Ο ντελάλης σε απεργία πείνας
η εφημερίδα
της Κυριακής
ούτε ο μπαμπούλας που υποσχέθηκες πως θα έρθει να με πάρει
δεν κράτησε τον λόγο του.
―
Έχω μια υποψία πως
Απ’ το στόμα μου στα μάτια σου
είχες δύο αμβλώσεις κενό.
―
Η αποψίλωση των δέντρων
η Καλλιθέα
μια γάτα μέσα σε ιγκλού
η τηλεόραση ανοιχτή
η λάμπα που ποτέ δεν φταίει
και εσύ
ως η μητέρα μου
―
Αδιαμφισβήτητα το λεξιλόγιο μου είναι περιορισμένο
Αντεπιθέτω όμως τις ελπίδες μου
στα είδη των λουλουδιών.
―
Λιλικώς είναι μια λέξη που με κάνει να αισθάνομαι εξυπνότερη από πολλούς.
―
Η διαβάθμιση της εγκατάλειψής σου : οι βαθμοί, το κενό, το νερό, η νεκρή θαλάσσια χελώνα στον τοίχο μας.
―
Αστυνομικοί, ντυμένοι πρόχειρα, χωρίς το κραγιόν τους, μπαίνουν απ’ την καμινάδα και λένε πως φέτος δεν είχε δώρο γιατί ήμουν κακό παιδί.
―
Αυτή η ανυπόφορη δυστυχία όταν κατάλαβα πως μέσα στην τσάντα σου είχες μόνο : χαρτομάντιλα, καμένο τοστ και ένα ζευγάρι κλειδιά.
―
Φέρω μια ελπίδα να με πουλήσεις στον γύφτο να κάνεις ο,τι θέλεις τα λεφτά που θα σου δώσει
και εμένα ο γύφτος να με έχει καρπουζού και γνήσια ξυπόλυτη χορεύτρια. Κρίμα θα ήταν, αλλά ευπρόσδεκτη θα χα και μιαν αρκούδα.
―
Κάτω από το κρεβάτι σου, ούτε κακό, ούτε σκόνη, ούτε νεκροί που μας προσέχουν
παρά μόνο : ένα καλσόν, ένας δονητής και προφυλακτικά με γεύση φρούτα του δάσους
ή μήπως του πάθους;
Πάντα τα μπερδεύω.
.
―
Ως παιδιά δικαιούμαστε και μεις δύο τρεις σωστές αράδες όπως η : Θα πεθάνετε χωρίς εμάς.
της ίδιας:
