Από την Πέμπτη Λεωφόρο και Πέρα

From Fifth Avenue Up
by Djuna Barnes

Some day beneath some hard
Capricious star
Spreading its light a little
Over far,
We’ll know you for the woman
That you are.

For though one took you, hurled you
Out of space,
With your legs half strangled
In your lace,
You’d lip the world to madness
On your face.

We’d see your body in the grass
With cool pale eyes.
We’d strain to touch those lang’rous
Length of thighs;
And hear your short sharp modern
Babylonic cries.

It wouldn’t go. We’d feel you
Coil in fear
Leaning across the fertile
Fields to leer
As you urged some bitter secret
Through the ear.

We see your arms grow humid
In the heat;
We see your damp chemise lie
Pulsing in the beat
Of the over-hearts left oozing
At your feet.

See you sagging down with bulging
Hair to sip,
The dappled damp from some vague
Under lip.
Your soft saliva, loosed
With orgy, drip.

Once we’d not have called this
Woman you
When leaning above your mother’s
Spleen you drew
Your mouth across her breast as
Trick musicians do.

Plunging grandly out to fall
Upon your face.
Naked-female-baby
In grimace.
With your belly bulging stately
Into space.

.

Από την Πέμπτη Λεωφόρο και Πέρα
της Djuna Barnes

Κάποια μέρα κάτω από κάποιο σκληρό
Απερίσκεπτο αστέρι
Που απλώνει εκεί μακριά
Ένα φως που ξέρει
Γνώση για το τι γυναίκα είσαι
Θα μας φέρει.

Κι ενώ κάποιος σε πήρε, σε εκτόξευσε
Εκτός του σύμπαντος τον υμένα
Με τα πόδια στις δαντέλες σου
Σχεδόν στραγγαλισμένα
Θα έφτανες τον κόσμο με τα χείλη σου
Στης τρέλας τα κρυμμένα.

Θα βλέπαμε το σώμα σου στο χορτάρι
Με ψυχρά άχρωμα μάτια,
Θα παλεύαμε να διαρρήξουμε των μηρών σου
Τα ληθαργικά παλάτια·
Και να ακούσουμε τα κοφτά σου μοντέρνα
Βαβυλωνιακά γινάτια.

Δεν θα περνούσε. Θα σε νιώθαμε
Σαν μια έντρομη σβούρα
Γερμένη πάνω στα εύφορα λιβάδια
Με μια λάγνα λιγούρα
Να σπρώξεις στο αυτί
Κάποια πικρή μυστική φιγούρα.

Θα βλέπαμε τα χέρια σου από τη θέρμη
Υγρά να γίνονται·
Θα βλέπαμε το νωπό σου κομπινεζόν
Από τον χτύπο να πάλλεται
Των καρδιών που έμειναν πάνω να στάζουν
Στα πόδια σου να κείτονται.

Σε βλέπουμε με ξεχειλίζοντα
Μαλλιά να βουτάς,
Το παρδαλό υγρό από κάποιο αμυδρό
Κάτω χείλος να ρουφάς,
Το απαλό σου σάλιο να στάζει,
Της ελευθερίας το όργιο να φοράς.

Κάποτε δεν θα αποκαλούσαμε αυτό
Που είσαι γυναίκα εσύ
Όταν γέρνοντας πάνω στης μητέρας σου
Την χολή
Διέσχισες με το στόμα το στήθος της όπως
Κάνουν απατεώνες μουσικοί.

Για να πέσουμε με μεγαλειώδη βουτιά
Πάνω στου προσώπου σου το λουτρό,
Σε γκριμάτσα
Γυμνό-θηλυκό-μωρό
Η κοιλιά σου να φουσκώνει μεγαλόπρεπα
Στου σύμπαντος τον χορό.