Υπάρχουν αγορές και αγορές. Υπάρχουν, για παράδειγμα, αυτές που παίζουν με τις τύχες των λαών, που κερδοσκοπούν εις βάρος τους, που διαχειρίζονται ομόλογα, τίτλους μεγιστοποίησης κεφαλαίου και άλλα τέτοια όμορφα. Και υπήρχε και μια υπαίθρια αγορά με αντίκες και παλιατζίδικα στην οδό Dongtai, που κατεδαφίστηκε εξ ολοκλήρου. Και όταν μιλάμε για κατεδάφιση στην Κίνα, εννοούμε ότι πας σήμερα και βλέπεις μικρά μαγαζάκια και κόσμο να πηγαινοέρχεται και αύριο είναι μια τεράστια άδεια αλάνα. Τέτοια ταχύτητα σε κατεδάφιση δεν είχα συναντήσει.
Διάβασα για την αγορά της Dongtai και πως περνούσε τις τελευταίες της μέρες. Ο λόγος; Υποθέτω πως επειδή βρίσκεται δίπλα σε μια πανάκριβη περιοχή, είναι οικόπεδο-φιλετάκι, όπως λένε. Άλλο ένα mall θα ξεφυτρώσει και αντί για παλιά αγαλματίδια του Μάο, θα πουλάει Burberry’s και Prada, θα έχει fancy εστιατόρια και καθαρές τουαλέτες, για να επισκεπτόμαστε και εμείς που τριγυρνάμε όλη μέρα.
.
Στην περιπλάνησή μου βρέθηκα ανάμεσα σε αντικείμενα που έδειχναν τον Μάο, τους φρουρούς του καθεστώτος αλλά και θεότητες του βουδισμού, συνομίλησα με δράκους και γάτες που φέρνουν χρήμα και καλή τύχη, άκουσα φανταστικά όργανα να παίζουν μουσική (γραμμόφωνο σε μπλε φόντο), έπαιξα με τα παιχνίδια και ένα παλιό στρατιωτικό τηλέφωνο, φαντάστηκα τις αφίσες να κοσμούν θολά τεϊοποτεία και πόνεσα με τα μικροσκοπικά παπούτσια λωτού.
Καιρό μετά που ξαναπέρασα, έφυγαν οι δράκοι και οι γάτες απόμειναν να ψάχνουν για λίγα ψαροκόκαλα νιαουρίζοντας τους χαμένους τους συντρόφους.
ΥΓ. Οι γυναίκες με τα πόδια λωτού ήταν μια παλιά παράδοση στην Κίνα που επέβαλε στα κορίτσια από τριών ετών να δένουν τα πόδια τους, εμποδίζοντάς τα να μεγαλώσουν και παραμορφώνοντάς τα. Γινόταν για αισθητικούς, κοινωνικούς ή ακόμα και για σεξουαλικούς λόγους. Ουσιαστικά, όμως, οι γυναίκες αυτές αναγκάζονταν να ζουν σε ισόβιο πόνο, υποβασταζόμενες από το αρσενικό (η ιστορία της υποταγής του θηλυκού στο αρσενικό δεν έχει τέλος). Η τακτική αυτή άρχισε να φθίνει από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι που εγκαταλείφτηκε οριστικά.
