Ο Κίπλινγκ, ο καλύτερος των συγχρόνων ποιητών της Αγγλίας, λέγει κάπου: «Η Ανατολή είναι Ανατολή, η Δύσις – Δύσις, και τα δύο άκρα ταύτα ουδέποτε θα συναντηθούν». Στο σημερινό όμως Κάιρο [του 1919] τα δύο ταύτα άκρα όχι μόνο συναντώνται αλλά και σφικτά εναγκαλίζονται. Όταν ακούει κανείς τη λέξη Κάιρο ασυνειδήτως ενθυμείται ολόκληρη τη ρομαντική ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου, με τις πυραμίδες της, τις μούμιες της και τις καμήλες της […] Οι Πυραμίδες ίστανται εκεί, οκτώ μίλια εντός της ερήμου, μεγαλοπρεπείς. Προς τιμήν της Αγγλικής εν Αιγύπτω Κυβερνήσεως πρέπει να λεχθεί ότι ουδέποτε επιτράπηκε στους διαφόρους βιομηχάνους και εμπόρους να καταστρέψουν την επιβλητική όψη των πυραμίδων για την προσκόλληση ρεκλαμών διαφημιζουσών σαπούνια, σιγαρέτα, λουκούμια, χουρμάδες και διάφορα άλλα προϊόντα. Οι Πυραμίδες ποσώς δεν σχετίζονται με τη ζωή του σημερινού Καΐρου. Η πόλη δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα κλεινά ταύτα μνημεία της αρχαιότητας και μόνο οι περιηγητές ποτέ δεν παραλείπουν να τα επισκεφθούν, διότι αφενός μεν το θέαμα δεν τους κοστίζει, εις χρήμα εννοείται, τίποτε, και εξάλλου παρέχεται η μοναδική ευκαιρία να φωτογραφηθούν ανεβασμένοι επάνω σε καμμιά καμήλα ή γάιδαρο με φόντο τις Πυραμίδες. Κοπάδια ολόκληρα καμήλων και γαϊδάρων βρίσκονται πάντοτε εκεί πέριξ, τα οποία μπορεί να νοικιάσει κανείς από τους ιθαγενείς ιδιοκτήτες τους αντί ορισμένου τιμήματος για κάθε πόζα.

Κάιρο, καρτ-ποστάλ από τη δεκαετία του 1910

Το Κάιρο είναι για την Αίγυπτο ότι είναι το Palm Beach για τις Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή ένα μέρος στο οποίο βρίσκει καταφύγιο κατά τον χειμώνα ο κάτοικος των βορείων και ψυχρών κλιμάτων. Για αυτό καραβάνια ολόκληρα περιηγητών καταφθάνουν στο Κάιρο κατά την έναρξη του χειμώνα και κατακλύζουν κατά προτίμηση τα δύο ξενοδοχεία Shepards και Grand Continental, τα μεγαλύτερα και αριστοκρατικότερα της πόλεως, κοντά στην ευρωπαϊκή συνοικία και προ των οποίων εκτείνεται η πλατεία της Εσβεκίας, ένα είδος Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Στο τμήμα τούτο της πόλεως βρίσκονται οι τράπεζες, τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα και γραφεία, ανήκοντα όλα σε Ευρωπαίους. Ολίγον όπισθεν του τμήματος αυτού του Δυτικού πολιτισμού απλώνονται οι συνοικίες των ιθαγενών στις οποίες έχουν συσσωρευθεί χιλιάδες αντιπροσώπων κάθε φυλής της Ανατολής.

