Ο Slavko Janevskiγεννήθηκε στα Σκόπια το 1920. Ξεκινάει να γράφει ποίηση και λογοτεχνία αμέσως μετά το τέλος του πολέμου βαθιά επηρεασμένος από τον συμβολισμό αλλά και τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Το βιβλίο του seloto zad sedumte jaseni (το χωριό πίσω από τους επτά φράξινους-1952) είναι επίσημα το πρώτο μυθιστόρημα στη Μακεδονία στην τυποποιημένη μακεδονική γλώσσα.
Στην ποίηση του Janevski πίσω από τους έντονους συμβολισμούς βλέπουμε στοιχεία τόσο του παραδοσιακού βαλκανικού φολκλόρ, εθνολογικές και θρησκευτικές εικόνες ενώ πολλές φορές εμφανίζεται μια τάση για χιουμοριστική διάθεση σε συνδυασμό με βιταλιστικές και ηδονιστικές αναφορές.
Λουλούδια
Στην λίμνη Τίκφες, κάπου, σε κάποιο χωριό
η πάχνη σιωπηλά έκαψε ένα λουλούδι
σκότωσε ένα παιδί
και το τελευταίο δάκρυ είχε πέσει
μόλις στις πλαγιές το φθινόπωρο είχε φτάσει
και στο αίμα πλένεται το κατάλευκο πρωινό
και όταν στο φως το σίδερο γυαλίζει
η τελευταία σκέψη πέταξε σαν πουλί
“η μητέρα μου είναι μόνη”
Αχ! μάτια παιδικά
μέσα σας κλείνεται πάντα η όψη του ουρανού
ρόδινο αίμα μες στις φλέβες τρέχει
προς τη χαρά δίχως στάση
εκεί που τα μάτια ζεσταίνουν τη Γη
θεριεύουν τα λουλούδια, και η άνοιξη βλασταίνει
και το ζεστό αίμα που έλιωσε την πάχνη
το ροδοκόκκινο κοσμεί το χώμα
Το μαγιάτικο ρόδο και το λουλούδι
παρακαλούν να τα μυρίσουν:
στόλισε σύντροφε, το φλογισμένο ντουφέκι
με λουλούδια νέα
και πήγαινε πιο πέρα
οχυρωμένος με στήθη
Στο Τίκφες, κάπου, σε κάποιο χωριό
η πάχνη σιωπηλά έκαψε ένα λουλούδι
σκότωσε ένα παιδί.
Προδημοσίευση από το βιβλίο του:
Δημήτρη Μ. Μόσχου
«Οι περιλάλητες ελεγείες του βορρά»
(ανθολογία Μακεδονικής ποίησης)
.
Ο γλάρος του εξωφύλλου πετάει πάνω από την λίμνη Tikveš που αναφέρεται και στο εν λόγω ποίημα.