Η ποιητική συλλογή της Αριάδνης Βέλμου με τίτλο «Πικρά Τραγούδια» εκδόθηκε το 1955. Μετρά δεκάξι μικρά στιχουργήματα. Άφησε αυτοπροσώπως ένα αντίτυπο σε βιβλιοθήκη όπου την αναζήτησα για να τη διαβάσω. Εφτά δεκαετίες οι σελίδες παρέμεναν άκοπες. Αχάιδευτες από βλέμμα και δάχτυλα. Μια καταδίκη στη λήθη για τη φτωχή ηθοποιό του προπολεμικού θεάτρου. Έπιασα χαρτοκόφτη. Στη μέση από το άνοιγμα των σπλάχνων δυο σελίδων πετάχτηκε ένα φτερό. Για την ακρίβεια, ένα μέρος φτερού από αυτά που είχαν ως πένες γραφής τον προηγούμενο αιώνα. Ποιος άλλος να το καταχώνιασε εκεί αν όχι η Αριάδνη. Ιδού λοιπόν ένα φτερό της οικογένειας Βέλμου. Μπορεί να είχε περάσει από τα χέρια του αδελφού της Νίκου Βέλμου που υπήρξε ένας sui generis καλλιτέχνης και επαναστάτης. Άφησε απρόσμενα την τελευταία του πνοή το 1930. Η Αριάδνη θα έβαζε σκοπό της ζωής της να διασώσει την ιστορία του εκδίδοντας τα έργα του. Ενάμισι χρόνο νωρίτερα είχε χάσει και το μονάκριβο παιδί της, τη μικρή Λουΐζα ενώ συζυγική ευτυχία δεν γνώρισε, όπως έγραψε η ίδια. Στα ποιήματά της μοιράζεται μια πικρή ζωή και ίσως μερικές ανύπαρχτες χαρές. Άφησε τούτο το φτερό με την ελπίδα ότι θα μεταδώσει αισθαντικά ό,τι διαφεύγει από τον λόγο: μια απάντηση στο ερώτημα τί είναι αυτό που μένει. Την ίδια μέρα έπεσα στο πεζοδρόμιο πάνω σ’ ένα πεταγμένο  εικονοστάσι. Το περιμάζεψα κι έβαλα μέσα το φτερό. Μού φάνηκε σαν να έχω κι εγώ επιτέλους κάτι ιερό. Αν ερχόταν το τέλος του κόσμου κι έπρεπε να κρατήσω ένα μονάχα πράγμα αυτό θα ήταν το φτερό της Αριάδνης. Περισχοινίζω το εικονοστάσι για να διαφυλαχτεί μια μνήμη που ξορκίζει κάθε κακό. Σε μια εποχή χωρίς μνήμη. Παρότι σήμερα αποθηκεύει στα ηλεκτρονικά της μέσα περισσότερα τεκμήρια από ποτέ. Αυτό είναι το μαγικό φτερό της Αριάδνης, εάν το πω εγώ ότι είναι, μουρμουρίζω. Αυτό είναι ένα ξόρκι, εάν το νιώθω εγώ πως είναι: ένα στιχούργημα από τα «Πικρά τραγούδια» παρακάτω μετατρέπεται σε μαγική επωδή  -το νοερό σμίξιμο με τους νεκρούς αποτρέπει τον θάνατο. Όχι τον βιολογικό∙ για άλλους θανάτους μιλώ. Διαβάζεται είκοσι-έξι φορές στις 05:55 το ξημέρωμα ~