Η Άννα Πλανέτα τριγυρνάει με το πειρατικό της που στην πρύμνη αντί για γοργόνα έχει τον Μαρξ δακρυσμένο, δεν πιάνει λιμάνι πουθενά, ο τελευταίος ναύτης του θωρηκτού Ποτέμκιν Μπουκούλιντσουκ επιβιβάζεται, διαβατήριο στην ουτοπία η αθώα του θρασύτητα, η γλυκιά ελευθεριότητα, ψυχορραγεί μέσα στη ζάχαρη παραδομένος στην ηδονή, η Μις Κόσμος εγκαταλείπει τον χρυσό Αμερικάνικο φαλλό και πνίγεται μέσα στη σοκολάτα. Ο Χατζιδάκις γράφει «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» και λέει:

«Ο θρίαμβος της εσωτερικής μου αναρχίας. Ό,τι είχα καταπιέσει μέσα μου μέχρι εκείνον τον καιρό, το βγάζω έξω τραγουδώντας και μάλιστα σε μια εποχή που κάθε άλλο παρά ανεχότανε τέτοιες ”απελευθερώσεις”. Και τι δεν κάνουν εκεί κάτω στον κάμπο αυτά τα παιδιά. Κυνηγάν ένα τρελό, τον πνίγουν και τον καίνε στον γιαλό, πετσοκόβουν τα κεφάλια από εχθρούς κι από πιστούς, κόβουν δεντρολιβανιές και στολίζουν τα πηγάδια για να σπρώξουν μέσα τις νιές και να πνιγούνε, κοροϊδεύουν έναν παπά, του παίρνουν τ’ άμφια και τον αφήνουν γυμνό μες στην αγορά, πωλούν τους προγόνους τους για ένα κομμάτι ψωμί κι ύστερα μελαγχολούν… Όλ` αυτά ταιριάξαν απόλυτα με την αποκάλυψη που πραγματοποιούσε ο Μακαβέγιεφ στην ταινία του «Σουίτ Μούβι» για το έγκλημα στο δάσος του Κατύν. Κάθε αναφορά στο γεγονός αυτό, με τις θλιβερές σκηνές από τα παλιά επίκαιρα που δεν προβλήθηκαν ποτέ πριν από το «Σουίτ Μούβι», είχε το τραγούδι μου πανίσχυρο να συνοδεύει τις τραγικές εικόνες. Και, επί τέλους, άρχιζα να νιώθω μια βαθιά ικανοποίηση έξω από τις άθλιες σκοπιμότητες του καιρού μας».

Ο Ντούσαν Μακαβέγιεφ γεννιέται στο Βελιγράδι το 1932, σπουδάζει ψυχολογία και κινηματογράφο. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του κινηματογραφικού κινήματος Black wave της δεκαετίας του ’60 στη Γιουγκοσλαβία. Το κίνημα πειραματίζεται με τη γλώσσα και τις τεχνικές του σινεμά και συγχρόνως ασκεί πολιτική κριτική στο καταπιεστικό καθεστώς. Ανατρεπτικός από τα πρώτα του κινηματογραφικά σκιρτήματα, ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους που τα εμπλέκει βάζοντας συχνά ντοκιμαντερίστικα στοιχεία σε ταινίες και τανάπαλιν, όπως στο Sweet movie, όπου εμφανίζονται για πρώτη φορά σκηνές από την σφαγή του Κατύν.


Δεν στρατεύτηκε ποτέ αλλά υπήρξε ένας ελευθεριακός που πίστευε ότι η σεξουαλική απελευθέρωση και η πολιτική είναι αλληλένδετες. Γίνεται ευρέως γνωστός με την ταινία του «Μυστήρια του οργανισμού», που βασίζεται στην οργανική θεωρία του Βίλχελμ Ράιχ. Εξορίζεται και ζει σε διάφορες χώρες. Το 1974 γυρίζεται το Sweet Movie, με το οποίο γίνεται γνωστός στην Ελλάδα λόγω της μουσικής επένδυσης της ταινίας από τον Χατζιδάκι. Η ταινία, ένα σουρεαλιστικό αβανγκάρντ παραμύθι με ανατρεπτική πολιτική ματιά που αψηφά όλα τα ταμπού, σε πολλές χώρες λογοκρίνεται και απαγορεύεται. Το 1988 επιστρέφει στη Γιουγκοσλαβία και ζει εκεί μέχρι της 25 του Γενάρη.

Ο Μακαβέγιεφ ονειρεύεται την ελευθερία κάνοντας σινεμά, κάτω από το μαξιλάρι του τα βιβλία του Βίλχελμ Ράιχ κι ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Καλό σου δρόμο Ντούσαν, είθε η Άννα να περνάει εκεί κοντά με την «Επιβίωση», το ζαχαρένιο της αλίμανο καράβι να σε μαζέψει.


 

Έργα του:

«Ο άνθρωπος δεν είναι πουλί» (1965)
«Έγκλημα ζηλοτυπίας» (1967)
«Αθωότητα χωρίς προστασία» (1969)
«Μυστήρια του οργανισμού» (1971)
«Σουίτ μούβι» (1974)
Moντενέγκρο (1981)
Coca cola kid (1985)

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Η Σοφία Σούπαρη γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Στην εφηβεία την γήτεψαν οι λέξεις, ακόμη ψάχνει στα βιβλία να βρει το ξόρκι της απελευθέρωσης. Εκδίδει παιδικά βιβλία με τις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός και ποίηση με τις χειρονομιακές εκδόσεις Υποκείμενο.