14.11.24

 


Μια σειρά παράδοξων μελοποιήσεων για τις στιγμές που ακούμε την καρδιά μας να γαβγίζει


του Χρήστου Κανελλόπουλου

Μουσική: Παύλος Ιωάννου

 

 

ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ

Με bold οι στίχοι του Χρήστου Κανελλόπουλου που εμπλέκονται/συνομιλούν
με δύο ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη

 

Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε
ο,τι μας εμπνέει το αποφεύγουμε,
σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
μας τρώει της μαύρης γης η καταπιώνα
παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους
και την λύπη στους ίδιους,
τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
κι ακόμα, μη μου τύχει ποτέ μου,
στην τυραννία του χλιαρού
και στη σκόνη του καιρού.

Σημαίνει πως φοβόμαστε
κι αγχωνόμαστε
και η ζωή μάς έγινε ξένη,
μια μυρωδιά λησμονημένη,
κι αυτό μην το ξεχνάς:
ο θάνατος βραχνάς.

 

Ούτε εγώ είμαι ποιητής, ένας καραγκιόζης κομφερασιέ είμαι
και μ΄αρέσει να βγάζω τους στίχους σαν άσους απ΄το μανίκι μου.

 

Λένε πως η άνοιξη ξανά
Πρώτα θα κάνει φόνο

Πρώτα θα κάνει φόνο
Κι ύστερα θα πεθάνει.

Λένε πως έφτασε η ζεστή
Η πιο ζεστή μας μέρα.

Κρατήστε τον τον έρωτα
Τι πάει, τί πάει να κάνει;

Αχ την καρδιά μας τρύπησαν
Τα βέλη πέρα ως πέρα

Τ’ αστέρια εκεί στον ουρανό
Όνειρο θα μας μείνουν

Το βράδυ ν΄ανατέλλουνε
Και την αυγή να σβήνουν

 

ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ/ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019

.

SHARE