Ιχθύς
[κάρτα ταρώ : Οκτώ Κούπες]
Η μυστική κοινότητα των Ιχθύων έχει μαζευτεί; Οι υδάτινοι άνθρωποι που πάσχουν γιατί δεν τους προορίστηκε να κάνουν τίποτε μαζευτήκανε; Και η ουσία που τους γέννησε έχει κι αυτή μαζευτεί; Μαζευτήκατε όλοι; Ρωτάω γιατί έχω να τους αφηγηθώ τα χνάρια μιας σκοτεινής χημείας. Αμίλητα, όπως ο ήλιος φυλακίζεται στην πορσελάνη του φλιτζανιού. Όπως το γάβγισμα της θάλασσας αχρηστεύει τους αριθμούς, γκρεμίζοντας εκκωφαντικά το τσιμέντο των υπόλοιπων ημερών. Στις φαρδιές κόκκινες όχθες μιας παιδικής Κυριακής σε βλέπω ιχθύ. Ζεις τον τελευταίο καιρό μια παρατεταμένη αναμονή [κάρτα ταρώ: o Ακόλουθος των Ξιφών/αντεστραμμένος]. Ζεις στον στίβο του άγχους όπου τίποτα δεν κινείται ή κινούνται όλα αδιαφορώντας για την ακινησία σου. Όπου τίποτα δεν σου κάνει ή όλα είναι εντάξει στην παράταιρη απαίτησή σου. Ξέρεις πάντως (θα έλεγε κανείς «ξέρω άρα ελπίζω;») ότι αυτά τα πράγματα είναι σαν το γιαούρτι. Έχουν ημερομηνία λήξης. Το θέμα ωστόσο θα μπορούσε να είναι αν στην ανάγκη τρως το ξινισμένο γιαουρτάκι αποφεύγοντας πάντα την τελευταία στιγμή τα εύκολα μονοπάτια της καθημερινής φλυαρίας για να φτάσεις επιτέλους σ΄ένα εγκεφαλικό ξέφωτο όπου μέσα του θα μουγκρίζει – σαν μια παλίρροια αφηνιασμένου ρυζιού – η χωρίς ακόμα όνομα χαρά σου. Δεν είναι ανάγκη να βγεις από το σπίτι. Μείνε στο τραπέζι σου κι αφουγκράσου. Ή μην αφουγκράζεσαι, περίμενε μονάχα. Ή μην περιμένεις, μείνε ασάλευτος και μόνος. Ο κόσμος θα παρουσιαστεί ενώπιόν σου για να τον ξεμασκαρέψεις, δεν μπορεί αλλιώς να κάνει, και σε κατάσταση έκστασης, σφαδάζοντας και σπαρταρώντας, στα πόδια σου θα πέσει [κάρτα ταρώ: Έξι των Ραβδών]. Στην πραγματικότητα, το τέλος του κόσμου, όπως και η αρχή του, είναι η αντίληψή μας για τον κόσμο. Και είναι μέσα μας, εκεί που τα τοπία έχουν τοπία [κάρτα ταρώ: Οκτώ Κούπες]. «Να δεις που αυτός ο άνεμος θα πάρει ό,τι δεν μοιάζει μ΄ευαγγέλιο» – μονολογούν τα φύλλα σου στο άνοιγμά τους. Κι όμως, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι η πίστη που σου λείπει. Τότε γιατί αυτή η απομάκρυνση από τους θεούς; – Ίσως γιατί ρωτάς. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που ρωτάει. Τη μέρα που θα μάθουμε να ρωτάμε πραγματικά, θα υπάρξει διάλογος. Για την ώρα τα ερωτήματα μάς απομακρύνουν ιλιγγιωδώς από τις απαντήσεις. Ποιο αποκαλυπτικό όραμα μπορούμε να περιμένουμε όταν καταποντιζόμαστε στις πλέον ψεύτικες ελευθερίες της ιουδαιοχριστιανικής διαλεκτικής ή ακόμη χειρότερα της new age αρλούμπας; Μας χρειάζεται ένα Novum Organum αλήθειας, πρέπει ν΄ανοίξουμε διάπλατα τα παράθυρα και να τα πετάξουμε όλα στο δρόμο, πάνω απ΄όλα όμως πρέπει να πετάξουμε και το παράθυρο και τους εαυτούς μας μαζί. Πτήση ή θάνατος. Πρέπει να γίνει οπωσδήποτε, πρέπει να γίνει. Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να εμφανιστούμε στη μέση της γιορτής και να βάλουμε πάνω στο κεφάλι της εκθαμβωτικής οικοδέσποινας έναν πανέμορφο πράσινο βάτραχο, έπαθλο της βραδιάς, και να υποστούμε ατρόμητοι την εκδίκηση του θεωρήματος νούμερο έντεκα: «η ευτυχία είναι να μην την ψάχνεις» ∴
¤ Ο κωδικός μύησης για εσένα, Ιχθύ ¤
Η ερμηνεία του συγκεκριμένου ανοίγματος βασίστηκε σε θραύσματα γραφής:
Νίκου Παναγιωτόπουλου, Franz Kafka, Julio Cortasar, Σαμσών Ρακά
