Οι Συνθετικοί είναι μοναδική περίπτωση στην ελληνική μουσική. Δεν είναι μόνο το είδος της μουσικής που παίζουν, αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς, μα και η ιστορία τους. Βγάλανε ένα δίσκο το 1990, το υλικό του οποίου δούλευαν από το 1985, δε βρήκαν την ποθητή και αναμενόμενη ανταπόκριση, και διαλύθηκαν. Συνέχισαν βέβαια να κάνουν μουσική ως Αποστόλης και Διονύσης Αυγερινός. Είκοσι χρόνια αργότερα όμως όλα είχαν αλλάξει. Η μουσική κυκλοφορούσε ανεξάρτητη και απατρονάριστη στο ίντερνετ και η δική τους μουσική μπόρεσε να βρει κι αυτή το κοινό της. Κάνανε λοιπόν ένα reunion που δεν έχει καμία σχέση με τα reunion των άλλων που επαναλαμβάνουν τον παλιό τους εαυτό για λίγη δόξα και λίγο πλούτο παραπάνω. Αυτοί ξανάρθαν για να ξαναδημιουργήσουν.
Τώρα δουλεύουν το νέο δίσκο τους στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς, όπου μένουν πια μόνιμα.
Πώς είναι να συνεργάζονται μουσικά δυο αδέρφια; Δεν είναι πολύ συνηθισμένο.
Διον.: Κοίταξε να δεις, από μικρά παιδιά είχαμε κοινά ακούσματα και έχουμε πολλά κοινά σημεία σα χαρακτήρες. Δε θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε ποτέ με κάποιον άλλο. Κάναμε και κάποιες δοκιμές με άλλους, αλλά δεν ταιριάζαν οι απόψεις μας περί αισθητικής, περί τέχνης, η κουλτούρα μας, η σκέψη μας. Κι εμείς οι δυο έχουμε βέβαια διαφορές αλλά είναι πολλά τα κοινά μας σημεία. Η μουσική απασχολούσε πολύ και τους προγόνους μας: τον πατέρα, τους θείους, τους παππούδες μας. Μεγαλώσαμε στην Αθήνα αλλά καταγόμαστε από το νησί της Κεφαλονιάς. Τα τελευταία χρόνια ζούμε εδώ, στο Ληξούρι, που έχει πλούσια μουσική παράδοση. Έχει την πρώτη φιλαρμονική στην Ελλάδα, από το 1836. Όλα αυτά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ενασχόλησή μας με τη μουσική. Στα Επτάνησα εξάλλου, λόγω Ενετοκρατίας, πέρναγαν πιο εύκολα στοιχεία της Δύσης στη μουσική.
Την κουλτούρα αυτή του νησιού την περάσατε και στο «Ήλεκτρον» κατά κάποιο τρόπο;
Διον.: Στο «Ήλεκτρον» υπάρχουν οι ελληνικοί δρόμοι απ` τη μια, η ελληνική μουσική, κι από την άλλη το δυτικό στοιχείο. Οπότε, είναι σωστή η παρατήρησή σου.
Αποστ.: Έχουμε δύο μουσικές πλευρές. Σα Συνθετικοί παίζουμε μια μουσική που δε μας ενδιαφέρει να πατήσει κάπου, ενώ σε άλλες δουλειές, σαν κι αυτή που κάνουμε τώρα στο όνομα Διονύσης Αυγερινός, μας ενδιαφέρει η μουσική μας να πατάει στην ελληνική παράδοση, χωρίς βέβαια να είναι copy paste. Δηλαδή το παραδοσιακό στοιχείο να εισαχθεί φυσιολογικά και να βγει. Όχι βεβιασμένα. Και δεν αποκλείουμε βέβαια άλλα ακούσματα.
Διον.: Η λέξη «παράδοση» βγαίνει από το ρήμα «παραδίδω». Κάποιος που παίζει παραδοσιακή μουσική δε σημαίνει ότι συντηρεί κάτι. Παράδοση είναι να παίρνεις στοιχεία από το παρελθόν και να προχωράς. Αυτό γινόταν σ` όλους τους αιώνες. Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, ακούς δημοτικά τραγούδια που γράφτηκαν πριν 2-3 αιώνες και είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, όπως ήτανε τότε. Αυτό για μας είναι συντήρηση. Εμείς όμως κάνουμε το άλλο: παίρνουμε από την παραδοσιακή μουσική στοιχεία, τα αφομοιώνουμε καλά μέσα μας, και εισάγουμε κάποια άλλα στοιχεία από τα ακούσματά μας. Η μουσική είναι ζωντανός οργανισμός, που πάντα δέχεται και νέα πράγματα. Αλλιώς δεν προχωράμε.
