ΚΟΜΠΟΣ 1

Στάλκερ

Απρόσιτες εκτάσεις απόβλητων κι ανθρωποφάγων επιθυμιών/στη χοάνη του μαυροτρυπικού πυρήνα των συναισθημάτων/ακολουθώντας τον χτύπο, τη φρεσκάδα, την ιαχή του φόβου και την απρόσμενη κλαγγή του έρωτα/ ό,τι αληθινό, ό,τι ιερό, στην πλάτη με χτυπά και με τυφλώνει

“…Καλύτερα μια πικρή ευτυχία από μια βαρετή ζωή…”

ΚΟΜΠΟΣ 2

Έρημη χώρα/Προύφροκ

Τεθλασμένες φιγούρες μισοφαγωμένες/μακρινοί απόηχοι μιας οριστικά ανεκπλήρωτης έκβασης του χρόνου/σκόνη, σκόνη, και μια πλαστική γλώσσα να με φιμώνει/εκτροχιάζομαι στο ένα και μοναδικό κύτταρο, στη μία και μοναδική παρότρυνση της πέτρας/βήμα βήμα μετριέμαι με όλα τα πλην της ερημιάς

“…Και στ’ αλήθεια θα υπάρξει χρόνος
να αναρωτηθείς “τολμάς;” και “τολμώ;”…
T.S. Eliot, Μτφ Γ. Αντιόχου

ΚΟΜΠΟΣ 3

Birds (Or how to be one)

Τρελός, τρελός, ο κατακτητής της κούρασης των αστεριών και της αγυρτείας του ξίφους/τρελός, τρελός, ο μοναχός των ουρανών κι ο ίσκιος της σκιάς του /τρελός, τρελός, ο φανατικός της λαβωμένης πίστης κι ο δούλος της αλμύρας/τρελός ο δαμαστής της σιωπής του οίκτου τρελός κι εγώ ο του καθρέφτη ανάξιος

“…Αν βρήκες κάτι ωραίο που να είναι ανθρώπινο. Γι’ αυτό ήρθαμε να σε βρούμε. Σε παρακαλώ”

ΚΟΜΠΟΣ 4

elan vital

Στο βούρκο των αμέτρητων δευτερολέπτων/ακροτελεύτια ταλάντωση στους -273⁰C/οι πόροι μου ξερνούν το θρίαμβο της ακινησίας/η elan vital με κοιτάει απελπισμένη και μόλις που καταδέχεται να τη μυρίσω/το ελλέβορο βλέμμα μιας χαμένης άνοιξης

Κόμπο κόμπο το έχτισα το σχοινί και το τεντώνω/ πάνω σε αυτό ακροβατώ στον ανόργανο ρυθμό /το καταπίνω, φυλαχτό αγκίστρι του οργανικού /φτύνω έναν έναν τους κόμπους

Όσο ερωτεύονται οι άνθρωποι χαμόγελα θανάτου