφόμενο εθνικιστικό παπάρι έχει καταντήσει τόσα χρόνια η γη που το γλείφουνε ολημερίς οι πατριώτες.
6
Μακεδονώ τις τρίχες μου.
7
Ο Άτλας δεν κρατά τη Γη. Το κεφάλι του βαστάει τώρα. Και τραβάει τα μαλλιά του λέγοντας:
«Ιδού μας, μεγάλη ηλικία. Πάρε μέτρο της ανθρώπινης καρδιάς».
8
Το μέλλον των εθνών ομοιάζει
με το καινούργιο σαπούνι
που πέφτει πάνω στο παλιό
και σύντομα τα δυο
δεν ξεχωρίζουν.
9
Νίτσε, τα γεμιστά τα τρως;
10
Αυτό το κείμενο θα μισηθεί πολύ. Αλλά κάντε ό,τι νομίζετε, εγώ αδιαφορώ.
Μόνο να ακούω Τζένη Βάνου με ενδιαφέρει πια καθώς μου τραγουδάει στο αυτί:
«Βοσκοί του μέλλοντος είμαστε και δεν είναι αρκετή για μας όλη η απέραντη δεβόνεια νύχτα για να στηρίξουμε το εγκώμιό μας… Είμαστε, αχ, είμαστε, αλήθεια -ή υπήρξαμε ποτέ;- μέσα σ’ όλο τούτο;»
11
Εθελοντική πατρίδα για όλους σε ένα μέλλον κατακλυσμένο από πλανόδιους ποιητές που θα έχουν για μοναδικό προορισμό τους μια πέτρα ακούνητη για 7 εκατομμύρια χρόνια.
Τα αποσπάσματα στα εισαγωγικά αντλήθηκαν
από το «Χρονικό» του Σαιν – Τζων Περς.
Μετάφραση: Άρης Δικταίος
Εκδ. Bibliotheque, 2018
