Τοξότης
[κάρτα ταρώ : Η Εγκράτεια]
«Ο έρωτας». «Το αρχιπέλαγος». Καλύψαμε τα βασικά. Kαι μετά; «Τζάμπα, τζάμπα όλα κι ανώφελα» σφυρίζει το άνοιγμα των φύλλων σου. Ο κόπος σου, Τοξότη, ο ιδρώτας σου κάτω απ΄τον ήλιο τι θα σου δώσει στο τέλος; Περνάνε και φεύγουν οι άνθρωποι, η γη στέκει ακίνητη. Οι μέρες περνάνε και φεύγουν, ο ήλιος κάνει τον κύκλο του, ο άνεμος στριφογυρνά. Τα ποτάμια στη θάλασσα χύνονται, η θάλασσα ακόμα δεν γέμισε [κάρτα ταρώ: η Εγκράτεια], στην πηγή τους γυρνούν τα ποτάμια. Αυτό το καλοκαίρι δε θα χορτάσει το μάτι να βλέπει· δε θα χορτάσει το αυτί να ακούει· δε θα ‘χεις πια να μιλήσεις. Αυτό που συνέβη, αυτό θα συμβεί· εκείνο που έκανες, θα το ξανακάνεις. Κάτω απ΄τον ήλιο, η δροσερή φωνή του τελάλη διακηρύσσει: «φρέσκο δεν έχει» ενώ εσύ μαζεύεις γνώσεις, μαζεύεις σοφίες, μαζεύεις μέσα σου πληγές. Όλοι κρύβουμε έναν εμφύλιο μέσα μας. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησες να γίνεις άλλος. Γρήγορα, όμως, κατάλαβες τη δυσκολία του εγχειρήματος. Αγόρασες, λοιπόν, έναν καθρέφτη στον οποίο πρόβαρες διαφορετικές εκδοχές του εαυτού σου. Παράλληλα διάβαζες την Μαντάμ Μποβαρύ και συνέλεγες μικρά μπουκαλάκια όλων των αποχρώσεων του μπλε, έτσι ώστε να μπορέσεις κάποια στιγμή, να γράψεις και να ξαναγράψεις τη φιλοδοξία σου να ανέλθεις στο κόκκινο, όπως το φυτό. Ακτινοβολία εκτοξευμένη με την ευθύνη των υαλουργών. Το νου σου, Τοξότη. Είναι διανοητική η προσπάθεια να στήσεις όρθιο το κορμί. Πρέπει να σκέφτεσαι την εξίσωση πάνω στο στύλο του κορμιού όπως η ντοματιά στα καλάμια. Πως θα χρησιμεύσει στο κόκκινο; Πρέπει να σου το δείξει το χρώμα κι ύστερα από μια πτώση [κάρτα ταρώ: ο Κρεμασμένος / αντεστραμμένη], πρέπει να βρεις τον τρόπο να δελεάσεις τον ήλιο απ΄την αρχή. Τον Αύγουστο με τις εκλείψεις θα έχεις την ευκαιρία σου. Κοίτα τον ήλιο. Κατεύθυνε τη φαντασία σου σε κάποιο σκοπό εκτός πραγματικότητας. Η ντοματιά γυρνάει προς τον ήλιο και έχει τους λόγους της. Παθαίνει εξαιτίας του το κόκκινο. Επιταχύνει το κόκκινο όσο δεν φαντάζεσαι. Η ωρίμανση [κάρτα ταρώ: ο Βασιλιάς των Πεντάκτινων] είναι η επιτάχυνση του εαυτού της, κι ο θάνατος εφεύρεση της ζωής. Συνεχίζοντας να είναι αυτό που είναι, έγινε εσύ [κάρτα ταρώ: ο Βασιλιάς των Πεντάκτινων]. Παρασύρεται από τις δυνάμεις του κήπου όπως εσύ παρασύρθηκες από τη φαντασία όταν σου έβαλε τα ψεύτικα γυαλιά. Ασκήθηκε στη ιδέα του κολορίστα ζωγράφου μεγαλώνοντας ανάμεσα στα άλλα φυτά. Αντί λοιπόν να ζωγραφίζεις κλεισμένος, τον κοινότοπο τοίχο του μικροδιαμερίσματός σου, ζωγράφισε το άπειρο. Όλα αυτά σε ένα φόντο χρωμίου διάσπαρτο από παιδικά μπουκέτα. Όλοι κρύβουμε μιαν ανάληψη μέσα μας ∴
¤ Ο κωδικός μύησης για εσένα, Τοξότη ¤
Η ερμηνεία του συγκεκριμένου ανοίγματος βασίστηκε σε θραύσματα γραφής:
Αγγελικής Πεχλιβάνη, Γιώργου Βέλτσου, Χαρίλαου Νικολαΐδη, Ανώνυμου Τελάλη