Ήταν Μάρτιος του 1933. Βρισκόμαστε στη μεσοπολεμική Αθήνα με φόντο το Ψυρρή. Κάπου εκεί, η 18χρονη Σοφία Ρίζου είχε αγαπήσει ένα αγόρι από τη γειτονιά. Αλλά και το αγόρι την είχε αγαπήσει. Εν μέσω εκλογών, πραξικοπημάτων και γενικευμένης πόλωσης, αυτοί τόλμησαν να λατρευτούν. Εκείνος δούλευε σε ένα παντοπωλείο. Εκείνη ξέκλεβε ώρες από τα οικιακά για να ονειροπολεί. Το σχέδιο τους: μια κοινή ζωή. Έμοιαζε όμως με ουτοπία αφού κανείς δεν ήθελε τη σχέση τους. Οι συγγενείς είχαν κάνει τα πάντα για να τους χωρίσουν. Κι αν βλεπόντουσαν στα κρυφά, αυτό κόστιζε στη Σοφία μώλωπες από τον πατέρα της. Μα τους άντεχε. Είχε στην τσέπη της μια μυστική δύναμη. Ένα ποίημα ερωτικό, που είχε κόψει από μια αθηναϊκή εφημερίδα. Το είχε διπλώσει οχτώ φορές. Σαν ξόρκι το είχε για να αντέχει. Κι όντως άντεξε πολλούς μήνες. Μια μελανιά – ένα βλέμμα με τον αγαπημένο της. Μια μελανιά – ένα βλέμμα με τον αγαπημένο της. Το ισοζύγιο της αγάπης της.
Μα εκείνο το μεσημέρι η απελπισία της ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια. Μετά τον ξυλοδαρμό της, μετά τις επιπλήξεις από την μητέρα της και τον θείο της, όλα της φαινόντουσαν εχθρικά. Πόσο να παλέψει με την ηθική τάξη του κόσμου; Όλα την απωθούσαν. Όλα την οδηγούσαν στη θυσία. Κι αφού έβγαλε από το δωμάτιο το 4χρονο αδερφάκι της, αυτοπυροβολήθηκε με το περίστροφο που έκλεψε από το συρτάρι του πατέρα της. Λέξη δεν άφησε πίσω της. Είχε το ποίημα στην τσέπη.
Στη μνήμη της Αυτόχειρα Κόρης των Αθηνών, 90 χρόνια μετά τη φυγή της, διοργανώνουμε μία βραδιά στην οποία δεν γιορτάζουμε την Παγκόσμια Μέρα της Ποίησης. Την θρηνούμε. Γιατί είναι νεκρή από την ατέλειωτη πόζα. Νεκρώθηκε από την υπέρμετρη φιλοδοξία. Ξέπεσε από τις κολακείες. Από τη χλιαρότητα. Από τις δημόσιες σχέσεις. Από την διασημολαγνεία. Την πενθούμε γιατί την αγαπούμε και θέλουμε να την επιστρέψουμε στον τόπο της αρχικής της αγωνίας. Ένα ποίημα κομμένο από εφημερίδα στην τσέπη μιας βασανισμένης ψυχής, ρίχνει κάτω όλη την ετήσια παραγωγή βιβλίων. Αναζητούμε τη χαμένη τιμή της γραφής, την πρώτη της πνοή, κι αναρωτιόμαστε:
.
Ποιο ήταν το ποίημα που έκρυβε στην τσέπη η Σοφία;
.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: Φέρτε μαζί σας ένα ερωτικό ποίημα που γράφτηκε πριν από το 1933 για να το διαβάσετε ζωντανά στην εκδήλωση σαν μια χειρονομία μνήμης και επαναμάγευσης, η οποία επουλώνει το ιστορικό τραύμα του τόπου και καθιστά την ποίηση πράξη ιερή και έμψυχη.
(ενδεικτικά: Καρυωτάκης, Μαλακάσης, Μπωντλέρ, Πολυδούρη, Παλαμάς, Σικελιανός, Ουράνης, Δροσίνης αλλά και δεκάδες άλλοι)
φώτο: Nelly
.
ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 20:30
SOZOPOLIS
(ΣΩΖΟΠΟΛΕΩΣ 15)
.
.
Πριν την συγκεκριμένη δράση, θα πραγματοποιηθεί στις 19:00 η παρουσίαση της νέας κρίσιμης μετάφρασης του «Ariel» της Σύλβια Πλαθ από την Μαρουσώ Αθανασίου. Η συγκεκριμένη έκδοση παρουσιάζεται σε μορφή προφορική/ηχητική και θα αποτελεί μόνιμη εγκατάσταση στο Sozopolis για ατομική ακρόαση.
Μετάφραση-απαγγελία-τελετουργία:
Μαρουσώ Αθανασίου
Θα ακολουθήσει συζήτηση με την ποιήτρια
(αλλά κι ένα παιχνίδι δώρων)
.
Στο πλαίσιο της ερευνητικής έκθεσης «Μουσείο Νεοελληνικής Αυτοχειρίας»