Δεν υπάρχει καμμία ανάγκη να εξέλθει κανείς από το ξενοδοχείο για να δει την περιώνυμη ποικιλία σε ρυθμούς, γλώσσες και ενδυμασίες και ήθη, που είναι χαρακτηριστική του Καΐρου. Αρκεί να καθίσει κανείς στην ταράτσα του ξενοδοχείου Continental και από εκεί να παρακολουθήσει την ατέρμονη παρέλαση του διερχόμενου ιθαγενούς στοιχείου. Η ταράτσα αυτή χωρίζεται από το πεζοδρόμιο με σιδερένιο κιγκλίδωμα. Εντός του ξενοδοχείου επικρατεί τάξη, ησυχία και ασφάλεια, έξωθεν όμως αυτού βασιλεύει οχλαγωγή, χαρακτηριστική της Ανατολής, προερχόμενη από καμμιά διακοσαριά πλανόδιους πωλητές, οι οποίοι προσπαθούν να πουλήσουν στους επί της ταράτσας περιηγητές τα διάφορα αρχαιολογικά και μη αντικείμενα σε τιμή δεκαπλάσια της πραγματικής. Οι πωλητές αυτοί σας επιδεικνύουν τα αντικείμενα που πουλούν ενώ ταυτοχρόνως με άγριες φωνές προσπαθεί έκαστος να προτιμηθεί από κάθε άλλο συνάδελφό του. Εντός της ταράτσας είστε ασφαλείς, όχι όμως και ο περιηγητής εκείνος που θα τολμήσει να ανακατευτεί με τον συρφετό χωρίς να συνοδεύεται από κανένα δραγουμάνο.

Το ξενοδοχείο Shepheard

Ο δραγουμάνος, όπως ονομάζονται κοινώς οι διερμηνείς, είναι συνήθως ιθαγενής και την υπηρεσία του πληρώνετε από πενήντα σεντ μέχρι πέντε δολάρια την ημέρα, και αυτός με τις διάφορες γλώσσες που μιλάει και με τη γνώση διάφορων αξιοθέατων μερών, διασκεδαστικών κέντρων κτλ σας παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες. Για τον περιηγητή ο οποίος επισκέπτεται το Κάιρο ο δραγουμάνος είναι απαραίτητος. Διότι αν και η αστυνομία της πόλεως είναι καλλίστη, δεν είναι εντούτοις καθόλου ασφαλές για έναν ξένο να περιέρχεται στις συνοικίες των ιθαγενών μόνος του, πράγμα το οποίο πολλοί περιηγητές δύνανται να πιστοποιήσουν εξ εκείνων που το αποπειράθηκαν να περιέλθουν στις αποκέντρους συνοικίες και βρέθηκαν αίφνης περικυκλωμένοι υπό αλαλάζοντος όχλου και υποχρεώθηκαν για να σώσουν τη ζωή τους να δώσουν ό,τι χρήματα είχαν επάνω τους. Με τη συνοδεία όμως δραγουμάνου δεν κινδυνεύει κανείς να πάθει κάτι. Η περιβολή των δραγουμάνων προς τους οποίους φέρεται με κάποιο σεβασμό το ιθαγενές στοιχείο, είναι επίδειξις ζωηρότατων χρωμάτων και συνίσταται από την περιώνυμη κελεμπία, χρώματος συνήθως ανοικτού κυανού, η οποία είναι πάντοτε μισάνοικτη, αφήνοντας να διαφαίνεται κάτωθεν μεταξωτή ρόμπα χρώματος κίτρινου ή ερυθρού. Απαραίτητο κόσμημα των δραγουμάνων είναι χονδρή χρυσή αλυσίδα κρεμασμένη από τη ζώνη τους, φορούν δε συνήθως και μεγάλα αργυρά δαχτυλίδια κοσμούμενα με κυανούς λίθους.

