Γωνία Α
Φωτογραφία από το σεντόνι μου
Γωνία Β
«…κάθε φορά που υπάρχει το βίωμα της επιθυμίας, «εγώ» αισθάνομαι αποστερημένος από την ασφαλή διακυβέρνηση του εαυτού μου, νιώθω πως άγομαι και φέρομαι από μια δύναμη που με ξεπερνά, που υπερβαίνει τη δυνατότητα διακυβέρνησης και ελέγχου του Εγώ […] Βασικά, η επιθυμία, νοούμενη ως ασυνείδητη, υποδηλώνει πάντα ότι «εγώ», ή καλύτερα το Εγώ δεν είναι ποτέ ιδιοκτήτης, ο αποκλειστικός κάτοχός της. Το βίωμα της επιθυμίας είναι πράγματι ένα βίωμα απώλειας της κυριαρχίας, ιλίγγου, κάτι που δίνεται στον εαυτό μας ως «πιο δυνατό» από τη θέλησή μου. Η επιθυμία ως δύναμη που με ξεπερνά δεν είναι κάτι που «εγώ» μπορώ να κυβερνήσω, δεν είναι στη διάθεση μου, στη διάθεση του Εγώ μου, αλλά είναι κυρίως το βίωμα μιας ολίσθησης, ενός εμποδίου, ενός εκτροχιασμού, μιας απώλειας κυριαρχίας, μιας πτώσης του Εγώ. Η επιθυμία έρχεται να βιωθεί ως κάτι που ταράσσει το Εγώ μου και όλες τις εδραιωμένες του πεποιθήσεις. Μπορούμε να ισχυριστούμε κατά τρόπο ριζικό: Δεν είμαι «εγώ» που αποφασίζω την επιθυμία «μου», αλλά είναι η επιθυμία που αποφασίζει για μένα, που με ζεματίζει, με συγκλονίζει, με συν-αρπάζει, με ενθουσιάζει, με ανησυχεί, με εμψυχώνει, με στραπατσάρει, με βασανίζει, με πάει αλλού. Το βίωμα της επιθυμίας είναι το βίωμα μιας δύναμης καταχρηστικής, μιας δύναμης που προέρχεται από εμένα, αλλά υπερβαίνει το Εγώ που «εγώ» πιστεύω (με σιγουριά) πως είμαι. Η επιθυμία είναι μια δύναμη που υπερτερεί και αποκεντρώνει το Εγώ. Για τον λόγο αυτό, ο Λακάν συνδέει πάντα τον όρο «επιθυμία» με την εικόνα του Άλλου.
Massimo Recalcati, Πορτρέτα της επιθυμίας
(μτφρ: Χρήστος Πονηρός, εκδ. Κέλευθος)
Γωνία Γ
σάουντρακ και πλάνα από την ταινία «Ψυχη και Σώμα»
