The wasted land
Η δική μας Ερημούπολη
στους δρόμους της Ιτάνου
Αρχαία φαντάσματα
ξεπηδούν από τα ερείπια
μωβ πέτρες στον βυθό
ματωμένες από αίματα
των γυναικών της Καμπούλ
από τους τωρινούς Σαρακηνούς.
Κι αν ξαναχτίστηκε η πόλη
πάλι ήρθαν οι κουρσάροι
γιατί πάντα έρχονται και φεύγουν
Το ριζικό του ανθρώπου
μέσα στον θάνατο να φτάνει
για να βρει ξανά το νήμα της ζωής.
Ποιός Ηρόδοτος
θα γράψει την δική μας ιστορία;
Ποιός βράχος
θα μπορέσει να σταθεί για να θυμίζει
στους επόμενους πως κάποτε υπήρξαμε;
Όταν δεν θα έχουμε πια βράχους
πρέπει σε καποιουνού τα χέρια
να αφήσουμε να παραδώσουμε
το δικό μας παρελθόν.
Ίσως μια επιγραφή
με γράμματα ακατανόητα στο παρόν.
Μήπως και διασχίσει έπειτα
το αρχαιολογικό μουσείο.
εξώφυλλο: λιθογραφία του Ernst Barlach (1870 – 1938)