Στάση τραμ στην πλατεία El-Ataba El-Khadra

Ένας από τους χαρακτηριστικότερους δρόμους του Καΐρου είναι η «οδός των Καμήλων», η οποία διασχίζεται καθ’ όλον το μήκος της από ηλεκτρικά τραμ που έχουν πρώτη και δεύτερη θέση και συνήθως είναι κατάμεστα από αραπάδες. Οι ιθαγενείς δεικνύουν ιδιαίτερη προτίμηση για τα ηλεκτρικά τραμ, ενώ μένουν εντελώς αδιάφοροι για άλλες αναπαύσεις τις οποίες παρέχει ο σημερινός πολιτισμός. Καραβάνια καμήλων, φορτωμένων με κολοσσιαία δέματα νωπού χόρτου διασχίζουν από καιρού εις καιρόν τον δρόμο αυτόν τον οποίον κυριολεκτικώς κατακλύζουν. Άλλοτε πάλι αναφαίνονται αμάξια συρόμενα υπό όνων και φορτωμένα από λίθους και άλλα οικοδομήσιμα υλικά και καταλαμβάνουν τις δυο πλευρές του δρόμου, παραβαίνοντας έτσι όλες τις περί κυκλοφορίας αμαξών αστυνομικές διατάξεις, εάν υπάρχουν τέτοιες στο Κάιρο.

Μια ιδιαίτερη παράγραφος πρέπει να αφιερωθεί στους ντόπιους αμαξηλάτες και τα άλογά τους. Ως γνωστόν οι Άραβες φημίζονται ως οι άριστοι ιππείς του κόσμου καθώς επίσης και τα αραβικά άλογα, η ευγενής αυτή και γνήσια ράτσα των ίππων. Οι αμαξηλάτες του Καΐρου στις κοσμοβριθείς οδούς της πρωτεύουσας της Αιγύπτου τρέχουν από ρυτήρος αδιαφορώντας για την ασφάλεια των πεζών και περιορισμένοι μόνο στο να φωνάζουν «Όουαρ ρίγκλακ» (βάρδα ποδάρια), ενώ ταυτοχρόνως κάμνουν να κροτεί το παμμέγιστο μαστίγιο το οποίο πάντοτε κρατούν. Το παράδοξο είναι ότι σπανίως συμβαίνουν δυστυχήματα και τούτο πρέπει να αποδοθεί στη θαυμαστή πράγματι επιδεξιότητα και τέχνη τους ως καραγωγέων. Τα αγοραία οχήματα του Καΐρου είναι ελαφρότατα αμάξια, το δε αγώγιον είναι φθηνότατον.

Άλλο χαρακτηριστικό του σημερινού Καΐρου είναι οι χαμάληδές του, οι οποίοι είναι ικανοί να σηκώσουν στη ράχη τους φορτίο, προ του οποίου οπισθοχωρούν και καμήλες ακόμη. Οι χαμάληδες του Καΐρου μεταφέρουν όλα εν γένει τα πράγματα στη ράχη τους και έτσι βλέπει κανείς στους δρόμους να μεταφέρονται υπό χαμάληδων όχι μόνο βαρύτατα αλλά και τα πλέον παράξενα αντικείμενα, από τσουβάλια αλεύρου μέχρι καναπέδες, καζάνια και πιάνα.

Στο πολυποίκιλο εκείνο πλήθος που αενάως κατακλύζει τις οδούς του Καΐρου ξεχώριζε κανείς τις γυναίκες των ιθαγενών, οι περισσότερες των οποίων σκεπάζανε το πρόσωπό τους όπως και όλες οι γυναίκες των μουσουλμάνων. Ο πολιτισμός εντούτοις και εις το σημείο τούτο εισέδυσε μέχρι αυτών των πλέον απόκεντρων συνοικιών του Καΐρου και σήμερα δύναται κανείς να πει ότι σπανίως βλέπει κανείς στο Κάιρο πεπλοφορούσες γυναίκες ή εάν τούτο συμβαίνει ο πέπλος έχει καταντήσει τόσο διαφανής, ώστε να έχει παύσει να αποτελεί εμπόδιο στα διερευνητικά βλέμματα των διαβατών. Σήμερα συχνάκις συναντά κανείς στο Κάιρο γυναίκες ιθαγενείς που φοράνε σαλιβάρια και έχουνε το πρόσωπό τους εντελώς ασκεπές.

