Ο Μαρκ Ρόθκοβιτς: Μετανάστης στην Αμερική το 1913. Από το Dvisk της Ρωσίας στο οποίο δεν θα επιστρέψει ποτέ (σημερινό Daugavpils της Λετονίας) θα βρεθεί εβραιόπουλο στο Portland των Η.Π.Α. Εκεί θα αναμιχθεί με το IWW και τον αναρχοσυνδικαλισμό. Έπειτα Yale, εκδίδοντας φοιτητικό περιοδικό που θα καυτηριάσει τον ελιτισμό/ρατσισμό τoυ πανεπιστημίου, πριν το εγκαταλείψει τελείως. Ώσπου στα 20 εμπλέκεται με τη ζωγραφική. Η παράδοσή του στην τέχνη θα είναι ολοκληρωτική : 

«Άρχισα να μισώ τη ζωή του ζωγράφου. Αρχίζεις να πυγμαχείς με τα σωθικά σου έχοντας ακόμη το ένα πόδι στον κανονικό κόσμο. Έπειτα πιάνεσαι σε μια φρενίτιδα που σε φέρνει στα πρόθυρα της τρέλας, όσο μακριά μπορείς να πας χωρίς να γυρίσεις ποτέ πίσω. Η επιστροφή είναι μια σειρά εβδομάδων παραζάλης κατά τις οποίες είσαι μισοζώντανος».

Αυτό θα γράψει το 1948, έτος που η ζωγραφική του, μετά από 25 χρόνια περιπλάνησης, θα αρχίσει να αγγίζει τα περίφημα multiforms, πολυμορφικές φόρμες που θα καθιερώσουν τον Ρόθκο, βοηθώντας τον να φτάσει το βάθος που αναζητούσε σε όλη του την καλλιτεχνική πορεία. Τα έργα αυτά θα προκαλέσουν συναισθήματα συγκλονισμού στους φιλότεχνους θεατές, και σύντομα θα τον χαρακτηρίσουν έναν προφήτη του οικουμενικού δράματος.

Ο ίδιος απάντησε σε αυτό: «Μπορεί να είμαι ίσως προφήτης, αλλά δεν μαντεύω τα μελλούμενα. Ζωγραφίζω τα δεινά που είναι ήδη εδώ».

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.


Ο Μαρκ Ρόθκο, μετά και την υλοποίηση του παρεκκλησίου του στο Χιούστον (Rothko Chapel), θα αποχωρήσει εκούσια και δραματικά από την ζωή μια μέρα σαν κι αυτή: στις 25 Φλεβάρη του 1970.

 


Το ΡΠΑ, εν μέσω ουκρανορωσικού πολέμου,
θα τιμήσει τη μνήμη του Ρόθκο
25.2 στο Sozopolis (19:30 – 22:30)


-διαβάζοντας κείμενά του

-κάνοντας ένα μουσικό meditation
-μπαίνοντας στο Rothko Chapel
-παρακολουθώντας μια «ζωγραφική» προβολή από το pugnant film series

 

Ένα
δρώμενο
«Αυθυπέρβασης»

 

«Δεν μου αρέσει να μιλώ σε ζωγράφους. Πηγαίνουν σε μια έκθεση και σχολιάζουν το σχέδιο, το χρώμα, κ.λπ. Όχι καθαρές ανθρώπινες αντιδράσεις. Θέλω καθαρή απόκριση με όρους ανθρώπινης ανάγκης. Ικανοποιεί το ζωγραφικό έργο μια ανθρώπινη ανάγκη;»

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Σαμσών Ρακάς γεννήθηκε το 1981 και ζει στην περιπλανώμενη Αθήνα (http://academia-romantica.edu.gr/). Ο «Ούτις» (εκδ. Υποκείμενο) είναι ο προσωπικός του Θεός.