Όλα έχουν γίνει προπαγάνδα τριγύρω. Δεν τσουλάει το πράμα. Από τα σόσιαλ μίντια μέχρι τον περιπτερά κανείς δεν έχει να καταθέσει μιαν άποψη, που να μην αποσκοπεί κάπου. Από την κίνηση στους δρόμους μέχρι το έγκλημα στου Φιλοπάππου, από τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου μέχρι την δίωρη διακοπή ρεύματος, και από τον πνιγμό μιας 80χρονης μέχρι τον Καβάφη, παντού εμφανίζονται οι πάλαι ποτέ μαγκουροφόροι του έθνους για να κάνουν το παιχνίδι τους.

Ποιος θα πάρει το μινιστέριο, αυτό είναι όλο. Αυτό ήταν πάντα. Όταν ο Γκομπινώ επισκέφθηκε τον 19ο αιώνα την Ελλάδα έγραψε πως στην περίοδο των εκλογών η Ελλάδα μοιάζει σα να βρίσκεται σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου. Λες και δεν το ξέραμε. Μία η αυλή των αποκεί, μία η αυλή των αλλονών. Κι είναι μεγάλες οι αυλές της ελληνικής δημοκρατίας που συγκρούονται κάθε τόσο: διευθυντικά στελέχη, θέατρα, διαφημιστές, σύμβουλοι, μεσάζοντες, πικραμένοι διανοούμενοι, ιδρύματα, προαγωγές, στρατιωτικοί βαθμοί, τιμολόγια, κονδύλια, θεσιθήρες, εκδόσεις, ψευδαισθήσεις γονέων. Το πολίτευμα ως πελατειακή σχέση. Η δημοκρατία ως μπίζνα. «Η Πλατεία Κλαυθμώνος», γράφει ο Σβορώνος, «χρωστάει την ονομασία της στο ότι βρισκόταν σ’ αυτή τη θέση το Υπουργείο Εσωτερικών -το κέντρο δηλαδή όπου μαγειρευόταν η διανομή των θέσεων».

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Από τα μπινελίκια στην Εθνοσυνέλευση στο Άστρος δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε μοριακό επίπεδο στην Ελλάδα. Απλώς το παίζουμε πιο έξυπνοι. Κι έχουμε γκατζετάκια. Αλλά κατά βάση τούτη η χώρα δεν υπήρξε ποτέ έξω από ένα πλαίσιο διαπροσωπικής φιλοδοξίας. Μια στρεβλότητα την γέννησε. Μια ραδιουργία τσάτσων που μας γαμούνε τη ζωή.

Μη μου μιλάς, λοιπόν, για ανασχηματισμούς και εκλογές. Μη με ζαλίζεις με την επικαιρότητα. Άλλη χώρα ας μην εμπιστευτούμε έξω από την εποχή. Πάμε, αγάπη μου, να βαδίσουμε μέσα στο φθινόπωρο.

φωτογραφία: ΕΛΙΑ (1970)

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Σαμσών Ρακάς γεννήθηκε το 1981 και ζει στην περιπλανώμενη Αθήνα (http://academia-romantica.edu.gr/). Ο «Ούτις» (εκδ. Υποκείμενο) είναι ο προσωπικός του Θεός.