Το Κάιρο είναι πόλη στην οποία σπανιότατα βρέχει. Ίσως να βρέχει άπαξ του μηνός, εις τρόπον ώστε η πώληση διαφόρων αντικειμένων γίνεται κυρίως στους δρόμους. Βλέπει κανείς πλανόδιους πωλητές κρατούντας εις τας κεφαλάς των τεράστια πανέρια εντός των οποίων βρίσκονται ψωμιά, γλυκίσματα, φρούτα και διάφορα άλλα αντικείμενα. Οι πωλητές νερού φυσικά δεν λείπουν. Με τις γραφικές ενδυμασίες τους και με έναν ασκό πλήρη ύδατος επί της ράχεως περιέρχονται τις συνοικίες διαλαλούντες δια της λαρυγγώδους φωνής των το εμπόρευμά τους, το οποίο έκαναν τον κόπο να προμηθευτούν από τον Νείλο και το οποίο, φυσικώ τω λόγω, πωλούν σε πολύ φθηνή τιμή. Άλλος χαρακτηριστικός τύπος του Καΐρου είναι ο πωλητής λεμονάδας, ο οποίος είναι τω όντι η μάλλον διακριτική φυσιογνωμία μεταξύ όλων των άλλων πλανόδιων πωλητών. Εκτός του ότι φορεί γραφικότατη ενδυμασία, βαστάζει και μέγα μετάλλινο δοχείο, συγκρατούμενο δια λωρίου και από το σώμα του, το οποίο απαστράπτει υπό τις ακτίνες του φλογερού ηλίου της Αιγύπτου. Το δοχείο είναι κατασκευασμένο εκ χαλκού και κοσμείται από διάφορα ελικοειδή και συνεστραμμένα κοσμήματα προσκεκολλημένα επί του κορμού, του τραχήλου και των χειλέων του δοχείου. Στο κάτω μέρος το δοχείο φέρει είδος δίσκου επί του οποίου είναι παρατεταμένα τα χάλκινα ωσαύτως ποτήρια, δια των οποίων σερβίρει τους πελάτες του. Είναι αληθές ότι η θέα του εκ καθαριότητος απαστράπτοντος πωλητή αυτής της λεμονάδας σάς κάνει, έστω και αν δεν διψάτε, να αγοράσετε αυτό το κιτρινόχρουν ποτό το κατασκευασμένο από πλημμύρα ύδατος και ελάχιστη ποσότητα χυμού λεμονιού. Η θέα και μόνο στην Ανατολή του πωλητή λεμονάδας προξενεί τέτοια εντύπωση στον δια την πρώτη φορά επισκεπτόμενο την Αίγυπτο περιηγητή ώστε οι άνθρωποι αυτοί καταντά να κερδίζουν περισσότερα από το ποζάρισμα προ του φακού της φωτογραφικής μηχανής, ο οποίος κατά κανόνα είναι αχώριστος σύντροφος του περιηγητή, παρά από την λεμονάδα του.

Πανοραμική όψη της πόλης

Και ενώ ο άπληστος οφθαλμός του περιηγητή αποθαυμάζει το όντως αξιοθαύμαστο και γραφικότατο και ολονέν αλλάσσον θέαμα το οποίο παρουσιάζουν οι οδοί του Καΐρου, σμήνος ολόκληρων μικρών ιθαγενών τον περικυκλώνει, προσπαθούν να τού πουλήσουν γυάλινες χάνδρες, τις οποίες επειδή οι ντόπιοι, ιδίως στο εσωτερικό της Αιγύπτου, αγαπούν υπερβολικά, νομίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ξένος που αφού τις δει να μην τις αγοράσει. Οι χάνδρες αυτές είναι είδος κομβολογίων κατασκευασμένες εξ υάλου. Χάριν της ιστορίας πρέπει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα εκ των κομβολογίων τούτων εισάγονται εξ Ευρώπης, παρά το γεγονός ότι οι μικροί πωλητές ξελαρυγγίζονται για να σας κάνουν να πιστέψετε ότι κατασκευάστηκαν υπό τη σκιά των Πυραμίδων. Πλήθος παιδιών πουλάει και εικονογραφημένα δελτάρια, τα περισσότερα των οποίων είναι πολύ καλλιτεχνικά και φτηνότατα. Εάν εξακολουθήσει κάποιος να παζαρεύει την αγορά διαφόρων αντικειμένων, οι ιθαγενείς είναι ικανοί να τού προτείνουν προς πώληση ο,τιδήποτε φανταστεί κανείς, ακόμη και μαϊμούδες. Στην Αίγυπτο σάς πωλούν τα πάντα.

