Κριός
[κάρτα ταρώ : Ο Ιεροφάντης αντεστραμμένος]
Τόπος άγονος, ελληνικός. Άσε με να σου πω τι φυτρώνει εδώ: χλόη ποτισμένη και νεκράνθεμα. Όλη τη μέρα είσαι ξένος. Γύρω σου πρόσφυγες που δεν γνωρίζεις και τους συνεπικουρείς, είσαι ξένος στην πατρίδα τους, (στη δική σου την πατρίδα), έτσι που σε κυκλώνουν, σκέφτεσαι, είναι δική τους η εστία, ο τόπος αυτός τους ανήκει, όπως όλα μας ανήκουν: το χάδι, η μητέρα μας, ακόμη κι η μελαγχολία –μας ανήκουν μόνο παροδικά. Κι εσύ Κριάρι αυτό το μήνα μου φαίνεται ότι έχεις πολλά να μάθεις για την παροδική ζωή –Τα μυστικά δεν πουλιόνται: Θραυσματικά ζούμε –πώς αλλιώς– κι όλη μέρα ξεκολλάμε από το στήθος μας τα περασμένα –μέταλλα μικρά– κι όλη τη μέρα εθελοτυφλούμε περνώντας τον ορίζοντα σα μαντίλι σκοτεινό γύρω από το βλέμμα μας. To Άλφα είναι ο ίσιος δρόμος –αλλά που είναι το Δέλτα; Ποταμός –Το Δέλτα είναι σ΄εμάς. Σ΄όλους εμάς που σαν κι εσένα θελήσαμε μια ζωή που ανθίζει σαν λουλούδι και λάβαμε έναν όλμο που ανατίναξε τα όνειρά μας –πολλαπλασιάζοντάς τα σαν γύρη στον αγρό. Μέρα νεφοβόλος και ηλιόλουστη διάθεση –αυτό είναι το σύνθημα για επιβίωση εφέτος το καλοκαίρι . Υπάρχει φύση, υπάρχει και πραγματική φύση, υπάρχουν και τα δύο. Σπάλα του ανέμου –Μάντεψε– πρόλαβα απάνω στο άνοιγμα των φύλλων [κάρτα ταρώ: εφτά σπαθί] να το δω γραμμένο: «Έλα και η χαρά θα διαιρεθεί ανάμεσά μας» –Το αντιεγώ δεν πουλάει το μυστικό του ∴
¤ Ο κωδικός μύησης για εσένα, Κριάρι ¤
Η ερμηνεία του συγκεκριμένου ανοίγματος βασίστηκε σε θραύσματα γραφής
του Νίκου Παναγιωτόπουλου [: Σύσσημον] και του Ζαφείρη Νικήτα [: Τα Ελεγεία της Ειδομένης]
