Ξεφυλλίζοντας τις ψηφιοποιημένες εφημερίδες του 1887 πέσαμε πάνω σε δεκάδες ανέκδοτα της εποχής που αναλάμβαναν συνήθως το ρόλο να γεμίζουν τα κενά των σελίδων. Μπορεί στην πλειοψηφία τους να είναι παντελώς αδιάφορα και να μην αποτελούν ένα ελκυστικό πεδίο έρευνας μα θεωρούμε πως κάποια εξ αυτών καταδεικνύουν εύγλωττα το κοινωνικό κλίμα της εποχής και έχουν τη χρησιμότητά τους. Άλλωστε το επίπεδο του χιούμορ αντανακλά τα κριτήρια και τις ποιότητες της σκέψης και αντίληψης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Απομονώσαμε λοιπόν ενδεικτικά μερικά, τα χωρίσαμε σε κατηγορίες και σας τα παρουσιάζουμε αρχίζοντας με:
Τα ρατσιστικά
Ο κύριος Χ ενυμφεύθη γυναίκα πολύ άσχημη.
– Γνωρίζω ότι δεν είναι πολύ εύμορφη, έλεγε εσχάτως εις ένα φίλον του, αλλά ταξειδεύω πολλάκις μαζύ της δια του σιδηροδρόμου…
– Και λοιπόν;
– Λοιπόν, μπορώ και την κυττάζω όταν διερχόμεθα κάτωθεν σηράγγος.
Μεταξύ δύο εξερχομένων την Κυριακήν εκ του ναού της Μητροπόλεως, μετά την ακρόασιν του μακροτάτου ευαγγελίου της Σαμαρείτιδος.
– Τι πολυλογία είχε σήμερον αυτό το Ευαγγέλιον!
– Μα φίλε μου, δεν λαμβάνεις υπ όψιν ότι ομιλεί …γυναίκα;
Ένας διευθυντής θεάτρου προσλαμβάνει μιαν υψηλήν, χονδρήν και ασχημομούραν τραγουδίστριαν.
– Πού στο διάβολον ανεκάλυψεν αυτό το αστέρι; τον ρωτάει ένας φίλος του.
– Εις τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου!
Ένας ζητιάνος πλησιάζει τον κύριο Παραξενόπουλο.
– Ελεημοσύνη, αφέντη μου, εις τον δυστυχή, τώρα με αυτό το κρύο δεν έχω ψωμί, δεν έχω φωτιά να ζεσταθώ, είμαι και με ξύλινο ποδάρι.
– Ε! Κάψε το να ζεσταθείς!
Συζυγική πίστη και πέραν του τάφου.
– Όχι, φίλε μου, αφ’ ότου απέθανεν η ακριβή μου γυναίκα, είμαι απαρηγόρητος.
– Την αγαπούσες πολύ ε;
– Αν την αγαπούσα; Από τον καιρό που επέθανε… δεν έφαγα φαγί της προκοπής.
Οικιακή θεολογία.
– Μαμά γιατί οι άγγελοι είναι όλο αγόρια και δεν είναι κορίτσια;
– Για να μη συμβαίνουν σκάνδαλα εις τον Παράδεισον.
– Η Κυρία επιφορτίζει την μαγείρισσαν να πάει να της αγοράσει γάντια χρώματος κρεατί. Η μαγείρισσα μετ’ ολίγον επανέρχεται φέρουσα γάντια χρώματος σοκολατί.
– Μα δεν σου είπα, καϋμένη, χρώμα κρεατί;
– Μάλιστα κυρία, ίσα ίσα τα αγόρασα εις το χρώμα των χεριών μου.
.
Ας μην υπερβάλλουμε όμως. Ο ρατσισμός και η πατριαρχία δεν μονοπωλούσε το χιούμορ της εποχής. Υπάρχουν κι άλλα ανέκδοτα που μπορεί να μην σε κάνουν να ξεκαρδίζεσαι αλλά έχουν μια καλή βάση. Θα τα ονομάσουμε έτσι:
Τα καλούτσικα
– Είνε παντρεμένοι;
– Όχι αλλά ζουν σαν παντρεμένοι.
– Δηλαδή, δέρνονται;
Δυο φίλοι επιστρέφουν σπίτι έπειτα από διασκέδαση και το ωρολόγιον της εκκλησίας σημαίνει την τετάρτην πρωϊνήν ώραν.
– Πω, πώ! Τέσσαρες η ώρα. Δεν σου έλεγα πως είναι πολύ αργά;
– Είναι μία μόνον!
