.
Περπατάω μόνη μου μα δεν πηγαίνω κάπου συγκεκριμένα ούτε κάνω περίπατο. Βαδίζω γρήγορα, θέλω να πάω όσο πιο μακριά μπορώ για να προλάβω να δω όσο γίνεται περισσότερα άγνωστα μέρη. Φτάνω σε ένα ερείπιο κάστρου στην όχθη μιας θάλασσας. Περνάω μέσα απ’τα χαλάσματα κι όταν φτάσω στην άκρη κάθομαι κάτω και κοιτάζω το νερό. Κάθομαι σε μια μικρή ξύλινη πλατφόρμα που επιπλέει και είναι συνδεδεμένη με το υπόλοιπο κτίριο με ένα σκουριασμένο μεντεσέ. Η πλατφόρμα κουνιέται παλινδρομικά στο ρυθμό του κύματος. Σιγά σιγά νιώθω το κύμα να γίνεται όλο και πιο απότομο αν και το νερό δε φαίνεται ταραγμένο. Γαντζώνομαι πάνω στο ξύλο όσο μπορώ όμως δεν υπάρχει κάτι να πιαστώ. Τα παπούτσια μου βρέχονται, βλέπω το νερό να τα διαβρώνει. Ο σκουριασμένος μεντεσές σπάει και αρχίζω να απομακρύνομαι από τη στεριά. Όμως το κύμα έχει ησυχάσει πάλι, δεν υπάρχει καμιά τρικυμία πια. Αφήνω το ρεύμα να με πάει, καταλαβαίνω πως δεν είναι θάλασσα αυτό, είναι ποτάμι και όσο απομακρύνομαι τόσο πιο καθαρά βλέπω το τοπίο γύρω μου. Το ρεύμα με σπρώχνει απαλά σε ένα μέρος περιτριγυρισμένο από ψηλές κλαίουσες. Αυτές οι ευθυτενείς ιτιές δεν κλαίνε ικετευτικά όπως οι συγγενείς τους. Μοιάζουν αρκετά σνομπ, σχεδόν υπονοώντας πως το ποτάμι το έφτιαξαν τα δάκρυά τους. Ανάμεσα στα δέντρα ορθώνονται βρετανορωμαϊκά αγάλματα. Είναι πολύ ψηλά κι αυτά, ίσα με τα δέντρα, γύψινα αγάλματα γυμνών παιδιών καβάλα σε γιγάντιες γάτες. Δεν είναι σαν τα άλλα αγάλματα γιατί χαμογελούν, και τα παιδιά και οι γάτες. Κάποια από τα παιδιά έχουν πρόσωπα μισά ζωόμορφα, όπως ένα κορίτσι με ράμφος πάπιας ή δυο αγόρια με μουσούδα αλεπούς, μουστάκια μπαρμπουνιού και μυτερά αυτιά. Καταλαβαίνω πως είμαι πλέον μέσα σε μια βάρκα και γύρω μου στο ποτάμι επιπλέουν κι άλλες βάρκες με ανθρώπους που δε βγάζουν μιλιά, κρατούν την ανάσα τους για να μην τσαλακωθεί όλη αυτή η ομορφιά που μας κυκλώνει. Ο ήλιος αρχίζει να δύει πίσω απ’τις ιτιές και το φως πέφτει πλάγια πάνω στις γύψινες μορφές. Και τα άσπρα κορμιά τους μοιάζουν χρυσαφένια, ζεστά, σώματα έτοιμα να σκάσουν από έμβρυες αγκαλιές.
Οι ιστορίες της #αλλουterra ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν σε βιβλίο
από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες. Ενημέρωση σύντομα!
