Κρύψου στο σχολείο

Ένα μικροδιήγημα από το κρυφό σχολειό στην τηλεκπαίδευση

Ν. Γύζης - Το κρυφό σχολειό, 1885-86

Το δικό μου σχολείο δεν υπήρξε ποτέ, γεννήθηκε στην επικράτεια του νου μου κι εκεί μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε μόνο του.

Δεν το ακολούθησα στην ενηλικίωση. Εγώ για να την γλυτώσω δραπέτευσα και κρύφτηκα μέσα στον πίνακα του Γύζη στο πιο σκοτεινό σημείο του, στη σκιά, πίσω από ένα παιδάκι τόσο δα που προσπαθούσε να μάθει την αλφαβήτα. Εκεί κρυμμένη με βρήκαν τα γεράματα, πρόφτασαν μάλιστα πριν την ωριμότητα.

Μίλησα στον παπά-δάσκαλο, του ζήτησα να με κρύψει για λίγο ακόμη. Τα  χρώματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν, νόμιζα. Δεν ένιωθα πια μοναξιά, μια ολόκληρη παρέα από μικρούς μαθητές με περιστοίχιζε, μ΄ έκρυβε και με παρηγορούσε. Μερικοί έβγαζαν από το σακούλι τους το πάνινο και μού ΄διναν ξερό ψωμί και καμιά ελιά, τα δώρα τους, να μην πεινάω. Κάποτε -κάποτε μου χαμογελούσαν με κάτι χαμόγελα φεγγάρια.

Πρέπει να του αδειάζω σιγά -σιγά την γωνιά, μου ανακοίνωσε προχτές ο ιερέας, έχει άλλη δουλειά, μπορεί να φύγει κι εκείνος, θα παρουσιάζεται διαδικτυακά μόνο πλέον, λέει.

Πού να κρυφτώ τώρα; Πόσο μικρούλα πρέπει να γίνω για να χωράω στο pc;

.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Ευτυχώς για όλους μας και κυρίως για τον ίδιο ο Σοφοκλής Ρόκος δεν υπάρχει. Κάτι άλλο κρύβεται πίσω του.