– Πώς μία;
– Καλά δεν το άκουσες το ωρολόγι; τέσσαρες φορές μας το είπεν.
Νέον ζεύγος απολαμβάνει τας γλυκύτητας της σελήνης του μέλιτος. Η υπηρέτρια εισέρχεται.
– Κυρία είναι μια επίσκεψις.
– Μια επίσκεψις; Τι ενόχλησις! Δεν είναι δυνατόν να μείνη τις ήσυχος μιαν στιγμήν.
– Κυρία είναι ο ιατρός σας.
– Ο ιατρός! Χάνει τον καιρόν του. Όχι, δεν ειμπορώ να τον δεχθώ, ειπέ του.. ειπέ του ότι είμαι ασθενής!
Επίκαιρον δια τους κυνηγούς. Μεταξύ δύο νεαρών γυναικών.
– Καλέ πιστεύεις με τα σωστά σου ότι ο άνδρας σου είχε πάγει εις το κυνήγι, καθώς σου έλεγε;
– Βέβαια γιατί όχι;
– Αλλ’ αυτός εγύρισε με αδειανά χέρια.
– Ίσα ίσα γι’ αυτό πιστεύω ότι ήτον εις το κυνήγι.
Μεθυσμένος σκοντάπτει και κουτουλά εδώ και κει. Περνά ένας με το ποδήλατο.
– Ε! Κουμπάρε, λέγει εις τον μεθυσμένο, δεν στέκεσαι καλά εις τα πόδια σου και δεν θα τα καταφέρης να πας εις το σπίτι σου.
– Και έπειτα;
– Να σου δανείσω το ποδήλατόν μου;
.
Εντοπίσαμε και δύο που είναι ολίγον κίνκι οπότε θα τα ονομάσουμε:
Τα κρυφο-ομοερωτικά
Εις τα λουτρά του Φαλήρου.
Ο κύριος Κ. εξέλθων της θαλάσσης και ερευνών τα θυλάκια του αναφωνεί:
– Μου επήραν το ωρολόγι!
Ένας λουόμενος όστις εξέρχεται εκείνην τη στιγμή γυμνός του λέγει:
– Μήπως υποπτεύεσαι εμέ; ψάξε, σε παρακαλώ!
Ο Αγαθόπουλος γράφει προς φίλον του υψηλής περιωπής επιστολήν εν πλήρει μεσημβρία και υπό καύσωνα αφόρητον. Αφού έγραψε την επιστολήν προσέθεσε κάτωθεν το επόμενον υστερόγραφον.
– Θα με συγχωρέσετε βεβαίως, αξιότιμε φίλε, εάν και εκ του επικρατούντος υπερβολικού καύσωνος ηναγκάσθην να σας γράψω χωρίς ρούχα.
.
Και ένα για το τέλος που καταφέρνει να σου προκαλέσει έναν σπασμό στα χείλια.
Θα το ονομάσουμε:
Το νικητήριο
Εν τω πλημμελιοδικείω.
Πρόεδρος: Δεν εργάζεσαι και κατηγορείσαι ότι είσαι φαυλόβιος.
Κατηγορούμενος: Δεν έχω εργασίαν και η κυβέρνησις δεν μας δίδει.
Πρόεδρος: Επερίμενα την απάντησιν ταύτην. Μήπως η κυβέρνησις υποχρεούται να σας εύρη εργασίαν;
Κατηγορούμενος: Πώς εύρεν εις σε!
Και για ύστερόγραφο ένα που εντοπίσαμε με τον Τοτό! Το ονομάζουμε:
Η σταθερή αξία
Ο μικρός Τοτός ενοχλείται από τον οικιακόν φίλον του, εντελώς φαλακρόν, που όλην την ώρα του επαναλαμβάνει:
– Τοτό, κάμε τούτο, Τoτό, κάμε εκείνο…
Επιτέλους και ο Τοτός, χάνων την υπομονήν, πιάνει δια των χειρών την κόμην του:
– Ε! λοιπόν, κύριε, του λέγει, κάμε και συ αυτό αν ειμπορής!
Project 1887: Ειδήσεις ενάντιες στην επίσημη ιστορία που αποτελούν προϊόν πρωτογενούς έρευνας.
____________
Αν βρήκες το άρθρο μας ξεχωριστό
αξίζει να εμψυχώσεις την προσπάθεια του ΑΣΣΟΔΥΟ
ώστε να συνεχίσει να υπάρχει ως διακριτή φωνή στο διαδίκτυο.
Κάνε μια δωρεά εδώ: