Απόπειρα αναπαράστασης ενός ονείρου των αρχών του Γενάρη
Βγαίνω από την αίθουσα με τα στριμωγμένα πιάνα μελέτης που έχουν παράξενα ονόματα, ονόματα συνθετών ή φανταστικών γάλλων ζωγράφων. Όταν θέλουν κούρδισμα ή επιδιόρθωση πρέπει να πάρεις τηλέφωνο τον κουρδιστή και να του πεις, λόγου χάρη, «του σούμπερτ του έσπασε μια χορδή» κι αυτός σου κλείνει το τηλέφωνο εκνευρισμένος. Εκεί δεν κατάφερα ποτέ να βρω ησυχία γιατί συχνάζει μια με κόκκινα μπουκλωτά μαλλιά που λέει τα λούζει με μετάξι και προσπαθεί να μου σπρώξει εκπτωτικά κουπόνια για ινστιτούτα αισθητικής. Έξω όμως είναι ο ωκεανός γι’αυτό ευθύς βγάζω τα ρούχα μου και βουτάω. Δίπλα μου κολυμπά ένα ζευγάρι βορειοευρωπαίοι μεσήλικες. Είναι παντρεμένοι χρόνια και αφήνονται στα μεγάλα κύματα να τους πάνε. Μιλάμε για το μότσαρτ κι ο σύζυγος λέει πως θα του πήγαινε περισσότερο να είχε γεννηθεί στις 13 κι όχι στις 27 του μήνα. Του λέω πως αρκετά άτυχος ήταν, δεν του χρειαζόταν να έχει γεννηθεί και στις 13 από πάνω. Η σύζυγος παρατηρεί πως οι γονείς του μότσαρτ θα πρέπει να ήταν πολύ ηλίθιοι που τον έθαψαν σε ομαδικό τάφο γιατί σκέψου πόσα λεφτά θα έβγαζαν από τα εισιτήρια που θα έκοβαν απ’τους τουρίστες που θα έσπευδαν να επισκεφτούν τον τάφο του γιου τους.
Τα κύματα μεγαλώνουν και μας σπρώχνουν προς τα έξω, σκέφτομαι το χιόνι και πώς είναι να πεθαίνεις αξημέρωτα και το κύμα μάς έχει σπρώξει πια σχεδόν στην ακτή. Το ζευγάρι βγαίνει έξω στην άμμο μα εμένα το ρεύμα με τραβά προς τα μέσα και δεν μπορώ να βγω, κοιτάζω πίσω και βλέπω ένα γιγάντιο κύμα να ψηλώνει από πάνω μου, κλείνω τα μάτια και τη μύτη και απλώς περιμένω να με σκεπάσει. Όταν ανοίγω τα μάτια βλέπω να επιπλέουν παντού γύρω μου φυστίκια αιγίνης καθαρισμένα και μασουλάω μερικά καθώς βγαίνω έξω. Στην παραλία έχει κόσμο πολύ κι όλοι κοιτάζουν τα ψάρια που ξέβρασε το μεγάλο κύμα, ψάρια τεράστια, μερικά όσο ένα μικρό σπίτι, ψάρια με παράξενη όψη, με μακριά μουστάκια, κακομούτσουνα, γερασμένα και σκοντάφτω πάνω σ’ένα που είναι περίπου στο μέγεθός μου. Σκύβω να το δω καλύτερα κι είναι αποκεφαλισμένο και τηγανισμένο, έτοιμο για φάγωμα. Προσπαθώ να βρω τρόπο να το κρύψω όμως τριγύρω μας έχει ήδη μαζευτεί το πεινασμένο πλήθος με τα μαγιό.
