Ξεκινάει το συναρπαστικότερο, το συγκλονιστικότερο, το καθηλωτικότερο, το πιο ανταγωνιστικό και σούπερ φοβερό ουάου πρωτάθλημα από καταβολής ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων, κι εγώ περνάω λουλουδάτες διακοπές σε γνωστό νησί της νοτιοανατολικής Ασίας, όταν ο μάνατζέρ μου με ενημερώνει ότι το Ασσόδυο ενδιαφέρεται να αναλάβω μια στήλη, λέει, με αθλητικά.

Έλα μου;

Αθλητικά;

Γουάτ δε φακ..

Στην αρχή έχω αρκετούς ενδοιασμούς, όμως ο ανιδιοτελής μου μάνατζερ με διαβεβαιώνει ότι πρόκειται περί καλής περίπτωσης, γιατί αφενός το Ασσόδυο πληρώνει στην ώρα του, κι αφετέρου μπορεί να αποδειχθεί ιδανικό μεταβατικό σκαλοπάτι που θα με βοηθήσει να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Μετά από επανειλημμένες συζητήσεις με τη διοίκηση του Ασσόδυου, καταφέραμε τελικά να καταλήξουμε σε μια αμοιβαία συμφέρουσα λύση για το ύψος του συμβολαίου μου, κι έτσι τώρα είμαστε έτοιμοι να εγκαινιάσουμε την καινούργια αυτή στήλη, έχουμε και το ψαλίδι μαζί μας για να κόψουμε την κορδέλα, είναι παρών κι ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος, ο περιφερειάρχης, ο αντιπεριφερειάρχης, ο γενικός γραμματέας και ο πρωτοσύγκελος της μητροπόλεως και τρία, δύο, ένα κοιτάξτε όλοι εδώ, χραπ, κόπηκε η κορδέλα, την εγκαινιάσαμε την καινούργια στήλη, καλορίζικη και να μας ζήσει.

Τι θα πραγματεύεται όμως η στήλη αυτή σας ακούω να ρωτάτε (όχι, δεν σας ακούω, απλώς έτσι το λέω για να κάνω φιγούρα). Δεν έχω ιδέα, είναι η αλήθεια. Το πιο πιθανό είναι ότι θα ασχολούμαστε με κερκίδες, σποράκια, μπύρες, κόρνερ, ποίηση, λουκάνικα, αντεπιθέσεις, βαθμολογίες, Χριστούς, Παναγίες, μανάδες κι εντεχνίλες ανάμεικτες με νωπό χλοοτάπητα.  Ή και όχι. Σε κάθε περίπτωση, στόχος είναι η στήλη να ανανεώνεται είτε δυο φορές το χρόνο, είτε κάθε βδομάδα, είτε κάθε μήνα, είτε κάθε πανσέληνο – κοινώς όποτε γουστάρω κι όποτε ο Ντζουρίτσκοβιτς θα κάνει θέατρο για να πάρει κίτρινη ο αντίπαλος.

Σας είπα λοιπόν ότι ξεκινάει το συναρπαστικότερο, το συγκλονιστικότερο, το καθηλωτικότερο, το πιο ανταγωνιστικό και σούπερ φοβερό ουάου πρωτάθλημα από καταβολής ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων, δεν σας είπα όμως ότι το πρωτάθλημα αυτό δεν είναι άλλο από την ελληνική, την ελληνικότατη Α’ Εθνική. Και μπορεί από φέτος να λέγεται Superleague 1, ενώ μέχρι πέρυσι λεγόταν Superleague σκέτο, ωστόσο εμείς που μεγαλώσαμε με ΕΡΑ Σπορ και χαρτάκια Πανίνι 97-98 και Ευθυμιάδη και Ριζούπολη και παράγκα και μπουκάλια ρετσίνα καρφωμένα σαν ακόντιο στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, δεν αναγνωρίζουμε τίποτα άλλο πέρα από την τίμια, ιδρωμένη και καταματωμένη Α’ Εθνική κι όλα τα άλλα είναι απλώς ηλίθιες μεταμοντέρνες ταχαμδηθενιές που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ένας μέγιστος Κώστας Νεμπεγλέρας ή ένας παμμέγιστος Φανούρης Γουνδουλάκης θα μπορούσαν ποτέ να στριμωχτούν μέσα σε εξευρωπαϊσμένα περιτυλίγματα.

