Η κίνηση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να επιλέξει το χώρο της Πνύκας για την ομιλία του δεν είναι μια ενέργεια πρωτάκουστη στην ιστορία του λόφου αντικρυστά της Ακρόπολης. Πολλοί έχουν επιχειρήσει να αξιοποιήσουν τα σημαινόμενα που αναδύει η τοποθεσία και να οχυρώσουν με έναν μυθολογικό τρόπο τα πιστεύω τους: από την εκκλησία μέχρι τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον ιστορικό λόγο-στροφή στα ιδανικά της Δύσης μπροστά σε ένα απέραντο πλήθος παιδιών, μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η πιο οργανωμένη όμως κίνηση εκμετάλλευσης των δημοκρατικών συμβόλων της πολύπαθης Πνύκας, ίσως και η πιο επικίνδυνη, συνέβη τον Ιούνιο του 1964 και είναι η πιο άγνωστη απ’ όλες, παρόλο που μας χωρίζουν μόνο 53 χρόνια από τότε.
Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο βασιλιάς Παύλος, ο οποίος σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσει το χαμένο κύρος της βασιλείας απευθύνει το 1963 κάλεσμα σε διάφορες ισχυρές προσωπικότητες της επιστήμης να στελεχώσουν τη «Συνάντηση των Αθηνών» στο λόφο της Πνύκας. Ο βασιλιάς Παύλος τρεις μήνες πριν την εκδήλωση πεθαίνει μα η συνάντηση «των σοφών» δεν μπορεί να αναβληθεί. Ο γιος του Κωνσταντίνος αναλαμβάνει την φιλοξενία της εκδήλωσης, η οποία βρισκόταν υπό τη σκέπη του Βασιλικού Εθνικού Ιδρύματος.
Την πρόσκληση αποδέχονται οι επιστήμονες:
Edgar Adrian (νευροφυσιολόγος)
John Huston Finley (καθηγητής αρχαίων ελληνικών, Χάρβαρντ)
Werner Karl Heisenberg (φυσικός)
Arne Tiselius (βιοχημικός)
Hideki Yukawa (φυσικός)
Μια σύνδεση των καλεσμένων με τα βασιλικά ιδεώδη υπονοείται αν και οι ομιλίες τους, μεταφρασμένη περίληψη των οποίων διαβάζουμε στον τύπο, εκτός από τις προλογικές τους επικλήσεις στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα, κινήθηκαν σε αμιγώς επιστημονικά επίπεδα. Εκτός βέβαια από εκείνη του Έλληνα ακαδημαϊκού Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου που σφράγισε θεωρητικά τον λόγο των «Συναντήσεων των Αθηνών», ως έκτος και τελευταίος ομιλητής των εξαήμερων εργασιών της εκδήλωσης.
Ο καθηγητής και πρώην υπουργός Παιδείας Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, αφού έκανε μια ιστορική αναδρομή στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη και στην τομή που έπραξαν να χωρίσουν την Ευρώπη από την Ασία σε όλα τα επίπεδα, στη συνέχεια εξύμνησε το νόημα της δημοκρατίας που οφείλει να καταλήγει σε μια αριστοκρατίας του πνεύματος. Η ανάδειξη των αρίστων, οι οποίοι δε συνδέονται ποτέ προς μια τάξη πολιτών, είναι το απαύγασμα του δημοκρατικού ιδεώδους σύμφωνα με τον ομιλητή. Ουσιαστικά, λοιπόν, ήταν μια εκδήλωση για την αριστεία και οι επιστημονικές ομιλίες των διακεκριμένων προσωπικοτήτων, οι περισσότεροι εκ των οποίων νομπελίστες, λειτούργησαν ως το αδιαμφισβήτητο παράδειγμα της, και συνάμα εργαλειοποιήθηκαν ώστε να υποστηριχθεί η αναγκαιότητα της βασιλείας.
Αξίζει να τονίσουμε πως οι ομιλίες ηχογραφούνταν και μεγάλο μέρος τους μεταδιδόταν από το κρατικό ραδιόφωνο Ε.Ι.Ρ., πριν την μετεξελιξή του σε ΕΡΤ, πρόεδρος του οποίου ήταν εκείνη την εποχή ο Αναστάσιος Πεπονής.