Ο θόρυβος και η οχλαγωγία επικρατεί σε όλες τις κεντρικές οδούς του Καΐρου και σβύνεται αμέσως μόλις εισδύσει κάποιος στους πιο στενούς δρόμους των συνοικιών του ιθαγενούς πληθυσμού. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπος της νωχέλειας εκείνης, της τόσο παραστατικά εκφραζόμενης με τη λέξη «ραχάτι» που είναι χαρακτηριστική σε όλη την Ανατολή. Στα έκθαμβα βλέμματα του εξ Αγγλίας ή Αμερικής περιηγητή παρουσιάζεται το φαινόμενο ιθαγενών ξαπλωμένων και αγρίως ρογχαλιζόντων οπουδήποτε φαντασθεί κανείς, επί του κατωφλίου των οικιών, επί των πεζοδρομίων, επάνω στους τοίχους, ακόμη και στη μέση του δρόμου. Συμβαίνει ενίοτε να συναντήσει κανείς ιθαγενείς κοιμώμενους όρθιους, ακουμπισμένους σε καμμία κολόνα ή γωνία οικίας. Ο ύπνος των ανθρώπων τούτων είναι σεβαστός στους διαβάτες, οι οποίοι βρίσκονται στην ανάγκη να διασκελίσουν τους κοιμώμενους επί των πεζοδρομίων για να αποφύγουν να τους ενοχλήσουν. Κάποιος περιηγητής ερωτηθείς ποιο είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της Αιγύπτου, απάντησε άνευ δισταγμού: «Το ότι βλέπει κανείς ανθρώπους να κοιμούνται σε μέρη που ουδέποτε θα ηδύνατο να φαντασθεί».

 

Πολύ ενδιαφέρουσα για έναν ξένο είναι η αγορά του Καΐρου, εις την οποία συμφύρονται όλες οι φυλές του κόσμου. Η αγορά του Καΐρου είναι ένας στενόμακρος δρόμος με εκατέρωθεν χαμηλά και σκοτεινά μαγαζάκια, των οποίων τα εμπορεύματα είναι άλλα μεν κρεμασμένα από τους τοίχους με σχοινιά, άλλα σκορπισμένα στο πάτωμα και άλλα επίσης εκτεθειμένα προ της θύρας, ενώ ο καταστηματάρχης κάθεται σταυροπόδι, ρουφώντας τον απαραίτητο καφέ, καπνίζοντας αγρίως και αναμένοντας την έλευση πελατών. Εννοείται ότι η αγορά είναι χωρισμένη σε διάφορα τμήματα, ο χωρισμός όμως αυτός γίνεται μόνος του, διότι στη μία σειρά του δρόμου είναι καταστήματα πωλούντα μόνον υποδήματα, άλλα πωλούντα μόνον τάπητας, άλλα ναργιλέδες, άλλα προϊόντα προερχόμενα εκ Τύνιδος, Αλγερίου, Τουρκίας κτλ. Ενδιαφέροντα κατεξοχήν είναι τα τμήματα της αγοράς όπου υφαίνονται και πωλούνται μεταξωτά υφάσματα, κελεμπίες και φερετζέδες των Μουσουλμανίδων, καθώς και το τμήμα της αγοράς όπου πωλούνται τα μυρωδικά. Βλέπει κανείς παρατεταγμένα μικρά φιαλίδια γεμάτα μυρωδιές και έμπροσθεν αυτών οκλαδόν κάθεται κάποιος γέροντας, η δε όλη σκηνή εκείνη σας επαναφέρει στη μνήμη τα Παραμύθια της Χαλιμάς. Συνηθίζουν οι πωλητές ούτοι των μυρωδικών να ρίπτουν στα μανίκια των πελατών ολίγη μυρωδιά από κάθε είδος, για να εκλέξει αυτός οποιαδήποτε προτιμά, φανταστείτε λοιπόν πώς θα μυρίζετε, αν αφήσετε τον καταστηματάρχη να ρίξει επάνω σας λίγο από κάθε είδος εκ των πολυπληθών και θαυμασίων τω όντι μύρων της Ανατολής.

