Σφαγεία Ύδρας / ΔΕΣΤΕ 2018
“Laughterhouse”, του David Shrigley
Απ’ το παράθυρο κοιτάζει το φεγγάρι σαν στο Άδειο,
Θροΐζει ελάχιστα το βελουδένιο παραπέτο,
Μόνος με το φονιά μου είμαι εκεί και στέκω.
Κατάνυξη
Georg Trakl, «Σήψη»
Τρία σκοτεινά κελιά πάνω στο βράχο κι ένα δωμάτιο σφαγής. Τόπος ενηλικίωσης. Το κορίτσι μπαίνει στην εφηβεία κι ο παππούς φωνάζει με ενθουσιασμό στο τηλέφωνο: “’Ήρθε ο κόκκινος στρατός!”. Το ακουστικό μένει μετέωρο στο χέρι όσο το αίμα κηλιδώνει τη θάλασσα.
Και φόρεσα προχτές τα ενήλικα φανταχτερά μου, και μαζί με άλλους φανταχτερούς ενήλικες που ήρθαν από τα σπουδαία Μουσεία του κόσμου, κατέβηκα στα σφαγεία της Ύδρας για το έργου του Άγγλου καλλιτέχνη David Shrigley.
Γνωστός για το μαύρο χιούμορ του, θέλησε να δώσει φωνή στα σφαγμένα με ασυνήθιστη απλότητα και παιδικότητα απέναντι στο σκληρό πυρήνα της Τέχνης.
Μία ωδή στο κατσίκι το έργο του, με έριξε πίσω στο παιδικό κελί της ενηλικίωσης. 14 λεπτά μονταρισμένα από υλικό πενήντα ωρών, εστιάζουν στο συμπεριφορικό χιούμορ της κατσικίσιας κοινότητας και τις ανθρωπομορφικές τους φωνές. Στην ταράτσα οι ηλεκτρονικοί ήχοι τριών μουσικών ακονίζουν τα μαχαίρια. Αιξ η κατοικίδιος, της τάξης των αρτιοδάχτυλων, η “αγελάδα των φτωχών”, βελάζει στην οθόνη με τρεμάμενα χειλάκια, χοροπηδά με ακρίβεια ενόργανου γυμναστή, μηρυκάζει το χρόνο με το πιγούνι ψηλά, αλλά σφαγή στο έργο καμία. Το σκληρό δωμάτιο αερίζεται από τα γέλια των τετράποδων και η στιγμή αναπηδά πάνω στα δίποδα. Οι παγιέτες, τα κραγιόν, τα καλαθάκια, οι βαφές των μαλλιών, τα μούσια παραμένουν όλα στη θέση τους όσο η εκδίκηση της κατσίκας αντεπιτίθεται με σεβασμό και χιούμορ.
Κι όσο οι κατσίκες παίρνουν το αίμα τους πίσω, στον μπουφέ οι ενήλικες διασχίζουν το δωμάτιο του σοσιαλάϊζινγκ. Κάποιο κατσικάκι θα σφαχτεί, κάποιο θα προστατευτεί. Αυτός είναι ο πολιτιστικός κανόνας.
Ο σπιτονοικοκύρης όμως είναι σταθερά ο πιο αγαπημένος. Στωικός, ανοιχτός και γενναιόδωρος Νώε, προσφέρει με σεβασμό την ηγεμονία στη φωνή του πρωταγωνιστή της βραδιάς.
Παραγγελιά του καλλιτέχνη: ο μπουφές είναι χορτοφαγικός. Η λύτρωση επέρχεται με απόλυτη επιτυχία. Η κόκκινη κηλίδα αίματος πάνω στη θάλασσα διαλύεται.
Και η ζωή συνεχίζεται. Η μεγάλη υπέργεια οθόνη των σφαγείων σβήνει σα μηχανή βάζοντας για ύπνο τα ασφαλή κατσικάκια, για να ξαναπάρει εμπρός με το Μουντιάλ: Αγγλία-Τυνησία 2-1.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30/9.
.
(Μετά ελπίζω όλα τα κατσικάκια του κόσμου να το σκάσουν σε κάποιο ασφαλές παράλληλο σύμπαν απ’ όπου θα μας στέλνουν τάπερ με το μαλλί και το γάλα τους.)
