Στις 10 Ιουλίου του 1887 μια γυναίκα περνάει την πύλη των γυναικείων φυλακών κατηγορούμενη για ψευδορκία οικονομικής φύσεως. Ονομάζεται Μαριέττα Μπέτσου και το πιθανότερο είναι να μην σας λέει κάτι το όνομα. Ωστόσο στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ελλάδα ήταν μια γνωστή και σημαντική ποιήτρια.

Η πρώτη δημοσίευση ποιήματός της γίνεται γύρω στο 1873 στο Αττικόν Ημερολόγιον. Η αρρώστια του άντρα της, και τελικά ο θάνατός του το 1870, αποτελεί όχι μόνο το καθοριστικό στοιχείο της αφήγησης του συγκεκριμένου ποιήματος αλλά και το αρχικό κίνητρο για όλη την ποιητική της. Το ποίημα αυτό άλλωστε ανοίγει τη συλλογή της «Μυρτιά», αφιερωμένη στη μνήμη του άντρα της, που κυκλοφόρησε το 1875. Αν υποψιαζόμαστε σωστά, καθότι δεν εντοπίσαμε κάποιο βιβλίο της παρά σπαράγματα του έργου της σε λογοτεχνικά περιοδικά, η θεματολογία της σύντομα απελευθερώνεται, επεκτείνεται σε ζητήματα κοινωνικά, αγγίζει το θέμα της κοινωνικής ανισότητας, καταπιάνεται με τον έρωτα αρχετυπικά. Πλέον μιλάμε για μια φεμινίστρια ποιήτρια, πάντα μέσα στα ρομαντικά όρια της εποχής, συνεργάτιδα της Καλλιρόης Παρρέν. Ποιήματά της εντοπίζονται σε πολλά περιοδικά της εποχής καθώς και στην «εφημερίδα των Κυριών», που μπορείτε να εντοπίσετε και μόνοι σας. Εμείς επιλέγουμε να σας παρουσιάσουμε το ποίημά της «ευτυχία» που δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό της στην Ποικίλη Στοά το 1898, παραχωρημένο από το γιο της, Τάκη. Το βρίσκουμε συνταρακτικά όμορφο.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Η Βικτώρια Άλεξ. γεννήθηκε το 1990 στη Μυτιλήνη. Σπούδασε νοσηλευτική στην Πάτρα. Μετακόμισε στην Αθήνα τα Χριστούγεννα του '14. Η γάτα της δεν έχει όνομα. Διατηρεί το ιστολόγιο anavoleas.tumblr.com