Τρεις νύχτες στη σειρά
σ’ ονειρεύτηκα·
ότι ζούσες στο διπλανό
σπίτι, παντρεμένη, σαν εμένα.
Και κάθε μέρα, αφού
αγγίξω σχεδόν τους μηρούς σου,
μισοκοιμάμαι.
Άρχισα να σε βλέπω πάλι
όταν πεθάναν φίλοι, ή
όταν αρρώστησε ο πατέρας,
και θρήνησα.
Τι θέλω;
Πέρασε ένας ήπιος χειμώνας,
όχι πολύ χιόνι,
τα ίδια διστακτικά βλέμματα
ανάμεσα σ’ ανθρώπους, που
θα προτιμούσαν ν’ αγγίζουν
και να κρατούν ο ένας τον άλλον.
Μοισοκοιμισμένος, θυμάμαι,
και δεν υπάρχει τίποτ’ ανθρώπινο
σχετικά μ’ εσένα, δεν είναι
το πρόσωπο ή η φωνή σου που έχω ανάγκη.
Είμαι μεγαλύτερος. Όπως οι μέρες
περνούν και σκοτεινιάζουν, κά-
τι μέσα μου αναπτύσσεται με τόση δύναμη
κι ικετεύει στο δρόμο,
στα δωμάτια, παντού.

Stephen Berg
μτφρ. Πάνος Κουτούλιας

πρωτότυπο

φώτο εξωφύλλου: Ole Marius Joergensen