Κοιτάζω στις βόλτες μου ψηλά
λες κι οφείλω ν’ απαντήσω σε κάποιο τηλεφώνημα εξ ουρανού.
Και καταφθάνει το δευτερόλεπτο όπου η πίστη μου ριζώνει, ναι, άνθισε το άστυ.
Απότομα με παρασέρνει η αισιοδοξία πως τα οικόσιτα σκουπίδια
που φυλλορρόησαν απ’ τα μπαλκόνια των επισήμων
θροΐζουν τώρα σαν λεύκες καβάλα σε γκιόνηδες.
Ντριν.
