Βελάζει η θλίψη 5 το πρωί στην Πανεπιστημίου

Φαντάσου αξημέρωτα να βγαίνει αργά η πομπή και μέτρα. Όχι τα πρόβατα που σε έστειλαν στον ύπνο. Μέτρα τα ζωντανά που βγαίνουν απ’ το σπίτι, γωνία Κοραή και Πανεπιστημίου. Πενήντα κατσίκες, (έχεις δει μάτια κατσικιού; μοιάζουν με απόκοσμη υδρόγειο γεμάτη χρωματιστούς βυθούς… Μείνε, γίνε το απολωλός), ένας τράγος για την αρχηγία, εκατόν πενήντα κότες,  πάπιες, χήνες και το γαϊδούρι της υπομονής. Σαν ακολουθία επιταφίου, χωρίς Χριστό, χωρίς ανθρώπους, κατεβαίνει αργά προς την Ομόνοια, πέντε το πρωί, στις 5 του Οκτώβρη του 1919.

.

ΜΕΤΟΙΚΕΣΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ

Προχθές την χαραυγήν, περί την πέμπτην πρωινήν, οι αραιοί διαβάται της λεωφόρου Πανεπιστημίου είδον ασύνηθες θέαμα. Εξ ενός παλαιού οίκου ταύτης, εξήλθον βραδέως, με κάποιαν μελαγχολικήν κίνησιν, ένας τράγος, πενήντα κατσίκες μαλτέζικες, εκατόν πεντήκοντα κόττες, ορνίθια, πάπιες, χήνες και ένας όνος. Ο περίεργος αυτός όμιλος, αφού παρετάχθη εις την λεωφόρον και έλαβε στάσιν πορείας, εστράφη και εκύτταξε, προφανώς με θλίψιν, τον παλαιόν οίκον, έπειτα εις το σύνθημα της εκκινήσεως, το οποίο έδοσε προς τον τράγον ένας ώριμος ανήρ, όστις εφαίνετο επιστατών επί της αλλοκότου ταύτης ομηγύρεως, ήρχισαν τα ζώα να πορεύωνται σιγά σιγά προς την Ομόνοιαν. Δεν είχε φωτίση ακόμη και οι ολίγοι διαβάται εκείνην την στιγμήν αμυδρώς είδαν τα συμβαίνοντα. Με δικαιολογημένην περιέργειαν επλησίασαν την εκκινήσασαν πομπήν και τότε παρετήρησαν ότι αύτη είχε εξέλθη εκ του παλαιού οίκου του κ. Δημητρίου Ράλλη. Συγχρόνως εις τον επιστάτην του τάγματος εκείνου των ζώων ανεγνώρισαν τον σταυλάρχην του ζωολογικού κήπου του αθηναίου πολιτευτού, τον Σωτήρην, παλαιόν της υπηρεσίας του οίκου Ράλλη.

 

 

Αλλά τι εσήμαινε  αυτή η πρωινή έξοδος των προσφιλών κατοικιδίων ζώων εκ του αρχοντικού οίκου του κ. Δημητρίου Ράλλη και τι ο μελαγχολικός τόνος της όλης εκείνης εικόνος;  H εξήγησις δεν εβράδυνε να δοθή. Μαζί με τον μετοικήσαντα πολιτευτήν εκ του παλαιού σπιτιού του, έφευγον τώρα και τα αγαπημένα του ζώα. Είνε γνωστόν ότι ο κ. Δημήτριος Ράλλης προ χρόνων είχε ιδρύση ένα μικρόν ζωολογικόν κήπον εις την αυλήν του οικήματός του, όπερ τώρα επώλησε προς πολυτάλαντον άνδρα. Αλλά και ένα πρακτικόν σκοπόν έχει η διατήρησις τόσων κτηνών και πουλερικών. Ουδέν τούτων σφάζει, αλλά τα αφίνει να πολλαπλασιάζωνται διά να έχη από αυτά το γάλα του, το τυρί του, το βούτυρόν του, τα αυγά του δια τας ανάγκας του οίκου του. Φυσικά τώρα, ότε εγκατεστάθη εις την νέαν ιδιόκτητον κατοικίαν του επί της οδού Αλκιβιάδου δεν ηδύνατο να στερηθή τον ζωολογικόν  κήπον του και ηγόρασε παραπλεύρως της οικίας του γήπεδον, το οποίον εμάνδρωσε και εις αυτό ωδηγήθησαν χθες την χαραυγήν τα ζώα και τα πτηνά. Το θέαμα ήτο αρκετά συγκινητικόν, διότι μερικά από τα καλά αυτά ζώα συνδέονται και με την ιστορίαν του τόπου, καθ’ όσον προ ημερών ανέφερα, ότι κατά τα υπουργικά συμβούλια, τα οποία εγίνοντο εις τον οίκον του πρώην πρωθυπουργού, ηκούοντο αι κραυγαί των ορνιθίων και των χηνών. Μάλιστα την νύχτα οι αλέκτορες του κήπου υπενθυμίζον δια των κανονικών λαλημάτων των την πάροδον των ωρών εις τους συσκεπτομένους υπουργούς. Τώρα αφήκαν και τα καλά ζώα την παληάν κατοικίαν των και ένας τοιούτος χωρισμός οπωσδήποτε έχει δικαιολογημένην την θλίψιν του. Και μελαγχολικώτερος ήτο ο μπάρμπα Σωτήρης, ο μέγας σταυλάρχης. Αν δάκρυ ανέβλυσε εις τους οφθαλμούς του, δεν ηδυνήθησαν να ίδουν οι αραιοί διαβάται, ένεκα του νυχτερινού σκότους. Τούτο διακριτικόν επροστάτευσε την συγκινητικήν μετοικεσίαν.

Ο Ανωφελής

Πηγή: Εφημερίδα Αθηναϊκή, 7.10.1919