Αναπάντεχα, έπαυσα να θυμάμαι τα όνειρά μου. Αυτή η νυχτερινή σιωπή αφήνει πίσω της ένα κουφάρι που πρέπει να σηκωθεί, κάθε πρωί και μετά ένα επόμενο κι ένα επόμενο.
Κάθισα λοιπόν προχτές σ’ ένα παγκάκι κοιτάζοντας τους περαστικούς και δίχως να το καταλάβω άρχισα να σιγοψιθυρίζω: Πρέπει να βρω όνειρα. Σέρνω κούφια βήματα πάνω στην τσιμεντένια πραγματικότητα. Δεν αρκεί να περπατάς αν δεν ονειρεύεσαι. Χάνεται και κάθε λόγος για να ξαποστάσεις. Μ’ ακούς;
Αν μ’ ακούς, σε καλώ σε έναν πειραματισμό και σου ζητώ ένα κομμάτι ασυνείδητου: πες μου ένα όνειρό σου. Στείλτο μου κι εγώ θα το αφουγκραστώ. Ακόμα και το πιο εφιαλτικό σου. Θα το κατοικήσω και θα στο επιστρέψω σαν εικόνα και σαν λόγο, ίσως και σαν ήχο. Θα κατεβάσω τον ονειροκρίτη μου, θα περιπλανηθώ μέσα στην πόλη και θα ψάξω την όστινή του υπόσταση. Ίσως μάλιστα να σε βοήθήσω άθελά μου να το κατανοήσεις ή να συνδεθείς με κάποιους άλλους μέσα από τα όνειρα. Ποιος ξέρει; Ίσως στο τέλος βαδίσουμε αγκαλιασμένοι στον τόπο του συλλογικού μας ασυνείδητου.
.
.
Το e-mail μου:
kharitou@otenet.gr
*Τα αποτελέσματα του πειράματος θα δημοσιεύονται εδώ σταδιακά όλο το 2021
