.
ΞΟΡΚΙ ΤΡΙΤΟ
Κείμενο-ιδέα: Υρώ Καζάρα
Εικόνα: Άννα Λάσκαρη
Δράση: Εύα Κολιοπάντου
Από το δακρυγόνο πόρο ως τον ραγοειδή χιτώνα
κρατήσου
Τρέμει η άνοιξη στη φυλλωσιά του ακάλυπτου
Βρέχει ακόμα, μέρες βρέχει
Βραδύτητα πηχτή μέσα στο viral tempus vacuum
[Κάνετε κι εσείς βάδην επί τόπου στο χωλ;
Ο σκύλος μου είναι από χρόνια πεθαμένος. Σκέτο λουρί πώς να το βγάλω βόλτα;]
Βηματίζω μέσα στον εγκεφαλικό μου σπόγγο
Ποιος να το φανταζόταν πως ό,τι πιο μαλακό θα ήταν το μυαλό μας
Η έλλειψη του σώματός σου σκληραίνει το δέρμα μου
Σώμα κέλυφος
Η έλλειψη του σώματός σου σκληραίνει το δέρμα μου πιο πολύ από το απολυμαντικό πλύσιμο των 20’’ και το δελτίο των 6
[Ασχολείστε κι εσείς με νούμερα συνέγκλειστοι μασκοφόροι; Μετράτε σκασμένους πνεύμονες για να σας πάρει ο ύπνος; Ανέργους, Βία, Φτώχεια; ]
Οξεία λοίμωξη στατιστικής
Τα νέα λεξικά θα γεμίσουν απαλοιφές γιατί είναι η λέξη που θα ξύνει το τραύμα
Κρούσμα/ υποκείμενο νόσημα/ κατέληξε/ αναπνευστήρας/ τεστ/ νεκρός…
Στο είπα πως θα ξυπνήσουμε σε ερειπιώνα με ψυχές να κυματίζουν μεσίστιες;
Είναι ο γάντζος μου αυτός, από κει κρατιέμαι κάθε που ακούω φόβο
λέω θα ξυπνήσουμε μαζί
Πόσα ανήλιαγα μάτια θα κρακελάρουν τότε από μικρούς κόμπους δακρύων
Πόσα σωσμένα βλέμματα
φαντάσου
.
.
.