προέρχεσαι από κάτι το παλιό. έχεις μέσα σου το φόνο. καλοκαίρι. Μόνικα. αηδιάζω στη σκέψη πως ένας άντρας και μια γυναίκα πρέπει υποχρεωτικά να ερωτευθούν. όποιος ερωτεύεται κάτι άλλο: νιώθει λειψός. όποιος δεν ερωτεύεται επίσης. είμαι η φτέρνα του παλιού υποκειμένου και η κορφή του κεφαλιού του αναδυόμενου. θέλω να δοθώ. να μην υπάρχω. ω παιδιά που στα είκοσί μου χωρούσατε κάτω απ’ τα πόδια. καταδικασμένοι να δοθείτε και να υπάρξετε. να είστε λάθος.

ήρθε η πρώτη ημικρανία. καιρό περίμενα το κεφάλι μου πως θα σπάσει. πού να φανταστώ πως επρόκειτο για κύηση. για γέννα. αν πάθω επιληψία είμαι μόνη. κάνω διατάσεις στον αυχένα να περάσει. η μοναξιά κάνει τη σχέση με το σώμα απαράμιλλη. τα αυτονόητα επιστρέφουν σαν σαλιγκάρια γυμνά κι ευπαθή στο καβούκι τους. θα άρμοζε καλύτερα μια κοινοβιακή ζωή; δεν ξέρω αν μπορώ να τους την προσφέρω. μεγαλωμένη στο δόντι του σκύλου. πάντα περίμενα να πεθάνεις ή να πεθάνω. να ελευθερωθώ. και τώρα που επέστρεψαν στα σπίτια τους αναρωτιέμαι για την τύχη που τους επιφυλάσσεται.

για όσους δεν καταλαβαίνατε το στίχο είναι τσεκούρι – για τη δική μας λέω – που πάνω απ’ τα κεφάλια μας – τι μου θυμίζει – γυρίζει γυρίζει γυρίζει: η υγεία θα ‘ναι η νέα ευτυχία. προλογίζω τη Νέα Αίσθηση χωρίς να γνωρίζω στο ελάχιστο τη ροπή του περιεχομένου της και χωρίς να γνωρίζω αν υπάρξει ροπή. εσύ είσαι κάτι το παλιό. έχεις μέσα σου γαμήσι και φόνο. ήσουν ο Κάιν κι εγώ ο Άβελ. σου τον ρουφούσα. με σκότωσες.