Ναι αλλά σήμερα αυτό το πράγμα πολλοί το κατηγορούν. Μιλάνε για σκυλοδημοτικά, σκυλονησιώτικα, σκυλοκρητικά κ.λπ. Εσείς συμφωνείτε με μια τέτοια αντιμετώπιση της παράδοσης;
Διον.: Υπάρχει μια τάση από κάποιους να εκμεταλλεύονται το παραδοσιακό τραγούδι, το δημοτικό, το νησιώτικο, οτιδήποτε, για οικονομικούς λόγους. Και να το παραποιούν με σκυλέ τρόπο, με κακή αισθητική, χωρίς μια σταθερή έκφραση, με πάθη και υπερβολές, με ηλεκτρικές κιθάρες που δεν ταιριάζουν – για να ταιριάξουν θέλει πολύ μεγάλο ταλέντο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εμπορικοί. Παρ` όλ` αυτά υπάρχουν και κάποιοι αξιόλογοι.
Δε θα μπορούσαν όμως κι αυτοί να πουν ότι θέλουν να παραδώσουν τα τραγούδια με το δικό τους στίγμα, να μην τα παραδώσουν όπως τα πήρανε;
Αποστ.: Αυτό που λες ισχύει, αλλά νομίζω σ` αυτούς ο στόχος είναι το οικονομικό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει μια αισθητική ανάγκη για αλλαγή.
Εσείς πάντως δεν κινδυνεύετε! Η επτανησιακή μουσική είναι πιο δυτικότροπη, οπότε δύσκολα μπορεί να τύχει τέτοιας μεταχείρισης.
Διον.: Όταν λέμε επτανησιακή μουσική εννοούμε την επτανησιακή καντάδα, την αριέτα, αλλά και τη λόγια μουσική. Η αριέτα, που ξεκίνησε από δω, από το Ληξούρι, και πέρασε στη Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα, έχει και δυτικά στοιχεία και βυζαντινά. Υπάρχει κάποιος που ξεκινάει όπως ο πρωτοψάλτης και οι άλλοι ακολουθάνε πολυφωνικά (δυτικό στοιχείο). Η καντάδα ουσιαστικά επηρέασε και το ρεμπέτικο τραγούδι. Ο Παπαϊωάννου, ο Μπαγιαντέρας, κανταδορεμπέτικα κάνανε. Αργότερα επηρεάστηκε ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις – έχει δώσει πολλά στη σύγχρονη ελληνική μουσική. Το παλιό δημοτικό τραγούδι, το νησιώτικο, ήταν μονοφωνικό, δεν ήταν πολυφωνικό. Το ρεμπέτικο όμως πήρε αυτά τα πολυφωνικά στοιχεία: μπήκε η κιθάρα, μπήκαν διαφορετικές φωνές, και με βάση αυτό υπήρξε εξέλιξη. Παρεμπιπτόντως, και στο ρεμπέτικο υπάρχει φοβερή παραποίηση, για την κονόμα.
Αφού ξεκινήσαμε από αυτή την πλευρά σας, ο Αποστόλης και ο Διονύσης τι έχουν υπογράψει ως τώρα; Ποιες άλλες δουλειές εκτός από το «Ήλεκτρον»;
Αποστ.: Είναι ένα project που δεν έχει τελειώσει αλλά έχουμε βάλει μόνο δύο κομμάτια στο youtube, σαν Διονύσης Αυγερινός, με μελοποιήσεις του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Είναι ένας κύκλος από 12 – 13 κομμάτια.
