12.11.24

 

.

ΞΟΡΚΙ ΤΡΙΤΟ
Κείμενο-ιδέα: Υρώ Καζάρα
Εικόνα: Άννα Λάσκαρη
Δράση: Εύα Κολιοπάντου

 


 

Από το δακρυγόνο πόρο ως τον ραγοειδή χιτώνα

κρατήσου

Τρέμει η άνοιξη στη φυλλωσιά του ακάλυπτου

Βρέχει ακόμα, μέρες βρέχει

Βραδύτητα πηχτή μέσα στο viral tempus vacuum

[Κάνετε κι εσείς βάδην επί τόπου στο χωλ;

Ο σκύλος μου είναι από χρόνια πεθαμένος. Σκέτο λουρί πώς να το βγάλω βόλτα;]

Βηματίζω μέσα στον εγκεφαλικό μου σπόγγο

Ποιος να το φανταζόταν πως ό,τι πιο μαλακό θα ήταν το μυαλό μας

Η έλλειψη του σώματός σου σκληραίνει το δέρμα μου

Σώμα κέλυφος

Η έλλειψη του σώματός σου σκληραίνει το δέρμα μου πιο πολύ από το απολυμαντικό πλύσιμο των 20’’ και  το δελτίο των 6

[Ασχολείστε κι εσείς με νούμερα συνέγκλειστοι μασκοφόροι; Μετράτε σκασμένους πνεύμονες για να σας πάρει ο ύπνος; Ανέργους, Βία, Φτώχεια; ]

Οξεία λοίμωξη στατιστικής

Τα νέα λεξικά θα γεμίσουν απαλοιφές γιατί είναι η λέξη που θα ξύνει το τραύμα

Κρούσμα/ υποκείμενο νόσημα/ κατέληξε/ αναπνευστήρας/ τεστ/ νεκρός

Στο είπα πως θα ξυπνήσουμε σε ερειπιώνα με ψυχές να κυματίζουν μεσίστιες;

Είναι ο γάντζος μου αυτός, από κει κρατιέμαι κάθε που ακούω φόβο

λέω θα ξυπνήσουμε μαζί

Πόσα ανήλιαγα μάτια θα κρακελάρουν τότε από μικρούς κόμπους δακρύων

Πόσα σωσμένα βλέμματα

φαντάσου

.

.

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

.

.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