Ο λαβύρινθος έχει στενούς διαδρόμους και είναι καλυμμένος παντού με άσπρα πλακάκια. Κινούμαι πάρα πολύ γρήγορα χωρίς όμως να περπατάω. Κάθε φορά που στρίβω πέφτω πάνω σε τοίχο και πρέπει να ψάξω άλλο δρόμο. Κινούμαι με τόσο τρομερή ταχύτητα που νιώθω σα να με χτυπάει ο χρόνος, σα να πέφτω πάνω του με φόρα. Τελικά καταλήγω σε ένα μεγάλο πατάρι με παλιά έπιπλα παρατημένα. Στην ουρά περιμένουν διάφοροι άνθρωποι που ετοιμάζονται να εμφανιστούν σε ένα τάλεντ σόου. Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής μοιάζει με υβρίδιο του χίτλερ και του πάπα, ντυμένος με γιαπωνέζικο χρυσοποίκιλτο ράσο και παντόφλες μπίρκενστοκ. Οι διαγωνιζόμενοι περνούν ένας ένας ή σε ομάδες από μπροστά του. Ένας που παίζει κιθάρα και τραγουδάει φάλτσα μάμπο αέα, ένας ποιητής που στέκεται άβολα σαν κοτόπουλο σε μαρμάρινο βάθρο και προσπαθεί να γεννήσει ένα αυγό, κάποιος με δεκάδες διαβήτες στις τσέπες που τους καρφώνει σε νοητές καρδιές στον αέρα κι ένας θίασος που ετοιμάζεται να παίξει μια σκηνή από έργο του πιραντέλλο. Μόλις με βλέπουν τα μέλη του θιάσου μου λένε πως άργησα κι ότι εμένα περίμεναν. Καταλαβαίνω πως είμαι μέλος του θιάσου όμως δεν ξέρω ποιο έργο θα παίξουμε. Το μόνο που ξέρω είναι πως έχει να κάνει με τον έρωτα αλλά δεν έχω ιδέα τι πρέπει να κάνω. Τόση ώρα εσύ κρυβόσουν κάτω από ένα παλιό σεκρετέρ και μου δίνεις μυστικά ένα ποτήρι. Μου λες σπάστο και με μια σκούπα κι ένα φαράσι μάζευε τα γυαλιά σ’όλη την παράσταση, αυτό να κάνεις κι όλοι θα νομίζουν πως εσύ παίζεις τα σπασμένα του έρωτα. Τότε το όνειρο γίνεται ήσυχο. Όλοι γελούν με τα σπασμένα του έρωτα.
∴
Οι ιστορίες από την «αλλουterra» της Αντριάνας Μίνου συγκεντρώθηκαν σε βιβλίο από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες. Μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ! Διαβάζεται με την υπόσχεση πως πάντα θα υπάρχει ένα μυστικό μέρος όπου μπορούμε ανά πάσα στιγμή να επανεφευρίσκουμε τον εαυτό μας.