Πώς σας είλκυσε ο Λαπαθιώτης;
Διον.: Η αγάπη μας για την ποίηση ξεκινάει πολύ νωρίς, από το 1980, και το Ναπολέοντα Λαπαθιώτη τον γνωρίσαμε από ένα φίλο στα Εξάρχεια το `87 – `88. Τότε δεν κυκλοφορούσαν τα άπαντά του. Τα ποιήματά του υπήρχαν μόνο στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Είχε πάει και είχε φωτοτυπήσει από εκεί ο φίλος μας, τον διαβάσαμε κι εμείς και τον λατρέψαμε. Βέβαια κι άλλους ποιητές αγαπάμε – είχαμε κάνει κάποιες μελοποιήσεις στον Καρυωτάκη πιο παλιά. Ο Λαπαθιώτης όμως μας εκφράζει απόλυτα: η όλη του συμπεριφορά, ο ανατρεπτικός του χαρακτήρας, η αισθητική του κ.λπ. Δυστυχώς δεν τον γνωρίζει πολύς κόσμος, αν και τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο γνωστός.
Εμφανιστήκατε, χαθήκατε και επανεμφανιστήκατε. Σα νεκρανάσταση!
Διον.: Στην ουσία δεν πάψαμε να ασχολούμαστε, όπως κατάλαβες, με τη μουσική, απλά πάψαμε να ασχολούμαστε με τα live κι ο λόγος είναι ότι μας είχαν αντιμετωπίσει ως επί το πλείστον πολύ αρνητικά την περίοδο εκείνη – πριν το `90 – λόγω του ότι χρησιμοποιούσαμε computers. Σε κάποια live μας, εκτός του ότι μας γιουχάρανε, πετούσαν αντικείμενα, μπουκάλια, και μας φώναζαν «Φύγετε ρομποτάκια!». Μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιούσαμε συνθεσάιζερς!
Το «Φώτα μου Ήλιε μου» τι είναι;
Διον.: Το υπογράφουμε ως Αποστόλης και Διονύσης Αυγερινός. Πατάει κι αυτό στην ελληνική παράδοση αλλά είναι πιο ελεύθερο στις ενορχηστρώσεις και είναι ηλεκτρονικό, όπως και το «Ήλεκτρον». Το «Φώτα μου Ήλιε μου» είναι τραγούδια. Το ομώνυμο τραγούδι θα το εντάξουμε και στη νέα δουλειά που κάνουμε ως Συνθετικοί, επειδή ταιριάζει.
Γιατί άλλα έργα σας τα υπογράφετε ως Αποστόλης και Διονύσης Αυγερινός και άλλα ως Συνθετικοί;
Διον.: Κάθε άνθρωπος που ασχολείται με την τέχνη και την αγαπάει έχει πολλές πλευρές. Είναι θέμα της ιδιοσυγκρασίας πολλών ανθρώπων της τέχνης. Είδες, προσέχω αυτό το «καλλιτέχνης», γιατί πιστεύω ότι δε μπορεί κάποιος να αυτοχαρακτηρίζεται ως καλλιτέχνης. Αυτό το κρίνει μόνο ο χρόνος. Πόσο εύκολα λέει κάποιος ότι είναι καλλιτέχνης! Εμείς δεν το κάνουμε, παρότι ασχολούμαστε πάνω από τριάντα χρόνια, γιατί αντιμετωπίζουμε την τέχνη με σεβασμό, με δέος. Και αισθανόμαστε υπηρέτες σ` αυτό που κάνουμε. Πόσο καλό είναι αυτό, δε μπορούμε να είμαστε εμείς αντικειμενικοί. Μόνο ο χρόνος κρίνει. Και ο χρόνος έκρινε και την πρώτη μας δουλειά, από την οποία γίναμε γνωστοί, το 1990, με συνθέσεις από το 1985 μέχρι και τότε.
Πάμε στους Συνθετικούς λοιπόν. Εσείς οι δύο είστε μόνο ή κι ο Τσανέτογλου;
Διον.: Ο Τσανέτογλου είχε συμμετοχή στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο πρώτο μας άλμπουμ – εκείνο τον καιρό ήταν δύσκολο να ασχολείσαι μόνος σου με τους υπολογιστές. Το 1985 μάς είχε βοηθήσει πάρα πολύ. Τα τελευταία χρόνια δουλεύουμε μόνο εμείς οι δύο. Εξάλλου μένουμε μόνιμα στην Κεφαλονιά.
Εμφανιστήκατε, χαθήκατε και επανεμφανιστήκατε. Σα νεκρανάσταση!
