Κρατήσατε θέση;

Για όσους τη χάσαμε, μεταφερόμαστε ακολούθως στη συναυλία του μοναδικού τραγουδοποιού και ερμηνευτή Αττίκ (1885-1944) στις 9 Ιανουαρίου 1921 στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας, δια του έντυπου λόγου της εποχής εκείνης αλλά και τη βοήθεια του youtube. Ανάμεσα σε άλλα, θα διαβάσουμε την ευχή να γινόταν η Αθήνα «το Παρίσι της Ανατολής», στο πλαίσιο του παριζιανισμού που πήγαινε μαζί με το φιλοβενιζελισμό που εξέφραζε η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ».

 

Το Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας με την γνωστή καταραμένη του ιστορία (1907) – Φωτογραφία του Alfred van de Brule

 

Οι συναυλίες του Κλέωνος Τριανταφύλλου ή Αττίκ εκτός της καλλιτεχνικής απολαύσεως που παρέχουν στο αθηναϊκό κοινό, έχουν και αυτό το καλό: μάς δείχνουν ότι στον τόπο μας υφίσταται η τέχνη της καντσονέττας, του λεπτού, φαιδρού τραγουδιού, που πάντοτε προκαλεί το γέλιο και όχι σπανίως συγκινεί, μιας τέχνης που έχει να επιδείξει σε άλλα μέρη αριστουργηματάκια, ενώ στον τόπο μας περιφρονείται από τους πάρα πολύ σοβαρούς μύστες της Μεγάααλης πάντοτε Τέχνης (με Κεφαλαίον παρακαλούμε) οι οποίοι νομίζει κανείς ότι αδιαφορούν για τους συγχρόνους τους και ενδιαφέρονται μόνο για την Αθανασία…

Ο Αττίκ καλλιεργεί ευδοκίμως το είδος αυτό, αφού άλλωστε έχει όλα τα προσόντα για να το κάνει. Βαθμηδόν αποκαθιστά στην εκτίμησή μας την ανωτέρα μορφή  του Καφέ-Κονσέρ, εκείνου που στεγάζεται στις διάφορες Παρισινές Μπουάτ, όπως η «Μπουάτ α Φουρσύ» και είχε άλλοτε τους ναούς του στη Μονμάρτη, στο άντρο του «Μαύρου Γάτου» του Ροδόλφου Σαλίς (…)

Ο Αττίκ έχει ήδη στο ενεργητικό του το «Είδα μάτια» που πολιτογραφήθηκε πλέον στο αισθητικό του ρεπερτόριο, η δε υποδοχή, που του έκαμε το πυκνό και εκλεκτό ακροατήριο του Δημοτικού [Θεάτρου], κατά τη χθεσινή προεσπερίδα στο συμπαθή καλλιτέχνη, αποδεικνύει ότι η καντσονέττα άρχισε να καταλαμβάνει τη θέση που της ανήκει σε μια πόλη αξιούσα τέλος πάντων να είναι το Παρίσι της Ανατολής.

 


Ο Αττίκ τραγούδησε χθες αρκετά νέα έργα του: «Το τρελλό τραγούδι», «Πουαζόν ντε Ρεβ», «Κυριακή», «Μ’ αν βγουν αλήθεια…», «Μάμ’ Ριμπουστέν!», «Η σερενάτα της μοδιστρούλας», «Ψωμί!…Ψωμί» και μερικά παλαιά. Εφαίδρυνε και συνεκίνησε. Εστάλαξε μέσα στις καρδιές λίγη ευθυμία και λίγη μελαγχολία. Εδημιούργησε μιαν ήσυχη ατμόσφαιρα παριζιανισμού, την οποία ετάραξαν οι κεραυνοί των χειροκροτημάτων.

Ο κ. Μίκης Βουτσίνας (Δέλφης) με δυο δικά του τραγουδάκια μας αποκάλυψε ότι ο Αττίκ κάμνει σχολή.

 

Η γνωστή ηθοποιός της εποχής και πρωτεργάτρια του ελληνικού κινηματογράφου, Κούλα Ζερβού.

Επιπλέον, η [αδελφή του Αττίκ] δεσποινίς Κορρίνα Τριανταφύλλου τραγούδησε «Τόσκα» και ένα «βαλς σαντέ» πολύ συμπαθητικά και με αξιοσημείωτη συμπάθεια η κ. Κούλα Ζερβού απήγγειλε και ο κ. Τριανταφύλλου εσφύριξε «Μπαττερφλάϊ», «Νόρμα» και «Λακμέ», κατά τρόπον εξευτελίζοντα το φλάουτο. Οι Αθηναίοι γνωρίζουν άλλωστε ότι ο Αττίκ είναι καλλιτέχνης που δεν σφυρίζεται, αλλά μόνον σφυρίζει…

 

.
Κ.Ο
. [Κώστας Ουράνης;]
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 10.1.1921