Απόγεμα
Στην σκιά του δέντρου από κάτω πλαγιάζω μ ‘ένα βιβλίο στα χέρια
μέσα σε λίγα λεπτά αποκοιμιέμαι σε στάση έναντι του ουρανού
και με τα χέρια στο στήθος κάτω από τις ζεστές σελίδες,
το κελάηδισμα του πουλιού που συζητούσαμε προ ολίγου μου φέρνει στο νου
το l’après-midi d’un faune
και τότε να! μια Νύμφη πλαγιάζει με τον Τραγόμορφο Φαύνο
τα παλλόμενα σώματα στον ρυθμό ενός αυλού παρασέρνονται
με τον αγέρα να τους φωνάζει στην λίμνη
και μέσα στο ιερό νερό να βαφτίζει ο ένας τον άλλο έρωτα
ένα απαλό άγγιγμα των φιλιών είναι το σημάδι πως ήρθε η στιγμή
να τους πάρει το ρεύμα προς το Άυλο
αποχαιρετίζονται στεφανωμένοι με ρόδα
και τότε ένα φύλλο αποφασίζει να πέσει, ξυπνώντας με.
Νικολέτα Κούτη
.
