北京时间六点钟
(Ώρα Πεκίνου, 6:00 ακριβώς)
Η ώρα στο Πεκίνο είναι έξι το πρωί ακριβώς
Και γω μυρίζω τη βροχή στα δάχτυλά μου
Αυτό το γκρι στον ουρανό δεν είναι χρώμα
Είναι τα μαύρα σπλάχνα των ανθρώπων
Αυτά τα λουλούδια στον δρόμο είναι τα ξεχασμένα όνειρά τους
Τα πρωινά λεωφορεία μεταφέρουν νυσταγμένα πρόσωπα
Σκέψεις βελόνες πλέκουν το χτες με το τώρα
Η ώρα στο Πεκίνο είναι έξι
Ο χρόνος τρυπώνει στις φλέβες σου
Και χτίζει το σώμα σου
Τα μάτια γίνονται δόντια που δεν μπορούν να δαγκώσουν
Τα αυτιά γίνονται κοχύλια που αντηχούν τα μέσα σου
Ο λαιμός είναι μια τσουλήθρα να κατεβαίνουν τα νερά
Το στήθος σου η προεξοχή στον κόσμο
Τα χέρια γίνονται λόγια και γω τ’ακούω
Ο χρόνος στα γόνατα σκαλίζει τις αμυχές τους
Και τα καρφιά στα κόκαλα δείχνουν τα πόσα άντεξες
Η ώρα στο Πεκίνο είναι έξι
Στη Σαγκάη άνθισαν οι όψιμες μανόλιες
Και συ στην Αθήνα κλείνεις τις κουρτίνες.
photo: Τhomas Sauvin