Διον.: Στην ουσία δεν πάψαμε να ασχολούμαστε, όπως κατάλαβες, με τη μουσική, απλά πάψαμε να ασχολούμαστε με τα live κι ο λόγος είναι ότι μας είχαν αντιμετωπίσει ως επί το πλείστον πολύ αρνητικά την περίοδο εκείνη – πριν το `90 – λόγω του ότι χρησιμοποιούσαμε computers. Σε κάποια live μας, εκτός του ότι μας γιουχάρανε, πετούσαν αντικείμενα, μπουκάλια, και μας φώναζαν «Φύγετε ρομποτάκια!». Μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιούσαμε συνθεσάιζερς!
Δεν είχε όμως ανοίξει ήδη η Πλάτωνος το δρόμο;
Διον.: Ναι, είχε προηγηθεί η Πλάτωνος, αλλά σε μια πιο λόγια κατεύθυνση στη μουσική της απ` ό,τι εμείς. Εμείς είχαμε μια κατεύθυνση πιο «λαϊκή», με την ευρεία έννοια του όρου.
Θα λέγατε ότι οι Συνθετικοί κάνουν λαϊκή ηλεκτρονική μουσική;
Αποστ.: Σ` ό,τι έχουμε κάνει στη μουσική, είμαστε λαϊκοί – εννοώ μη λόγιοι μουσικοί. Ρίζες μας σαν νοοτροπία είναι η μουσική Punk. Με αυτό το είδος εξάλλου ξεκινήσαμε.
Διον.: Στους στίχους μας αναφερόμαστε σε βαθιά υπαρξιακά προβλήματα, που άλλοτε δίνονται με σουρεαλιστικό τρόπο, κι άλλοτε με πιο λογικό. Σκοπός μας είναι να προβληματίσουμε, να δώσουμε όλη αυτή την εικόνα στον κόσμο, και με βάση τη μουσική, την αισθητική και τους στίχους, να δείξουμε διεξόδους φωτεινές. Δεν είναι αυτό το καταθλιπτικό που σώνει και καλά πρέπει να υπάρχει κάτω απ` όλα και πίσω απ` όλα. Είναι το καταθλιπτικό που βγαίνει όμως στο φως. Το σκοτάδι που θέλει να λάμψει. Αυτό γίνεται με το στίχο και τη μουσική αλλά και με τη σκηνική μας παρουσία. Υπάρχει κάτι ξέφρενο. Έχουμε σκηνική παρουσία πολύ έντονη, θεατρική, και τα δίνουμε όλα, πράγμα που αρέσει στον κόσμο και αρέσει και σε μας τους ίδιους γιατί αισθανόμαστε πιο ελεύθεροι όταν το κάνουμε. Δεν είμαστε η στημένη μπάντα που αντιγράφει άλλες μπάντες του εξωτερικού και θέλει να κάνει τα ίδια πράγματα. Θέλουμε να δώσουμε κάτι δικό μας, να έχει την ταυτότητα της χώρας όπου βρισκόμαστε αλλά και την ελευθερία, το άνοιγμα προς πολλά άλλα ακούσματα. Αυτό είναι οι Συνθετικοί.
Ο «Σταύρος Κοσμά Πέτρης», λόγω θεματολογίας, δε θα μπορούσε να είναι και ρεμπέτικο;
Διον.: Θα μπορούσε να είναι. Αυτή την ιστορία εξάλλου την ακούσαμε στη Δραπετσώνα, όπου μέναμε παλιά, κι όπου ήταν το άντρο των ρεμπετών.
Μήπως οι Συνθετικοί βγήκαν πριν την ώρα τους; Αν ήσασταν σήμερα 25 χρονών δε θα `ταν όλα πιο εύκολα, με το ίντερνετ και τα ψηφιακά μέσα;
Διον.:. Το ίντερνετ βοηθάει…
Όταν βγήκατε ήταν λίγα τα μέσα, τα έντυπα, δεν υπήρχε αυτός ο πλουραλισμός που υπάρχει σήμερα.
Διον.: Ισχύει αυτό αλλά κι ο κόσμος δεν ήταν χαμένος σε χίλια δυο πράγματα, σε χίλια δυο ακούσματα. Εν ολίγοις, καθετί έχει τα υπέρ του και τα κατά του.