Στο Κάιρο, όπως και στην Ελλάδα και την Τουρκία, δεν υπάρχουν ορισμένες τιμές των εμπορευμάτων, αλλά και εκεί βασιλεύει το περιώνυμο παζάρεμα. Ο πωλητής συνήθως σάς κοιτάζει από κεφαλής μέχρι ποδών για να μαντεύσει, αν είναι δυνατόν, την οικονομική σας ευρωστία, αναλόγως δε, σας λέγει την τιμή του εμπορεύματος. Κατόπιν επακολουθεί άγριο το παζάρευμα, του πωλητή φθάνοντος και μέχρις όρκων για να σας πείσει ότι σας πωλεί το εμπόρευμά του σε τιμή από την οποία ουδέν κερδίζει. Αν όμως μη πεισθέντες στους όρκους και τις διαβεβαιώσεις του στρέψετε τα νώτα και αρχίσετε διευθυνόμενοι προς την έξοδο του καταστήματος, ακούτε όπισθέν σας τρέχοντα τον καταστηματάρχη ο οποίος αποφασίζει τέλος να σας δώσει το εμπόρευμα στην τιμή την οποία εσείς προσφέρετε.

Αφήνοντας πίσω την Αγορά, και συνεχίζοντας την περιοδεία στις συνοικίες των ιθαγενών, συναντάται το Τζαμί Ελ-Αζάρ. Το Τζαμίον τούτο δεν είναι μόνο τόπος λατρείας για τους Μουσουλμάνους αλλά και το μοναδικό Πανεπιστήμιο των Μουσουλμάνων, όπου πρωτίστως σπουδάζεται η ερμηνεία του Κορανίου. Εκείνο το οποίο κάνει εξαιρετική εντύπωση στον Ευρωπαίο όταν επισκέπτεται την ανώτατη ταύτη θεολογική σχολή του Μουσουλμανισμού, είναι το κατά τις ώρες των παραδόσεων πανδαιμόνιο που επικρατεί, απορεί δε κανείς και εξίσταται πότε τέλος πάντων γίνεται η ερμηνεία του Κορανίου.

Θαυμάσια είναι η θέα που εκτείνεται προ των οφθαλμών του περιηγητή όταν ανέλθει επί του παλαιού φρουρίου του Καΐρου. Κάτωθεν αυτού απλώνεται η ωραία και μοναδική πόλις της Αιγύπτου με εκατοντάδες ψηλών μιναρέδων και πέρα οι αμμώδεις λόφοι της ερήμου που χάνονται στον ορίζοντα. Το τείχος, από το οποίο ο τελευταίος των Μαμελούκων πήδησε έφιππος για να μην υποδουλωθεί, ίσταται ακόμη εκεί μάρτυς σιωπηλός της τελευταίας αντιστάσεως της φυλής του για να μείνει ελευθέρα […]

Άλλα αξιοθέατα μέρη του Καΐρου είναι τα επί των οχθών του Νείλου υδραυλικά έργα, για τα οποία η Αγγλική Κυβέρνηση δαπάνησε σπουδαία χρηματικά ποσά και τα οποία προφυλάττουν την πόλη από τις πλημμύρες του Νείλου, το θέατρο Κεδιβιάλ, όπου δίδονται παραστάσεις μελοδραμάτων, τα Ανάκτορα του Κεδίβου, οι εξοχές του Καΐρο, οι οποίες είναι πράγματι θαυμάσιες, και οι διάφορες λέσχες και μονοκατοικίες του Ευρωπαϊκού τμήματος της πόλεως.

