ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ. ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΗ ΤΟΥ 2017.
ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ.
ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ, ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ; “Νάμε*! Νάμε!” (*όνομα)
ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΕΙΠΑ. ΠΡΕΠΕΙ, ΕΙΠΕ. ΟΚ!
ΘΑ ΤΟ ΛΕΝ Νάϋρο, ΔΗΛΑΔΗ «ΜΑΤΙΑ», Ή «ΑΥΤ@ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΘΑΡΑ», ΘΑ ΤΟ ΛΕΝ Ροή, ΝΑ ΡΕΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ΄ΤΟ ΕΔΩ ΣΤΟ ΕΚΕΙ
-ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΚΙ ΑΛΛΟ;
-ΌΣΑ ΘΕΣ ΔΩΣΕ
-ΘΘΑ ΤΟ ΛΕΝ Σουένιο* (*όνειρο)
*note to myself, ΜΗ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΩ. ΠΩΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΟΥΝ. ΟΤΑΝ ΒΑΡΑΝΕ ΟΡΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΗ. ΣΤΑ ΤΟΙΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΟΥ. ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ 23 ΑΠΡΙΛΗ, ΟΣΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ, ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΧΕΡΙ;
3:00 ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ 12:oo ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. ΠΑΝΤΩΣ ΟΧΙ ΕΚΕΙ Πάντως όχι εκεί, ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΕΣ ΤΟ ΧΕΡΙ. ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ “Ι will not complain” ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΑ. ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑ “βάσα*” (*νερό)
ΕΙΧΕ ΞΕΡΑΘΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ, ΙΣΩΣ ΕΙΧΕ ΞΕΡΑΘΕΙ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΜΟΥ, ΓΙ’ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ; ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΚΛΑΙΩ;
ΕΣΥ ΖΗΤΗΣΕΣ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΑΝΕΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ. ΚΛΑΙΩ ΣΤΗ ΛΕΞΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΘΑ ‘ΘΕΛΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ. ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΔΑΝΕΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΑΝΕ.
ΓΙΑ ΜΟΙΡΑΣΜΑ, ΚΑΝΕΙΣ
ΓΙΑ ΜΟΙΡΑΣΜΑ, ΚΑΜΙΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟ ΑΥΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ. “Νάθτα, κοιμήθηκες καλά;”, ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ. ΔΑΝΕΙΣΜΟΙ ΤΕΛΟΣ. ΓΙΑ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΑΝΟΙΞΑΜΕ. ΕΔΩ ΚΑΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ.
ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
NASTA & ΝΑΙRO
(DUNCKERSTRASSE 69/BERLIN/DE)
∇
Η Κλεπάτρα Χαρίτου εικονογραφεί τα όνειρά σας
Πάρτε μέρος στην ονειροβασία