Δε χειραγωγούνταν πιο εύκολα τότε;
Διον.: Αυτό είναι το θετικό του ίντερνετ. Αλλά πρώτα απ` όλα και χωρίς να επαίρομαι, για να μπορέσεις να κρατηθείς τόσα χρόνια, πρέπει να έχεις δώσει κάτι με ποιότητα, με σοβαρότητα. Τόσες μπάντες από τότε, παρά το ότι υπάρχει σήμερα ίντερνετ, πέσανε. Δεν άντεξαν. Είναι ένας συνδυασμός, εν ολίγοις. Τώρα, το γιατί δεν παιζόμαστε μαζικά, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Είναι μια πολύ σοβαρή κουβέντα.
Στο facebook είδα ότι κατηγορείτε τις δισκογραφικές εταιρείες, τα μέσα κ.λπ. Έχει νόημα πια; Δεν πέθαναν όλα αυτά;
Διον.: Δεν έχουν πεθάνει. Kινούν τα νήματα με έναν άλλο τρόπο. Με managers, με τους ανθρώπους τους, που δημιουργούν κυκλώματα, προωθούν κάποιους και κάποιους άλλους τους θάβουν.
Ως Συνθετικοί βγάλατε ένα βινύλιο και δύο cd. Πώς θα κυκλοφορήσει ο επόμενος δίσκος σας; Μόνο digital ή και σε cd;
Διον.: Το βινύλιο είναι ύλη, είναι άποψη. Ο νέος δίσκος θα είναι στο ίντερνετ αλλά θα βγάλουμε και cd. Λέγεται «Την τρέλα θα αγγίξω» και υπολογίζουμε τέλος του μήνα – αρχές του άλλου, να είναι έτοιμος.
Αποστ.: Είναι νέα δουλειά, συνέχεια των προηγουμένων, έχουμε συμπεριλάβει και κάποια παλιά τραγούδια που δεν είχαμε ηχογραφήσει, είναι και δύο με αγγλικό στίχο.
Πώς σας ήρθε τώρα να γράψετε αγγλικό στίχο; Συνήθως με αγγλικά ξεκινάνε οι περισσότεροι, επειδή δειλιάζουν να γράψουν ελληνικά.
Διον.: Αισθητική ανάγκη. Σ` αυτά τα τραγούδια είχαμε γράψει πρώτα τη μουσική και ακούγοντάς τη σκεφτήκαμε ότι θα πήγαινε καλύτερα ο αγγλικός στίχος.
Στο νέο σας δίσκο θα έχετε κανένα τραγούδι με πολιτικές αναφορές πιο ευθείες;
Διον.: Όχι, όμως ο στίχος μας στην ουσία έχει μέσα και το κοινωνικό και το πολιτικό στοιχείο. Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις μια καταγγελία, να βάλεις ένα σύνθημα. Αν οι στίχοι σου μιλάνε για ουσιαστικά πράγματα, πιστεύω ότι είναι πιο επαναστατικό και δημιουργείς πολιτική συνείδηση.
Θα έρθετε Αθήνα για καμιά συναυλία;
Διον.: Ναι, μόλις τελειώσουμε με το δίσκο. Βέβαια στις συναυλίες μας προσέχουμε να έχουμε πάντα πολύ καλό ήχο, σωστό αποτέλεσμα, και αυτή τη θεατρικότητα που μας χαρακτηρίζει. Επειδή είμαστε ελληνικό συγκρότημα με έντονη θεατρικότητα, έντονη σκηνική παρουσία, έχουμε πολύ θετικά και πολύ αρνητικά σχόλια. Αν ήμασταν από το εξωτερικό, θα είχαμε μόνο θετικά. Αλλά δε μας πειράζει αυτό. Έχουμε αντιμετωπίσει πολλές καταστάσεις.
Έχετε παίξει ως Συνθετικοί εκεί στο Ληξούρι;
Διον.: Ναι και τα έχουμε πάει πολύ καλά!
Σας αντιμετωπίζουν θετικά, κάτι σα ντόπιους σταρ;
Αποστ.: Ναι.
Σας αντιμετωπίζουν κάποιοι ως τρελούς του χωριού;
Αποστ.: Ναι.
