«…ο γερο-Nobodaddy εκεί ψηλά,
και ρεύτηκε και έβηξε·
πήρε κατόπιν μεγάλο όρκο που σείστηκε ο Ουρανός,
και φώναξε δυνατά τον Άγγλο Μπλέικ.
Ο Μπλέικ ανακουφιζόταν
στο Λάμπεθ κάτω από τις λεύκες.
Πετάχτηκε τότε από την θέση του
κι έφερε τρεις φορές γυροβολιές.
Το φεγγάρι έγινε κατακόκκινο από το θέαμα,
τ΄άστρα πέταξαν κάτω τα κύπελα τους και χάθηκαν…»
William Blake – Nobodaddy
Σκηνή πρώτη και τελευταία [κάρτα ταρώ: ο Κόσμος]. Φως από την ανατολή τριών θερινών πανσελήνων (απάνθισμα): Σκουφά, Μεταξουργείο, Πλωμάρι να δω ψηλά στους γαλαξίες ανυπεράσπιστες αξίες.. Αλλά ποιανού είναι αυτή η σκιά στο μέγα περιθώριο; Ποιος στοιχειώνει το καλό; Και ποιος τ΄αγιάζει; Γιατί υπάρχει και καλό που δεν είναι άγιο. Νωρίς το πρωί της 28ης Ιουλίου η Γη θα περάσει ανάμεσα από το φεγγάρι και τον Ήλιο ρίχνοντας την σκιά της στον φυσικό μας δορυφόρο . Το χρώμα της σκιάς που θα ρίξει ο πλανήτης μας επάνω στην σελήνη δεν θα είναι ένα μουντό γκρίζο αλλά θα είναι ένα έντονο κόκκινο. Μεταφέρεται πνεύμα. Μεταφέρεται πνεύμα χωρίς τιμόνι και πανί – Εντροπή. Εντρόμως. Εντέλλεσθε. Ενταφιασμόν. Εντομοαπωθητικώς. Εντιμότατοι. Εντ. Εντολή: Κηπουρέ ζήσε. Ζήσε να ονειρευτείς το δέντρο που θα επιτεθεί στο πριόνι .Η συγκεκριμένη έκλειψη δεν ανέχεται συναισθηματισμούς [κάρτα ταρώ: η Κρίση]. Παλαιά αντάρτισσα, νοσταλγεί το βουνό, την πόλη, τα σημεία. Θα πράξει προς όφελος του γενικού συμφέροντος. Διαβάζει το κλάμα και σώζει το δόγμα της θύελλας εντός του ύδατος ηχούσα ως ηρωίς του Τζόις. Τζα; Τζαζ. Δυσηχούσα. Δυστυχούσα. Μην δίνετε σημασία. Θα φύγει. Θα πετάξει στο διάβολο. Δεν πρόκειται για εξέγερση. Γίνονται έργα. Ο ουρανός πάλλεται εκ των μπλουμ του Κολτρέιν. Το χρυσόψαρο επιστρέφει εις τον τόπο της μνήμης (παλιά γλώσσα/καινούρια ελευθερία) και κανένα απ΄τα παρατρεχάμενα κιτάπια της lingua franca δεν το έχει ξεπεράσει (πώς πάει ρε; ψωνίζεις;). Εις το φουαγιέ τρεμολάμπει η τηλεόρασις. Έπος και καζανάκι. Έζρα Πάουντ και Ντόρα Μπακογιάννη. Συχνά δεν έχει άκρη η δυστυχία. Η μακάβρια νύχτα της συνείδησης της ύλης που αρρωσταίνει είναι δίπλα μας – τότε χάνεται και το σύμβολο και το κρυπτογράφημα «κι ο κόσμος είναι μια νησίδα δυστυχίας μέσα σε μια θάλασσα ευτυχίας». Μα τι θα κάμετε; Θα εγχέσετε; Αργά, κυρίες μου. Διαδικτυακές μαινάδες. Ο Διόνυσός σας τελεί εν αδεία. Λυπηθείτε την χώραν μου. Λησμονήστε την. Αναλύστε. Αναλυθείτε. Σε δάκρυα, κλαυθμούς, οδυρμούς ( – Φεγγάρι ρίχνει τη γέφυρα -) Αλχημεία. Ξεύρετε περί του αλ; Είναι άρθρον. Αλ. Χημεία. Περιοχή γενέσεως κυματισμού. Όποιος επιθυμεί τον ωκεανό φτιάνει φως από νάματα [κάρτα ταρώ: το Αστέρι]. Τρία ποτάμια, τέσσερις κλίμακες, δύο μινόρε και σε μια πεντατονική το βέλος του χρόνου – ο άνθρωπος και η σκιά του. Γκρεμισμένα γεφύρια στο γεμόφεγγο – ίνες. Τώρα κοιτάχτε: Σελάνα κόκκινο καḯκι πολύ κοντά στο αγαθόν. Τώρα κοιτάχτε: η σελήνη μας – η καρδιά μας μ΄ένα σύννεφο. Ίνες ρυτίδες – μην είδατε την αγαπώ μου;
Κωδικός Μύησης
Θραύσματα γραφής: Νίκος Παναγιωτόπουλος, Τάσος [MHNYMAL] Σταυρουλάκης, Σαμσών Ρακάς
Πίνακας εξωφύλλου:
William Blake
The Body of Abel Found by Adam and Eve
1826