Εκτός από τους τέσσερις επονομαζόμενους Μεγάλους, ήτοι ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός (ή Παθαναϊκός, όπως οφείλει να τον λέει κάθε οπαδός που σέβεται τον εαυτό του) στο πρωτάθλημα φέτος θα συμμετέχουν κι άλλες δέκα ομάδες από κάθε πιθανό και απίθανο μέρος της επικράτειας, από τη Ρούμελη και το Μοριά, μέχρι την Κρήτη και τη Θράκη. Μπορεί σε σχέση με πέρυσι ο αριθμός των ομάδων να έχει μειωθεί, ωστόσο ο αριθμός των αγώνων θα είναι αυξημένος, κι όλα αυτά χάρη σε κάποιες πολύ αποκρυφιστικές αλχημείες και ξόρκια που έκανε η Διοργανώτρια Αρχή για να βρει τον λίθο της Σοφίας και της Σιωπής και της Αιώνιας Ομορφιάς. Η μεγαλύτερη καινοτομία όμως σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, εκεί που έχουν να κλάψουν και να γελάσουν πάρα πολλές μανούλες, είναι ότι από φέτος θα γίνεται χρήση του ξακουστού ανά την οικουμένη VAR (Video Assistant Referee). Για όσους δεν έχουν προφίσενσι να πούμε ότι χάρη στο σύστημα αυτό, όταν θα δίνεται κάποιο οφσάιντ ή κάποιο πέναλτι του οποίου η ύπαρξη θα αμφισβητείται περισσότερο κι από την ύπαρξη του Θεού, ο διαιτητής θα μπορεί να καταφεύγει στην κυρία Μίριαμ, η οποία θα κοιτάζει μέσα στη μαγική της γυάλα και θα αποφαίνεται αν ήταν πέναλτι ή όχι. Πολλοί είναι οι υπέρμαχοι αυτού του πράγματος, πολλοί είναι οι επικριτές, πολλοί είναι και οι υπαρξιακοί καημοί για το κατά πόσο η τεχνολογία δικαιούται να υποκαθιστά τον ανθρώπινο παράγοντα και διάφορα άλλα τέτοια ωραία και φιλοσοφικά. Εμείς θα πούμε απλά πως οτιδήποτε προάγει την κωμωδία είναι καλοδεχούμενο. Και θα προμηθευτούμε πολλά χάπια κατά του πονοκέφαλου, γιατί μας περιμένει χειμώνας ωραίος, με πολλές μικρές και μεγάλες αμφισβητήσεις.

Κλείνοντας αυτό το σύντομο πλην όμως εξαιρετικό κείμενο, θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη και θα πω ότι το πρωτάθλημα φέτος θα το πάρει η ομάδα εκείνη που θα καταφέρει να βάλει όλους της τους στόχους μέσα σε μια φιάλη υγραερίου. Και μετά θα τη βάλει στο ψυγείο. Τη φιάλη. Και θα την αφήσει εκεί τέσσερα μερόνυχτα. Και μετά θα τη βγάλει από το ψυγείο. Και μετά θα την κόψει μικρά κομμάτια και θα την θάψει δίπλα στις τέσσερις πρώτες θύρες του γηπέδου της. Κι όποιος κατάλαβε, μπράβο του. Καλή καρδιά να υπάρχει. Κι αν βρίσκετε κανένα χακαρισμένο λινκ για να βλέπω τα εκτός έδρας της Ξάνθης, να μου το στέλνετε. Δεν έχω συνδρομητικό.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Αρτέμης Μαυρομμάτης γεννήθηκε το 1990. Ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τα ποιητικά βιβλία «Εν πλω» (Θράκα, 2016), «Χασέπ» (Θράκα, 2017) και «Η δολοφονία του Μαλτέζου και μια τίγρη» (Θράκα, 2019).