«Ο χρόνος φεύγει. Όχι εγώ»
10 Δεκεμβρίου 1999 κυκλοφορεί το cd «2000 μ.Χ». Πάω πρωί πρωί στο μεγάλο Metropolis. «Δεν ήρθε ακόμα.» Ξαναπερνάω το μεσημέρι. «Ήρθε, αλλά είναι στην αποθήκη. Βάζουμε την τιμή. Περάστε αργότερα.» Το απόγευμα ξαναπερνάω, το αρπάζω, δίνω ένα πεντοχίλιαρο και φεύγω σχεδόν τρέχοντας για το σπίτι. Είναι μεγάλη η λαχτάρα για λίγο Χατζιδάκι ακόμα, πεντέμισι χρόνια μετά το θάνατό του.
Τα δύο από τα τρία θέματα αυτού του ασσόδυου post mortem, ο «Κοινός Βίος» και το «Κύριε…», έχουν την αφετηρία τους σ’ εκείνο το cd, ενώ το τρίτο έχει τη λογική του: ανέκδοτος Χατζιδάκις στο φως.
Μετά την κυκλοφορία του «2000 μ.Χ», τα τραγούδια του «Κοινού Βίου» και το «Κύριε…» ακολουθούν τη δική τους πορεία στο χρόνο. Ο Χατζιδάκις παρών, αν και ερήμην του. Κι ένα κανάλι στο youtube, κάτι τεχνολογικά αδιανόητο ως τις 15 Ιουνίου 1994, προβάλλει σπάνιο, ανέκδοτο υλικό, που χωρίς τη συνδρομή του διαδικτύου ίσως χανόταν.
Όχι «μετά το Μάνο Χατζιδάκι» λοιπόν, αλλά «ο Μάνος Χατζιδάκις μετά».
