Παραπονιόταν ακόμα και διαμαρτυρόταν που πριν από το ονοματεπώνυμό του παρέλειπαν να αναφέρουν ως δικό του επιθετικό προσδιορισμό το όνομα της πατρίδας του. Τότε τού πρότειναν να δώσει αυτός στην πατρίδα το δικό του όνομα ως δικόν της επιθετικό προσδιορισμό ώστε να μην υφίσταται πλέον ο τόσο ενοχλητικός γι’ αυτόν διαχωρισμός ανάμεσα στον ίδιο και σ’ εκείνην και να επέλθει η με τόσο ζήλο επιθυμητή συνταύτισή τους. Έτσι κι έγινε. Κι αυτός μεν ησύχασε αφού κάθε φορά μαζί με το όνομά του αναφερόταν και εκείνο τής πατρίδας του οπότε καταγωγή και καταγόμενος είχαν γίνει ένα και το αυτό οι άλλοι όμως οι πολλοί δηλαδή όλοι εκτός απ’ αυτόν δεν δέχτηκαν αυτήν την καινοφανή κατάσταση όπου αναγκάζονταν μαζί με το όνομα τής πατρίδας τους ν’ αναφέρουν και το δικό του – διότι η ταύτιση τού ονόματος ενός με την πατρίδα εξέλαβε χαρακτήρα γενικού και τετελεσμένου γεγονότος εφόσον εκείνος ο ένας ήταν που διεκδικούσε περισσότερο από όλους τούς άλλους τον επιθετικό προσδιορισμό τού ονόματός του με το όνομα τής πατρίδας του· συνεπώς εδικαιούτο αφού πρώτος το διεκδίκησε πρώτος και να το έχει δικό του. Στην αρχή όλα ξεκίνησαν με σχόλια ψιθυριστές απειλές φήμες διαδόσεις για αντίποινα· κατόπιν τα πράγματα επιδεινώθηκαν πήραν πιο ωμή τροπή. Ζητούσαν όλοι να επανέλθει η προηγούμενη κατάσταση να αποκατασταθεί η πρότερη τάξη να επανακάμψουν η νομιμότητα η παράδοση η τήρηση ο σεβασμός τών βασικών απαράβατων αξιών· δεν ήταν δυνατόν η ιδιοτροπία ενός η προσωπική του παθολογία όπως έλεγαν να επιβάλλει σε όλους τους άλλους ως όνομα τής πατρίδας τους το δικό του ονοματεπώνυμο αλλά και πώς έγινε δεκτή και εκτελέστηκε από τα όργανα τού κράτους μία κατάφωρα ιδιοτελής επιθυμία χωρίς να ερωτηθεί κανείς χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν η βούληση τού συνόλου των πολιτών. Δεν εισακούσθηκαν. Και κάποια μέρα έγινε το αναπόδραστο και ίσως αναμενόμενο: εξουσιοδοτήθηκαν από τούς πολλούς κάποιοι τον παραφύλαξαν ένα βράδυ έξω από το σπίτι του και τον έβγαλαν απ’ την μέση. Όλοι αισθάνθηκαν ανακούφιση· θα μπορούσαν και πάλι να λένε την πατρίδα τους μόνο με το δικό της όνομα. Η τάξη είχε αποκατασταθεί η νομιμότητα και η παράδοση είχαν επανέλθει ακέραιες. Όταν όμως χρειάστηκε πάραυτα να αναφέρουν το όνομα τής πατρίδας τους ανέφεραν μαζί με το δικό της και το ονοματεπώνυμο τού εκτελεσμένου. Προσπάθησαν αμέτρητες φορές να μην το αναφέρουν ήταν όμως αδύνατον να το αποφύγουν το όνομα τής πατρίδας συνοδευόταν πάντα από το ονοματεπώνυμο εκείνου. Από κάποια στιγμή και μετά μόνο το δικό του ονοματεπώνυμο χρησιμοποιούσαν στην θέση τού ονόματος εκείνης. Έκαναν και πάλι επίμονες προσπάθειες για να μην γίνεται αυτό όμως γινόταν συνεχώς. Έτσι αισθάνθηκαν κάποτε, ηττημένοι και αναγκάστηκαν να δεχτούν την νέα κατάσταση να έχει η πατρίδα τους το όνομα τού ανθρώπου τον οποίο οι ίδιοι είχαν σκοτώσει με τα ίδια τους τα χέρια πράγμα που σήμαινε το καταλάβαιναν όλοι ανεξαιρέτως ότι όλοι ανεξαιρέτως κατάγονταν από τον δολοφονημένο από αυτούς τούς ίδιους.

 

 

Ένα απόσπασμα (3η ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ)
από το νέο ποιητικό βιβλίο του Δημήτρη Δημητριάδη

 

 

 

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Πλατφόρμα μάχης για την επανοικειοποίηση του ρεμβασμού.