Παρθένος
[κάρτα ταρώ: Πέντε των Ξιφών]
Ας υποθέσουμε Παρθένε πως ζεις για λίγο ακόμη· πως σε χρειάζονται, πως κάποιος σ΄αγαπάει. Ας υποθέσουμε πως έλαβες συγνώμη απ’ όλους –κι απ΄αυτόν που πια δε σου μιλάει· και πως ο άνεμος, κι αυτός ακόμη αλλάζει γνώμη και για χατίρι σου [κάρτα ταρώ: Πέντε των Ξιφών] τα σύννεφα σκορπάει. Ας υποθέσουμε πως βάρυναν σαν τόμοι σε μετακόμιση τα χρόνια –και σε ρωτάει έξαφνα κάποιος «πού κοιμάσαι;», «πού δουλεύεις;»- κι εσύ δεν δείχνεις το ποτήρι [κάρτα ταρώ: Τέσσερα των Κυπέλλων], άδειο ξανά. Ας υποθέσουμε εν ολίγοις πως πιστεύεις -όπως η σύζυγος του Λωτ- σε μια ματιά: την έξοδο του λαβυρίνθου ίσως θυμόταν έτσι ο Θησέας, γέρος πια –κι αποκοιμιόταν. Σημασία δεν έχει να κάνεις εικόνες με νόημα αλλά να δίνεις νόημα στις εικόνες, είπε κάποτε ένας δάσκαλος. Άρα, δηλώνεις εσύ ο μαθητής, το ζήτημα είναι να προσφέρεις νόημα στις λέξεις. Αν είσαι ποιητής [κάρτα ταρώ: Ο Ακόλουθος των Κυπέλλων] δεν θα στο πούνε τα αστέρια ή οι θάλασσες. Δεν θα το μάθεις από την τσούπρα που σε έριξε ψάχνοντας κάτι διαφορετικό με συνηθισμένο τρόπο. Δεν θα το κρίνει ο πνευματικός σου νταβατζής. Θα σε νοιώσει μια νοικοκυρά ανακατεύοντας τη βραδινή μακαρονάδα ψάχνοντας να ρίξει μες στη σάλτσα όσα δεν έζησε. Θα σου κάνει χειραψία με το βλέμμα της ήττας ο οδηγός του πρωινού απορριμματοφόρου που έμαθε να συλλέγει τα πιο άχρηστα διαμάντια. Ίσως σε αγκαλιάσει ο σκίουρος με ειδικότητα στο ροκάνισμα του ξυπνητηριού. Ή σε φιλήσει η δεκαοχτούρα που ενστικτωδώς είθισται στο να κυκλώνει τον πόνο με το τραγούδι της. Αν έχεις παρόμοιες ψευδαισθήσεις φρόντισε να μάθεις να κρύβεσαι καλά καθώς η ποίηση μαγνητίζει όσο τίποτε άλλο τα κενά. Μη λες ψέματα στα ποιήματα. Δώσε καλύτερα ψεύτικο όνομα. Πάρε τίποτα απ΄τον Καβάφη που τον κουβαλάς σε μια έκδοση τσέπης απ΄τα δεκαπέντε σου και ετοιμάσου να εκτεθείς σε μια καινούρια ψυχή, τόσο μπλε, τόσο αμέριμνη και τόσο αθόρυβη όσο και η εγκυμοσύνη της θάλασσας. Άνοιξε το τετράδιό σου – γράψε. Πρόσεξε μόνο το χαμόγελο εκείνων που σου έμαθαν το τραγούδι της οργής και της αγάπης. Γρατζούνισε τον τοίχο με τα βρύα. Αγουροξυπνημένο παιδί – ζήσε τον Κήπο σου. Όσα δε γράψεις αυτό το φθινόπωρο – αυτά θα σε σβήσουν ∴
Κωδικός Μύησης
Θραύσματα γραφής: Γιώργος Κοροπούλης, Πάνος Ιωαννίδης, Λεύκιος, Έλσα Κορνέτη
