Η φιλία και αλληλογραφία του Γιώργου Σεφέρη με τον -γνώριμό του από την Κύπρο- Ευάγγελο Λουίζο κρατάει χρόνια. Ο Λουίζος ήταν ένας λόγιος αριστοκράτης, που ανήκε (κυρίως ως χρηματοδότης) στον κύκλο του περιοδικού Νέα Γράμματα (Σεφέρης, Κατσίμπαλης, Αντωνίου κ.λπ). Φιλοξένησε το ζεύγος Σεφέρη και στα τέσσερα ταξίδια του στην Κύπρο, όπως φιλοξένησε και τον Οδυσσέα Ελύτη, ενώ ήταν στενός φίλος και του Καββαδία. Η μεγάλη περιουσία του ευνοούσε  τα ταξίδια του, την διαρκή ενασχόλησή του με τα γράμματα και την τέχνη (ως συλλέκτης) αλλά και την ικανοποίηση της εκκεντρικότητάς του (λόγου χάρη στη Μέση Ανατολή είχε κατοικίδιο ένα λιονταράκι που το έβγαζε βόλτα) μέχρι που χρεοκόπησε έπειτα από την Εισβολή στην Κύπρο. Ήταν τέτοια η αγάπη που έτρεφε στον Σεφέρη, που όταν ήταν άρρωστος κάποτε, ο Λουίζος (ή Μάστρος κατά την προσφώνηση του ίδιου του Σεφέρη στα γράμματά τους) ταξίδεψε στο Λονδίνο μόνο και μόνο για να τον δει.

Εδώ σας παρουσιάζουμε ένα γράμμα που του στέλνει ο Σεφέρης τον Δεκέμβρη του 57, το οποίο, αν και αποτελεί ένα ελάχιστο στιγμιότυπο από την μεταξύ τους σχέση, παρουσιάζει όμως ένα επιπλέον ενδιαφέρον ως προς την λογοτεχνική ιστορία του σπουδαίου μας ποιητή.

 

Ο Γ. Σεφέρης με τον Ευάγγελο Λουίζο στον αγ. Ιλαρίωνα της Κύπρου (Νοέμβρης 1953)

 

 

Σεφέρης προς Λουίζο

 

51, Upper Brook St., w.1
4 Δεκ. 57.

Μάστρε _ έλαβα γράμμα σου 20/11 και έλαβα προχτές και ένα κασονάκι grapefruits (ευχαριστώ). Έξω κάνει ένα fog τρικούβερτο κι αυτό μου θυμίζει τα λεγόμενα περί σεφεριστών που θα ψάχνουν γκαζοτενεκέδες (κατά τα λεγόμενά σου που με συγκινούν – νομίζω ωστόσο πως οι άνθρωποι αυτοί θα ‘χουν άλλα να κάνουν παρά τέτοιες έρευνες) για να βρουν τα κατάλοιπά μου: Το fog λοιπόν μου ‘φερε στη μνήμη κάτι στίχους του γκαζοτενεκέ που έφτιαξα κατά το ’32 βγαίνοντας από το Tube του Hampstead – είναι άλλωστε και μεταφρασμένοι:

Πράσινη πέτρα στις χρυσές καρφίτσες που
είχαν για θήκη
τη μαύρη κόμη που έλυσες μ’ αγάπη μια βραδειά˙
Να με θυμάσαι πάρε τις˙ σαν πέφτει καταχνιά
να τις γυαλίζεις, σε παρακαλώ, με το μανίκι.

Είχα σκάσει στα γέλοια τότε, καθώς τους έφτιαχνα βγαίνοντας από το tube του Hampstead, όπου άλλωστε εγεννήθη και ο Στράτης θαλασσινός, με το συμπάθειο. Τούτα για να σου πω ότι από τη σοβαρή τους πλευρά τα συλλογίζομαι πολύ όλα αυτά που χαριέντως μου γράφεις, όχι για τίποτε άλλο, αλλά γιατί φοβούμαι πως αν δεν κάνω κάποτε ό,τι πρέπει να κάνω σε τούτη τη γη, θα πάω για καλά στην κόλαση, πράγμα που σοβαρά μ’ ενοχλεί.

Ελπίζω μ’ όλα ταύτα πως ο Θεός είναι μεγάλος, και χαίρομαι που θα τα πούμε κάποτε δια ζώσης.

Περί τις 12 του μηνός φεύγω για Παρίσι (συνδιάσκεψη ΝΑΤΟ) και κατόπιν, αν θέλει ο Θεός, θα συνεχίσω προς Αθήνα, όπου θα περάσω τις γιορτές και θα επιστρέψω με τη συμβία εδώ. Ώστε καλά έκανες που ανέβαλες το ταξίδι˙ θα νάμουν απαρηγόρητος αν ερχόσουν εμού απόντος. Άλλωστε έχω κατά νου να σου ανταποδώσω την επίσκεψη – ας πούμε λοιπόν ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν τον ερχόμενο, που σου εύχομαι να είναι γεμάτος ευτυχία._

Γεια χαρά
Γιώργος

 

Το γράμμα αντλήθηκε από το διδακτορικό της Δέσποινας Ι. Δούκα «Συμβολή στη μελέτη της νεοελληνικής επιστολογραφίας: ο επιστολογράφος Σεφέρης: η αλληλογραφία του με τον Ευάγγελο Λουίζο» (2011). Διαβάζεται ελεύθερα εδώ