Αυτό είναι σε μικρογραφία το σημερινό Κάιρο, το οποίο με το απ’ όλες τις απόψεις ωραιότατο ευρωπαϊκό τμήμα του, με τη σφραγίδα της Ανατολής, την οποία προσδίδει το πολυπληθές ιθαγενές στοιχείο του, με τα θαυμάσια φοινικόσπαρτα βουλεβάρτα του αλλά και με τους στενωτάτους δρόμους των συνοικιών του, με τη σωρεία των ξένων που μεταβαίνουν εκεί να παραχειμάσουν, μεταμορφούντες έτσι το Κάιρο σε άλλο Μόντε-Κάρλο και με το πλήθος των φυσικών και τεχνητών καλλονών έρχεται να διαψεύσει το μέγα Άγγλο ποιητή Κίπλιν που είπε, όπως αναφέραμε στην αρχή της περιγραφής αυτής, «η Ανατολή είναι Ανατολή και η Δύσις – Δύσις» […]

Ολίγα τινά πρέπει να προσθέσουμε περί του Ελληνικού στοιχείου του Καΐρου. Οι Έλληνες του Καΐρου ανέρχονται εις άνω των 75.000, αποτελούν ό,τι το προοδευτικότερο καθώς και το πολυπληθέστερο -μετά τους ιθαγενείς- στοιχείο του Καΐρου. Και ευδοκιμούν και διακρίνονται οι εκεί Έλληνες στο εμπόριο, τις επιστήμες και τη βιομηχανία ακόμη, καθώς άλλωστε συμβαίνει και σε όλες τις πόλεις της Αιγύπτου. Όχι μόνον ο Έλληνας αλλά και οποιοσδήποτε άλλος ξένος μεταβαίνει στο Κάιρο, για να μην αναφέρουμε την Αλεξάνδρεια η οποία φέρει και θα φέρει πάντοτε τη σφραγίδα της δημιουργικότητας, της ζωτικότητας, της ευφυΐας και του πολιτισμού του Έλληνος, εκπλήσσεται δια την πρόοδον που επιτέλεσαν εκεί οι Έλληνες. Στις τέχνες, τις επιστήμες, τα γράμματα, το εμπόριο, τη βιομηχανία και σε όλη εν γένει τη ζωή του Καΐρου, πρωτοστατεί το Ελληνικό στοιχείο. Παμμέγιστα ξενοδοχεία, εμπορικοί οίκοι, Τράπεζες, δικηγορικά γραφεία, Νοσοκομεία και πληθώρα άλλων καταστημάτων τα οποία ίδρυσε η απαράμιλλος εμπορική ιδιοφυΐα και εργατικότητα του Έλληνος, υπάρχουν εκεί, αναμφισβήτητα τεκμήρια της συμβολής του Ελληνισμού στην πρόοδο, ευημερία και προσαρμόνιση του Καΐρου στον σημερινό πολιτισμό. Η Ελληνική Κοινότητα του Καΐρου είναι ανθηρότατη. Με τα δημοτικά σχολεία της, το Γυμνάσιό της, τις ανώτερες ιδιωτικές σχολές της, το Παρθεναγωγείο της, το θαυμάσιο νοσοκομείο της, τους περικαλλείς ναούς της και την εν παντί προοδευτικότατη δράση που αποκρυσταλλούται σε έργα, θαυμαζόμενα όχι μόνο υπό των εντοπίων αλλά και όλων των ξένων εν Κάιρω στοιχείων, είναι απόδειξη τρανοτάτη της προνομιούχου θέσεως που κατόρθωσαν να καταλάβουν οι Έλληνες στη γραφική πρωτεύουσα της Αιγύπτου.

Μηνιαία Εικονογραφημένη «ΑΤΛΑΝΤΙΣ» / Φεβρουάριος 1919

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Πλατφόρμα μάχης για την επανοικειοποίηση του ρεμβασμού.